Τριακοσίων πενήντα ευρώ νιάτα

To πιο επικίνδυνο και συνάμα τραγικό με τα τέρατα είναι όταν αρχίζεις να τα συνηθίζεις. Όταν αποδέχεσαι την ύπαρξή τους ως μια φυσιολογική παρουσία. Όταν τα εντάσσεις στην κανονικότητά σου. Η παραπάνω αναφορά έχει σχέση με τα νέα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που δόθηκαν στην δημοσιότητα. Πριν πάμε σε αυτά, θυμάμαι την κριτική που έκανε πριν από δώδεκα χρόνια στην τότε κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή η αντίπολίτευση.

Μιλούσε τότε για “τη γενιά των εφτακοσίων ευρώ” θέλοντας με αυτό τον τρόπο να δείξει ότι αυτή η γενιά που αναγκάζεται να δουλεύει για εφτακόσια ευρώ (καθαρά) ήταν μια γενιά που δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα, να δημιουργήσει οικογένεια κλπ. Όλα αυτά αποτελούν ένα μακρινό παρελθόν που ίσως κάποιοι να το αναπολούν με νοσταλγία.

Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ μεταξύ άλλων, δείχνουν ότι ένας στους τρεις εργαζόμενους αμείβεται μόλις με μισθό τετρακόσια ευρώ μικτά πράγμα που σημαίνει το πολύ μέχρι 350 ευρώ το μήνα στο χέρι.

Αναλυτικά τα στοιχεία όπως προκύπτουν από την ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ:

Σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα, στα 404,5 ευρώ μικτά, παραμένει ο μέσος μισθός των μερικώς απασχολουμένων, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΕΦΚΑ, όπως δηλώνονται από τους ίδιους τους εργοδότες μέσω των αναλυτικών περιοδικών δηλώσεων (ΑΠΔ). Μάλιστα, με τον μισθό της μερικής απασχόλησης κατά τον μήνα Απρίλιο, που αφορούν τα στοιχεία, φαίνεται πως αμείβεται το 28,66% του συνόλου των εργαζομένων της χώρας.

Συνολικά, οι άντρες καλύπτουν το 53,5 των θέσεων εργασίας στις κοινές επιχειρήσεις. Το ποσοστό αυξάνεται εφόσον η σύγκριση γίνει με όρους πλήρους απασχόλησης, καθώς οι άνδρες αντιπροσωπεύουν το 56,28% των εργαζομένων, ενώ το ποσοστό τους υποχωρεί στο 44,7% όταν πρόκειται για συμβάσεις μερικής απασχόλησης. Επίσης, τα στοιχεία δείχνουν ότι το 21,97% των εργαζομένων απασχολούνται ως υπάλληλοι γραφείου.

Το 20,76% των ασφαλισμένων στον ιδιωτικό τομέα απασχολείται στο χονδρικό και το λιανικό εμπόριο. Το 19,05% στα ξενοδοχεία και στα εστιατόρια και το 12,43%στις μεταποιητικές βιομηχανίες.

Μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί ποια θα ήταν η κατάσταση και πόσο χειρότεροι θα ήταν οι αριθμοί αν εκατοντάδες χιλιάδες νέοι Έλληνες πολίτες δεν είχαν πάρει, τα χρόνια της κρίσης, τον δρόμο της μετανάστευσης. Τα στοιχεία δείχνουν ότι όσοι κυβερνητικοί και άλλοι πανηγυρίζουν για την μείωση της ανεργίας και της ανάπτυξης παίζουν με τον πόνο των εργαζόμενων που δουλεύουν για να πάρουν τριακόσια πενήντα ευρώ τον μήνα.

Με αυτά τα χρήματα τι να πληρώσει κανείς και πως να αμυνθεί απέναντι στις πιεστικές ανάγκες της καθημερινότητας Αυτής που πολύ σύντομα θα γίνει περισσότερο αβίωτη για όσους (πολλούς) έχουν κόκκινα δάνεια και παρά το γεγονός ότι… αμοίβονται με τριακόσια πενήντα ευρώ δεν εννοούν να τα αποπληρώνουν. Από το νέο χρόνο οι τράπεζες λογαριάζουν να τους κάνουν τη ζωή κόλαση βγάζοντας κατα χιλιάδες τις πρώτες κατοικίες στον πλειστηριασμό.

Αυτό το σκηνικό συνθέτει τη νέα κανονικότητα της ζωής για εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Κι είναι τραγικό να διαπιστώνεις ότι ορισμένοι (όχι λίγοι) από αυτούς που ξεσηκώνονται γιατί πρόκειται να εγκατασταθούν προσωρινά πρόσφυγες κοντά στο σπίτι τους είναι από εκείνους που δεν θα έχουν σπίτι γιατί θα τους το πάρει η τράπεζα…