Λιβυκή παρτίδα

Η λιβυκή παρτίδα γίνεται όλο και πιο πολύπλοκη. Η Τουρκία αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι η πειρατική κίνηση για Συμφωνία με τον πρόεδρο της κυβέρνησης της Τρίπολης, Φαγιέζ Αλ Σάραντζ, πάσχει ίσως περισσότερο απ’ ό,τι περίμενε σε δυο επίπεδα: Στο νομικό και σε ό,τι αφορά στις αντιδράσεις. Για να είμαστε πιο ακριβείς γνώριζε ότι νομικά δεν έχει καμία βάση αυτό που κάνει, και ότι είναι εκτός διεθνούς πλαισίου, γεωγραφίας και λογικής, αλλά δεν περίμενε ότι θα υπάρξει τόσο εκτεταμένη επίκληση, από τόσους πολλούς, της παραβίασης του Δικαίου της Θάλασσας και του Διεθνούς Δικαίου, ώστε να καταδικάσουν την αυθαίρετη «οριοθέτηση» της ΑΟΖ με τη Λιβύη.

Επίσης, δεν ανάμενε ίσως τις αντιδράσεις και μάλιστα έντονες εντός του αναγνωρισμένου σχήματος διακυβέρνησης της Λιβύης, όπως συνέβη με το λιβυκό κοινοβούλιο το οποίο έχει έδρα το Τομπρούκ.

Ειδικά αυτή η εσωτερική καταδίκη της Συμφωνίας και μάλιστα ο χαρακτηρισμός της ως παράνομης και άκυρης από τον πρόεδρο της Βουλής της Λιβύης, Αγκουίλα Σαλέχ Εϊσά, (ο οποίος από σήμερα και για διήμερο βρίσκεται στην Ελλάδα μα πρωτοβουλία της κυβέρνησης και κατόπιν πρόσκλησης του προέδρου της Ελληνικής Βουλής Κώστα Τασούλα), στερεί από την Τουρκία αυτό που επιδίωκε υποχρεώνοντας (διότι αυτό έγινε) τον Σάρατντζ να υπογράψει: Το φύλλο συκής νομιμοποίησης από την κυβέρνηση της Λιβύης. Με βάση το θεσμικό πλαίσιο που έχει συμφωνηθεί με τον ΟΗΕ για τη Λιβύη, ο πρόεδρος (Σάραντζ) έχει δικαίωμα να υπογράφει συμφωνίες οι οποίες όμως θα πρέπει να επικυρώνονται από τη Βουλή. Από τη στιγμή που η Βουλή την απορρίπτει ως άκυρη, η Τουρκία δεν έχει ούτε πρόσχημα νομιμότητας.

Επιπλέον οι δυνάμεις του Χαλίφα Χάφταρ, οι οποίες πολεμούν τον Σάραντζ, ελέγχουν το 80% της Λιβύης και όπως λένε αξιωματούχοι του είναι θέμα χρόνου να καταλάβουν την Τρίπολη που είναι η έδρα της κυβέρνησης. Άρα αφενός η λιβυκή Βουλή, αφετέρου ο Χάφταρ ο οποίος φαίνεται ότι θα κερδίσει τον πόλεμο και θα σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση, δεν αναγνωρίζουν τη Συμφωνία.

Η Τουρκία κινδυνεύει να μείνει χωρίς έρεισμα και πρόσχημα στη Λιβύη και η Συμφωνία να πάει και τυπικά εκεί που ανήκει, στα σκουπίδια.

Ο ναύαρχος του Χαφτάρ, Φάραντζ Αλ Μαχντάουι, ο οποίος έχει τελειώσει τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στην Ελλάδα, μιλάει ελληνικά και αγαπάει με πάθος τη χώρα μας, είναι σαφής στις δηλώσεις του: «Έχω διαταγή, άμα έρθουν τα καράβια έρευνας των Τούρκων να τα βουλιάξω. Έχω διαταγή από τον κύριο Χαφτάρ, Μία λύση έχω, αυτή. Θα απελευθερώσουμε την πρωτεύουσα, την Τρίπολη και θα καταστρέψουμε το τουρκικό όνειρο. Εμείς ανήκουμε στον στρατηγό (Χαφτάρ) και θα αντιδράσουμε σε αυτήν τη συμφωνία, που είναι «λάθος και θα δημιουργήσει πρόβλημα στην Ελλάδα, τη Λιβύη, την Αίγυπτο και την Κύπρο.»

