Αστυνομικό κράτος και αυταρχική δημοκρατία

Σκηνές που είχαμε ξεχάσει για χρόνια εκτυλίσσονται τις τελευταίες ημέρες στο κέντρο της Αθήνας. Αστυνομικοί παραβιάζουν το πανεπιστημιακό άσυλο -αρνούμαι να αποδεχθώ την κατάργησή του- μπουκάρουν πάνοπλοι στην ΑΣΟΕΕ κάνουν χρήση δακρυγόνων και βίας όχι απέναντι σε μπαχαλάκηδες αλλά απέναντι σε φοιτητές που δεν συμφωνούν να είναι κλειστή η σχολή τους. Η εικόνα έδειξε το όριο της ανόητης διάταξης περί κατάργησης του Ασύλου.

Το βράδυ του Σαββάτου η αστυνομία μπούκαρε σε club στο Γκάζι, σε μία αστυνομική επιχείρηση που έμοιαζε με καταδρομική έφοδο. Την εφιαλτική εικόνα περιγράφει ο γνωστός dj George Apergis με post του στο facebook για τα όσα συνέβησαν το βράδυ του Σαββάτου στο Steam Athens, στο Γκάζι: “…Ακινητοποίησαν όλο το μαγαζί, έβαλαν τους θαμώνες, περί τα 300 άτομα να γονατίσουν, σηκώνοντας τα χέρια ψηλά, με τους ανθρώπους της Δίωξης Ναρκωτικών να νομίζουν πως κυνηγούσαν τον Εσκομπάρ και τον Τσάπο”.

Τρεις μήνες τώρα η αστυνομία μπαίνει σε διάφορα κτήρια στα Εξάρχεια, κάνοντας βέβαια χρήση βίας που συνήθως περνάει στα ψιλά, και τα εκκενώνει από πρόσφυγες που είχαν βρει καταφύγιο. Εκεί που τους πηγαίνει είναι χειρότερα. Επανέρχεται το ξεχασμένο αδίκημα της βλασφημίας, με διάταξη του νέου ποινικού κώδικα προβλέπεται φυλάκιση έως και 2 έτη για όποιον κακόβουλα καθυβρίζει τον Θεό και όποιον δημόσια και κακόβουλα καθυβρίζει την ορθόδοξη εκκλησία ή θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα.

Μεικτά συνεργεία κάνουν ελέγχους για να διαπιστώσουν αν τηρείται ο αντικαπνιστικός νόμος που θα είναι και πιο αυστηρός σε μερικές ημέρες -τα πρώτα καφενεία ήδη έκλεισαν.

Καθημερινά ομάδες πολιτών με περικεφαλέες ή χωρίς κινητοποιούνται για να μην εγκατασταθούν στις περιοχές τους πρόσφυγες και μετανάστες, “γιατί θα αλλοιώσουν τις πολιτιστικές μας παραδόσεις, θα πειράζουν τα κορίτσια, θα αυξήσουν την παραβατικότητα και θα φέρουν μολυσματικές ασθένειες”, όπως το περιέγραψε η πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Πεντέλης. Η ομπρέλα όλων αυτών είναι ο επίσημος εξουσιαστικός λόγος “περί νόμου και τάξης”, που ακούγεται και αναπαράγεται σε όλα τα ενσωματωμένα μέσα ενημέρωσης, όχι μόνο από τους πολιτικούς της κυβέρνησης αλλά από τα φερέφωνά της.

Φαινομενικά ανόμοια τα παραπάνω περιστατικά έχουν κοινό σημείο την αίσθηση αυστηροποίησης και καταστολής που αποπνέουν και διαποτίζουν την συνολική περιρέουσα ατμόσφαιρα. Ατμόσφαιρα κοινωνικής καταστολής και περιορισμού βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Συμβαδίζει με τον περιορισμό του εργασιακού πλαισίου και των συνδικαλιστιών ελευθεριών. Μοιάζει η ελληνική κοινωνία να έχει κουραστεί από την ελευθερία που απολάμβανε και να συναινεί σε μία “κανονικότητα” που παραπέμπει στο αστυνομικό κράτος της δεξιάς των δεκαετιών του 1970 και 1980 και προοπτικά σε μία αυταρχική δημοκρατία.

Για το περιστατικό στο νυχτερινό κέντρο που συνιστά κατάφωρη παραβίαση από την πλευρά της αστυνομίας όλου του κώδικα προστασίας των δικαιωμάτων και ελευθεριών, κανείς δεν μιλάει. Καταρχήν δεν μιλάει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου. Προφανώς οι επιχειρησιακοί παράγοντες αυτονομούνται.

Οι ενσωματωμένοι στο σύστημα εξουσίας δημοσιολογούντες έχουν το “καταλυτικό”, όπως νομίζουν επιχείρημα: “Δηλαδή θέλετε ανομία, δεν θέλετε νόμο και τάξη; Είσαστε με τους μπαχαλάκηδες;”. Και μόνο η προσπάθεια απάντησης υποβαθμίζει το επίπεδο της συζήτησης, επιβεβαιώνει το αξίωμα “μην τα βάζεις ποτέ με έναν βλάκα θα σε ρίξει στο επίπεδο του και θα σε νικήσει”. Το ότι τα φαινόμενα ανομίας έχουν πραγματικές αιτίες που μία οργανωμένη πολιτεία οφείλει να αντιμετωπίζει δεν τους περνάει από το μυαλό. Ούτε ότι ο μεγεθυντικός φακός όταν εστιάζει μπορεί να δείχνει μικροσκοπικά φαινόμενα να δείχνουν τεράστια.

Έχει σημασία που εστιάζει κανείς. Γιατί την ίδια ώρα που χάνονται ατέλειωτες ώρες από τους αστυνομικούς, που εμείς πληρώνουμε, στα Εξάρχεια, οι κλοπές, ληστείες, διαρρήξεις στις γειτονιές αυξάνονται, οι ηλικιωμένοι φοβούνται ακόμη και μέσα στο σπίτι τους πια, το οργανωμένο έγκλημα οργιάζει και ξεκαθαρίζει τους λογαριασμού του με καλάσνικοφ, τα κυκλώματα εκβιαστών πουλάνε προστασία ακόμη και σε φούρνους και περίπτερα. Αλλά αυτά η ένδοξη ελληνική αστυνομία του Χρυσοχοϊδη και του Μπαλάφα δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει.

Είπαμε εξαρτάται πού εστιάζει κανείς.