Όταν το FBI στήνει σκευωρίες

Με τον χαρτοπόλεμο που γίνεται με διαφορετικά κομμάτια της δικογραφίας περί τη Novartis, προέκυψε ότι δύο προστατευόμενοι μάρτυρες που κατέθεσαν στις ελληνικές αρχές είχαν καταθέσει και στις αμερικανικές αρχές στην εκεί έρευνα αφού το σκάνδαλο, είναι διεθνές.

Οι κατηγορούμενοι πολιτικοί θεωρούν αυτό ως απόδειξη της σκευωρίας που εκτυλίχθηκε εναντίον τους. Το σκεπτικό στο οποίο το βασίζουν είναι ότι οι μάρτυρες που κατέθεσαν στις αμερικανικές αρχές το έκαναν έναντι οικονομικών ανταλλαγμάτων. Αντίθετα οι ελληνικές δικαστικές αρχές δεν αναγνωρίζουν μάρτυρες κατόπιν ανταλλαγμάτων. Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι φυσικά το αμερικανικό δικαστικό σύστημα που έχει διαχειριστεί μερικά από τα μεγαλύτερα παγκόσμια σκάνδαλα επιδικάζοντας αποζημιώσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων δεν ξέρει. Ίσως θα έπρεπε να πάρει μαθήματα από το αντίστοιχο ελληνικό που έχει αθωώσει σχεδόν όλους τους επώνυμους κατηγορούμενους που έφθασαν μπροστά του (εκτός από τον Άκη και τον Γιάννο αλλά δεν μπορεί να κάνει και θαύματα) ή έχει βάλλει τις υποθέσεις στο αρχείο ή οι υποθέσεις τους πελαγοδρομούν από αναβολή σε αναβολή μέχρι μέχρι την παραγραφή.

Το ότι οι προστατευμόμενοι μάρτυρες εισέπραξαν ανταλλάγματα δεν μειώνει την αξιοπιστία τους, τουλάχιστον για τις τις αμερικανικές αρχές, που τους πέρασε από κόσκινο, γιατί πολύ απλά η στρατιά των δικηγόρων της Novartis θα τους είχε ξετινάξει και το αμερικανικό δικαστικό σύστημα θα είχε γίνει ρόμπα παγκοσμίως. Αυτοί οι προστατευμόμενοι μάρτυρες λοιπόν τους οποίους οι αμερικανικές αρχές θεωρούν στα έγγραφά τους αξιόπιστους, λόγω της θέσης που είχαν στην εταιρεία και των υποθέσεων που διαχειρίστηκαν, κατονόμασαν Έλληνες πολιτικούς.

Είναι αυτό αρκετό για την καταδίκη; Όχι βέβαια, αν ήταν αρκετή για καταδίκη η μαρτυρία, τότε οι μισοί Έλληνες θα είχαν κλείσει στην φυλακή τους άλλους μισούς. Χρειάζονται τεκμήρια για να αποδειχθεί η ενοχή που ενδεχομένως να μην προκύψουν. Το ότι ο κ. Πικραμένος πχ. υπέγραψε ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός την απόφαση για να δοθούν στη Novartis τα χρήματα που της χρωστούσε το ελληνικό δημόσιο -όπως αναφέρει σε βιντεοσκοπημένη ομιλία του ο κ. Φρουζής-, είναι ένδειξη για περαιτέρω έρευνα και όχι απόδειξη χρηματισμού. Μπορεί όπως αποδείχθηκε τελικά να το έκανε από την καλή του την καρδιά ή από αφέλεια.

Εφόσον όμως οι ανακριτικές αρχές έπεσαν επάνω σε ονόματα πολιτικών, από αξιόπιστους μάρτυρες ήταν υποχρεωμένες να παραπέμψουν την υπόθεση στην Βουλή και αυτή να συστήσει Προανακριτική Επιτροπή. Τι θα έπρεπε να κάνουν οι εισαγγελείς; Να κρατήσουν τα ονόματα στο συρτάρι τους; Στην συνέχεια τι θα έπρεπε να κάνει η πλειοψηφία, να μην κινήσει την υπόλοιπη διαδικασία; Τότε τι θα άκουγαν όλοι τους.

Εν τέλει μπορεί να έχει δίκιο ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Ανδρέας Λοβέρδος και να ήταν πράγματι σκευωρία. Τότε όμως προκύπτει αβίαστα ότι το FBI τους είχε βάλλει στο μάτι και έστησε μία ολόκληρη σκευωρία σε βάρος τους με προστατευόμενους μάρτυρες έναντι οικονομικών ανταλλαγμάτων. Το αμερικανικό δικαστικό και πολιτικό σύστημα τρέμει τον Άδωνι και τον Λοβέρδο…