Το Ισραήλ έχει εκδώσει μέσω του υπουργείου Εξωτερικών την πιο ισχυρή δήλωση καταδίκης της Συμφωνίας και στήριξης της Ελλάδας, ενώ και η Αίγυπτος η οποία βρίσκεται σε σκληρή αντιπαράθεση με την Τουρκία και βοηθά στρατιωτικά τις δυνάμεις του Χαφτάρ, έχει απορρίψει και καταδικάσει τη Συμφωνία και προειδοποιεί με σκληρά γλώσσα.

Η δήλωση του προέδρου της Αιγυπτιακής Βουλής, Αμπντέλ Άααλ, είναι απολύτως ενδεικτική:

«Η Αίγυπτος απορρίπτει τελείως τη συμφωνία μεταξύ του Αλ Σάρατζ της Λιβύης και της Τουρκίας.Η Αίγυπτος δεν θα παραμείνει αδρανής, σε περίπτωση που οποιαδήποτε ξένη χώρα θα μπορούσε να αποτελέσει απειλή για τα δυτικά σύνορά της με τη Λιβύη. Σε όσους μπορεί να πιστεύουν ότι μπορούν να βλάψουν από αέρος, εδάφους ή θαλάσσης τα σύνορα της Αιγύπτου, ποτέ δεν θα τους επιτραπεί να το πράξουν». Η Αίγυπτος είναι έντονα αλληλέγγυα με το εθνικό κοινοβούλιο της Λιβύης υπό την ηγεσία του Αγκουίλα Σαλέχ Εϊσά. Υποστηρίζουμε επίσης σταθερά τον στρατό της Λιβύης που σήμερα διεξάγει μια άγρια μάχη κατά της τρομοκρατίας στη Λιβύη».

Κατόπιν τούτων είναι καθαρό ότι η Τουρκία κινδυνεύει να υποστεί βαριά διπλωματική και γεωπολιτική ήττα αν η Συμφωνία, μετά την καταδίκη από ΕΕ, ΗΠΑ ακόμα και από την σύμμαχό της Ρωσία, καταστεί, πρακτικά και τυπικά, καθολικά άχρηστη λόγω αλλαγής καθεστώτος στη Λιβύη. Ότι η Άγκυρα έχει ξεδιπλώσει ένα τόσο μεγάλο στοίχημα το οποίο αν χάσει κινδυνεύει να υποστεί στρατηγικό ντόμινο, την καθιστά αποφασισμένη και ακόμα πιο επικίνδυνη απ’ ότι ούτως ή άλλως είναι. Να το έχουμε υπόψιν, διότι αν διπλωματικά καούν όλα τα χαρτιά της στη συγκεκριμένη υπόθεση όπως και τα στρατιωτικά της στη Λιβύη, θα καταφύγει σε αυτό όλοι φαντάζονται.

«Συναντώ πολύ κόσμο που ανησυχούν παρά πολύ. Η Λιβύη για μας [την Ιταλία] ήταν προτεραιότητα για την ασφάλεια, το μεταναστευτικό αλλά και για την ENI και τις άλλες [ιταλικές] εταιρείες που δραστηριοποιούνται εκεί. Τώρα χάρισαν τη Λιβύη στους Γάλλους και την Τουρκία», «Το μόνο που απομένει ως προς την Κίνα είναι οι γονυκλισίες και το Ισραήλ είναι σχεδόν οργισμένο μαζί μας».

«Το τρένο της ειρήνης τώρα μεταξύ του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας, που θα μπορούσε να αποτελέσει μεγάλη ευκαιρία, είναι ο αγωγός μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας και Ιταλίας»