Πες μου την απάντηση που θες και θα βάλω την ερώτηση

“Πες μου την απάντηση που θέλεις και θα βάλω την ερώτηση”, η τακτική δεν είναι καινούργια, χρησιμοποιείται ανέκαθεν για την διαχείριση της κοινής γνώμης, την χρησιμοποιούν κατά κόρον οι δημοσκοπικές εταιρείες και τα κόμματα.

Το ερώτημα μπορεί να είναι απλό: Συμφωνείτε με το νέο νόμο για το Πανεπιστημιακό άσυλο; Κατ αρχήν η λέξη κατάργηση που ξυπνά μνήμες αποφεύγεται. Το ερώτημα παραπέμπει σε μία διαφορετική τήρηση του Πανεπιστημιακού ασύλου χωρίς την κατάχρησή του από εξωπανεπιστημιακά στοιχεία. Λογικά το 99% θα έπρεπε να συμφωνεί με μία τέτοια προοπτική, όπως και με το να υπάρχει κάρτα εισόδου για τους φοιτητές, αφού μόνο εκείνοι, οι διοικητικοί υπάλληλοι και το διδακτικό προσωπικό πρέπει να μπαινοβγαίνουν σε ένα Πανεπιστήμιο. Μόνο το 1% μπορεί να διαφωνεί που έχει σκοπό να καταστρατηγήσει το άσυλο.

Θα μπορούσε η ερώτηση να τεθεί διαφορετικά: Συμφωνείτε η Αστυνομία ή ακόμη χειρότερα, τα ΜΑΤ να μπαινοβγαίνουν ελεύθερα στα Πανεπιστήμια όταν κρίνουν ή έχουν μία ανώνυμη καταγγελία πχ για “μπάφους” και να κάνουν σωματικό έλεγχο στους φοιτητές; Τότε το “δεν συμφωνώ” θα αποσπούσε συντριπτικά ποσοστά. Πάλι βέβαια θα υπήρχε ένα ποσοστό -περισσότερο από 1%- φασιστικών αντιλήψεων που θα τασσόταν υπέρ της άνευ όρων και ορίων παρουσίας της Αστυνομία. (Έθεσα τα σχετικά ερωτήματα στην κόρη μου και στους συμφοιτητές της, πρωτοετείς στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο που έχουν καταφέρει με τις συνελεύσεις τους να κρατήσουν ανοικτές τις σχολές τους -λίγες ήταν οι ημέρες των καταλήψεων. Η απάντηση ήταν κατηγορηματική: φυσικά και θέλουν ανοικτές σχολές, δίχως τις υπερβολές των ακραίων και των μπαχαλάκηδων, αλλά σε καμία περίπτωση απρόσκοπτη παρουσία της Αστυνομίας. Το θεωρώ ως ενδεικτικό και σε καμία περίπτωση σαν επιστημονική ή έστω εμπειρική απόδειξη της γενικής βούλησης).

Παρομοίως μπορεί να τεθεί το ερώτημα: συμφωνείτε με την αυστηρή αντιμετώπιση των “μπαχαλάκηδων” για να μην θρηνήσουμε ξανά θύματα σε κάποια Marfin; Η απάντηση θα είναι 99,9% θετική. Θα μπορούσε να τεθεί διαφορετικά: Τι γνώμη έχετε για τις υπερβολές και την αυθαιρεσία των ανδρών των δυνάμεων καταστολής, συμφωνείτε να χτυπούν περαστικούς, να κακοποιούν και να γδύνουν διαδηλωτές που δεν έχουν σχέση με επεισόδια, να δέρνουν μάνες κατηγορουμένων που δεν έχουν καταδικαστεί; Η απάντηση θα ήταν -εικάζω- κατά 94% διαφωνώ. Πάντα υπάρχει ένα ποσοστό φασιστών και δεν υπάρχει φασίστας που να μην είναι βλάκας. Μην ξεχνάμε ότι ένα 6% ψήφιζε Χρυσή Αυγή, δεν εξαφανίστηκε αυτό ως δια μαγείας.

Παρομοίως και για τον αντικαπνιστικό νόμο, ένα ερώτημα θα μπορούσε να είναι: Συμφωνείτε με την απόλυτη απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους για να μην ενοχλούνται οι μη καπνιστές; Ή και σε χώρους που παίζουν παιδιά; Στο ερώτημα αυτό ακόμη και η πλειονότητα των καπνιστών θα απαντούσε θετικά, ευτυχώς έχουμε φθάσει σε ένα επίπεδο πολιτισμού που αντιλαμβανόμαστε και το δικαίωμα των άλλων. Αν όμως τεθεί ως εξής: Συμφωνείτε με την απαγόρευση του καπνίσματος ακόμη και σε ανοικτούς χώρους με διάφορες προφάσεις ώστε να υποχρεωθούν όλο και περισσότερο να το ελαττώσουν και να το κόψουν;

Εκεί η αποδοχή θα ήταν σχετικά μειωμένη. Ωστόσο θα υπήρχε ένα ποσοστό που θα συμφωνούσε και με αυτό. Είναι εκείνο το ποσοστό που περιγράφει ο Ζαν Φρανσουά Μαρνιόν στην “ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ του Μ@Λ@Κ@” που εκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος: “Ο μαλάκας θεωρεί τα πιστεύω του αλήθειες χαραγμένες στην πέτρα…Ξέρει τα πάντα καλύτερα από εμάς, ξέρει ακόμα και τι πρέπει να σκεπτόμαστε, τι πρέπει να νιώθουμε, τι πρέπει να κάνουμε με τα χέρια μας, πως πρέπει να ψηφίσουμε. Ξέρει καλύτερα από εμάς ποιοι είμαστε και τι είναι καλό για εμάς”…

Εν κατακλείδι για να γυρίσουμε στο αρχικό ερώτημα με τις κατάλληλα διατυπωμένες ερωτήσεις, οι δημοσκοπήσεις από όργανο έκφρασης της κοινής γνώμης γίνονται ή μπορούν να γίνουν όργανο χειραγώγησης. Γιατί το αποτέλεσμα που εκ των προτέρων επιδιώκει ο παραγγέλων θα χρησιμοποιηθεί ακολούθως προπαγανδιστικά: “συντριπτικό το ποσοστό υπέρ αυτού ή του άλλου θέματος” και θα επηρεάσει εκ των υστέρων την στάση της κοινωνίας ενώ φυσικά θα γίνει και όπλο πολιτικής.