Τα χοιρινά, τα πολιτικά “βόδια” και ο δήμαρχος Σερβίων

Υπάρχουν οι “Ενωμένοι Μακεδόνες” που θα ψήσουν χοιρινά, θα φάνε και θα πιουν αλκοόλ δίπλα σε καταυλισμό προσφύγων. Υπάρχει ο κουτοπόνηρος, κρυφο-ακροδεξιός βουλευτής Κυρανάκης που αναρωτιέται αν έχουμε το δημοκρατικό δικαίωμα να τρώμε και να πίνουμε ό,τι και όπου μας αρέσει. Υπάρχει ο βουλευτής Πλεύρης που είχε προτείνει στο παρελθόν, να κάνουμε κόλαση την ζωή των προσφύγων ώστε να σταματήσουν να έρχονται.

Υπάρχει ο πολιτικός αρχηγός Βελόπουλος που προτείνει τσιμεντένιο τοίχος έξι μέτρων στον Έβρο και να ανοίξουν τα ξερονήσια για τους πρόσφυγες. Υπάρχουν οι “μακεδονομάχοι” στη Νάουσα που ζώστηκαν σπαθιά, ασπίδες και φόρεσαν περικεφαλαίες για να μην περάσει ανύπαρκτο λεωφορείο που μεταφέρει πρόσφυγες στα μέρη τους. Υπάρχουν κάποιοι κάτοικοι στα Βρασνά που πανηγυρίζουν γιατί δεν θα εγκτατασταθούν πρόσφυγες στα χριστιανικά χώματά τους. Υπάρχει ο Δήμαρχος της Κω που “ηγείται” του αντιπροσφυγικού αγώνα. Υπάρχει όμως και ο Δήμαρχος των Σερβίων Κοζάνης που τα βλέπει διαφορετικά. Διαβάστε την επιστολή του και βγάλτε συμπεράσματα:

“Ο Δήμος μας και εγώ προσωπικά θα έχουμε την τιμή να υποδεχθούμε μετά από αίτημά του να μας επισκεφθεί, τον Δήμαρχο της πόλης Ντέβελι κ. Μεχμέτ Τσαμούρ, από Καισάρεια της Τουρκίας. Στο Ντέβελι και γύρω από την παλιά συνοικία του Αγίου Κωνσταντίνου, υπήρχαν πολλά ελληνόφωνα χωριά, ανάμεσά τους και το Τσαχούρι, που στη νέα ελληνική σημαίνει «Βαθύλακκος». Από αυτόν τον μακρινό τόπο της Καισάρειας ήρθαν οι πρόγονοι των σημερινών συνδημοτών μας και φτιάξανε τον δικό μας Βαθύλακκο.

Έλληνες από την Καππαδοκία που βίωσαν τον ξεριζωμό και την προσφυγιά του πολέμου του 1922 και αντίστοιχα Τούρκοι που έφυγαν από τον δικό τους τόπο στην Ελλάδα και πήγαν εκεί, εξαναγκασμένοι από την ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στις δύο χώρες.Άνθρωποι με την απελπισία στο βλέμμα να αφήνουν σπίτια, περιουσίες, φίλους, προγόνους, για να πορευθούν σε μια νέα άγνωστη και δύσκολη ζωή, με μόνο εφόδιο τις αναμνήσεις τους και την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.Αυτοί οι άνθρωποι χαίρουν του σεβασμού μας, τους χρωστάμε μία συγνώμη για λογαριασμό της ιστορίας και μία υπόσχεση να βοηθούμε και να στεκόμαστε αρωγοί σε κάθε κατατρεγμένο, σε κάθε άνθρωπο που θα βρεθεί στην ίδια θέση.

Έχω την πεποίθηση ότι εμείς, οι πολίτες του Δήμου Σερβίων, επιλέξαμε πολιτικές ανοιχτής κοινωνίας με μέτρο της τον Άνθρωπο, χωρίς διαχωρισμούς και αποκλεισμούς. Η επίσκεψη του Τούρκου Δημάρχου από τον τόπο των παππούδων μας, το Ντέβελι της Καισάρειας, είναι μία σημαντική ευκαιρία για ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο και την ιστορία, ένας φόρος τιμής στους δικούς μας πρόσφυγες από την Καππαδοκία, τον Πόντο, την Ιωνία και στον αγώνα τους για επιβίωση, αλλά και μέσω αυτού, φόρος τιμής στον Ανώνυμο πρόσφυγα.Σήμερα στεκόμαστε μπροστά σε μία νέα πρόκληση, καθώς η πατρίδα μας βρίσκεται στη δίνη μίας παγκόσμιας μετακίνησης πληθυσμών. Άνθρωποι, που διωγμένοι από τη μοίρα αναζητούν νέες φιλόξενες πατρίδες, φίλους και συμπολίτες, μία νέα ζωή.

Έχουμε ήδη πληροφορηθεί ότι σε τοπικό ξενοδοχείο του Δήμου μας θα εγκατασταθούν προσεχώς οικογένειες προσφύγων-μεταναστών. Συχνά μια τέτοια ενημέρωση προκαλεί επιφυλακτικότητα και προβληματισμό. Ορισμένοι δείχνουν δισταγμό απέναντι στο άγνωστο, στο ασυνήθιστο, στο ξένο. Ωστόσο έχω την πίστη ότι ο πολύπαθος και σοφός λαός του τόπου μας, που έχει και αυτός εμπειρίες ξεριζωμών, καταστροφών, εχθρικών επιδρομών, θανάτων και δυστυχίας, στα πρόσωπα των νεοφερμένων δε βλέπει τον ξένο και τον εχθρό, αλλά αναγνωρίζει τον ταλαιπωρημένο συνάνθρωπο, τη χαροκαμένη μάνα, το ορφανό παιδί, τον πεινασμένο έφηβο. Με συμπόνοια κι ενδιαφέρον. Με διάθεση για βοήθεια σ’ αυτούς που υποφέρουν. Οι επισκέπτες μας με τα πονεμένα κι ανήσυχα βλέμματα είναι καλοδεχούμενοι για όσο χρόνο χρειαστεί να μείνουν στην πατρίδα μας.Γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι η μόνη θεραπεία για την ανθρώπινη δυστυχία που προκαλεί ο πόλεμος, η φτώχεια και η πείνα, είναι η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη.

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ

ΧΡΗΣΤΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ”

Είναι προφανές ότι ο κ. Ελευθερίου είναι το ίδιο Έλληνας, με τον κ. Κυρανάκη, τον κύριο Βελόπουλο και τον συνάδελφό του, δήμαρχο της Κω. Είναι εξίσου προφανές, όμως, ότι δεν αντιπροσωπεύουν την ίδια Ελλάδα…