Ένα συνέδριο, μα τι συνέδριο

Το έκτακτο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ είναι πια γεγονός. Συνεδρίασαν τα όργανα και κατέληξαν βασικά τις μέρες πραγματοποίησής του και όλα όσα είχε προαναγγείλει η Πρόεδρός του. Το μόνο που άλλαξε είναι αντί να γίνει το Συνέδριο σε 10 μέρες, να γίνει σε 20! Τι κι αν το Καταστατικό του ΠΑΣΟΚ προβλέπει κατ΄ελάχιστο διάστημα 2 μηνών για την πραγματοποίηση Εκτάκτου Συνεδρίου από την στιγμή που θα αποφασιστεί.

Λεπτομέρειες …. Θα μπορούσαν και να μην συνεδριάσουν τα όργανα, αφού δεν φαίνεται να άκουσε και κανείς τις μαζικές αντιδράσεις για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση βουλευτών και στελεχών. Μήπως γίνεται και ψηφοφορία; Όχι βέβαια. Αυτά γίνονται σε δημοκρατικά κόμματα και το ΠΑΣΟΚ του σήμερα, το ΠΑΣΟΚ της Φώφης κάνει ολοταχώς βήματα προς τα πίσω ακόμα και στην εσωκομματική Δημοκρατία.

Όσοι διατυπώνουν κάποια αντίθετη πρόταση ενοχοποιούνται, ενώ οι διαρροές προς τους δημοσιογράφους – προφανώς από τα πολιτικά, επικοινωνιακά κέντρα του όποιου κόμματος έχει απομείνει- παρουσιάζουν από την μια μία παντοδύναμη Πρόεδρο που πετάει με το καλημέρα το γάντι σε όποιον της « αντιμιλά» και από την άλλη στελέχη που « δεν τολμούν».

Κάτι σαν βεντέτα δηλαδή, χωρίς πολιτικό διακύβευμα με μοναδική εξαίρεση την εξουσία μίας αμφισβητούμενης Προέδρου. Η προσπάθεια απαξίωσης όσων « αντιμιλούν» είναι προφανής, όπως προφανές είναι και το βάλτωμα του ιστορικού κόμματος που σ΄αυτό συμπαρασύρει και το ΚΙΝΑΛ.

Μάλλον αυτό το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα σπάσει κάθε ρεκόρ πρωτοτυπίας. Πρώτον γιατί δεν θα έχει εκλεγμένους συνέδρους και όχι μόνο αυτό. Οι σύνεδροί του θα είναι όσοι είχαν εκλεγεί για το Συνέδριο του ΚΙΝΑΛ ( δηλαδή για το Συνέδριο άλλου κόμματος !) και ήταν μέλη του ΠΑΣΟΚ συν κάποιοι από το Συνέδριο που είχε κάνει το ΠΑΣΟΚ το 2015!

Έχετε ξανακούσει ποτέ και σε κανένα κόμμα τέτοια διαδικασία; Μοιάζει με ανέκδοτο, αν δεν ήταν δημοκρατικά τραγικό. Δεύτερο, δεν θα υπάρχει καμία προσυνεδριακή συζήτηση, κανένας προσυνεδριακός διάλογος, αφού δεν θα συνεδριάσουν καν οι Οργανώσεις, οι όποιες Οργανώσεις. Τρίτο, γιατί θα είναι το μόνο Συνέδριο κόμματος που δεν θα έχει πολιτική ατζέντα.

Εν ολίγοις θα είναι κάτι σαν συγκέντρωση που θα μιλήσει η αρχηγός, άντε να καταφέρει κανείς να ψελλίσει και κάποια άποψη που δεν θα την ακούσει κανείς και στο τέλος θα ληφθεί η μοναδική και ιστορική απόφαση, να επεκταθεί η θητεία της Προέδρου, ώστε να παραμείνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ όσο είναι αρχηγός του ΚΙΝΑΛ.

Εν τέλει δηλαδή γίνεται ένα Συνέδριο, μόνο και μόνο για αυτό. Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της πολιτικής παρακμής, της αντιδημοκρατικής λειτουργίας, του αδιεξόδου, τότε τι είναι; Ποιος νοιάζεται όμως; Μάλλον κανείς. Οι οπαδοί αυτού του κόμματος διαισθάνονται ότι όλα γίνονται για την εξουσία.

Η λογική είναι απλή: Καλύτερα μικρό και ελεγχόμενο κόμμα, παρά τολμηρή πορεία ανανέωσης.Την είδαμε όταν « τρωγόταν» ο Ευάγγελος Βενιζέλος, δήθεν γιατί με άλλο επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΚΙΝΑΛ θα δημιουργόταν μεγάλη δυναμική.Την βλέπουμε και τώρα… Όπως βλέπουμε και κάποια στελέχη που θα περίμενε κάποιος να μιλήσουν, να σιωπούν.

Κρίμα. Γιατί όλη αυτή η κατάσταση πάει ένα κόμμα σαν το ΠΑΣΟΚ όλο και πιο πίσω. Γιατί πολλά μπορούν να γίνουν για να « πετάξει» όχι το ΠΑΣΟΚ από μόνο του ( αυτό είναι απλά αδύνατο) , αλλά ως πυλώνας ενός μεγάλου, μαζικού, μεταρρυθμιστικού, ριζοσπαστικού πόλου που θα μπορούσε να είναι το ΚΙΝΑΛ. Κανείς δεν πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει εύκολα τουλάχιστον να μετεξελιχθεί.

Ο τρόπος που ασκεί Αντιπολίτευση δείχνει την παθογένειά του, την αδυναμία του να ξεφύγει από τον διχαστικό, αδιέξοδο πολιτικό λόγο του, την αδυναμία του να μετεξελιχθεί σε ένα σύγχρονο κόμμα της Κεντροαριστεράς. Αυτό δημιουργεί αντικειμενικά χώρο για το ΚΙΝΑΛ. Ωστόσο τίποτα δεν χαρίζεται. Αν δεν τολμάς να συζητήσεις τολμηρά για να αποσαφηνίσεις την Στρατηγική σου, τις θέσεις σου, αν δεν τολμάς να ανανεωθείς και να δεις ακόμα και την αλλαγή ηγεσίας,τότε το μεγάλο ψάρι θα φαέι το μικρό. Για την ακρίβεια, τότε το ΚΙΝΑΛ θα συνθλιβεί ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέξη Τσίπρα.

Οι δυνάμεις που βλέπουν αυτόν τον κίνδυνο επωμίζονται μεγάλη ευθύνη απέναντι στον κόσμο της Προοδευτικής Παράταξης.Η Φώφη Γεννηματά έδωσε ότι είχε να δώσει. Τώρα είναι η ώρα μίας επανεκκίνησης με νέα Στρατηγκή, νέα πολιτική και επικοινωνιακή πολιτική, νεα ηγεσία. Σήμερα, γιατί ήδη είναι αργά και το μέλλον είναι αβέβαιο. Ο χρόνος δεν είναι για ξόδεμα και κανεις δεν περιμένει όταν οι εξελίξεις τρέχουν. Ας το λάβουν αυτό υπόψη όλοι.