Η παρέλαση, οι «ινστρούχτορες» και η απάντηση

«Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά. Τι κοινό μπορεί να’χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να’χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.

Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια(…) Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για “προβληματικά παιδιά”. Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.»

Απόσπασμα από το «μανιφέστο» των κοριτσιών που έκαναν “parade bombing” στη μαθητική παρέλαση της 28η Οκτωβρίου στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Σε αυτή την ηλικία η αμφισβήτηση εκδηλώνεται ούτως ή άλλως, μόνο σε νεκρές κοινωνίες δεν υπάρχει «εξέγερση» ή εξέγερση των νέων. Το ερώτημα είναι αν αυτή η επιλογή της συγκεκριμένης πράξης είναι δική τους ή αν εργαλειοποιήθηκαν από «ινστρούχτορες» του «χώρου». Το κείμενο μυρίζει από χιλιόμετρα ΣΥΡΙΖΑ και χειραγώγηση από το εθνοαποδομητικό σκουπιδαριό, οπότε αν κάποιος θέλει να αντιδράσει σε αυτό που έγινε, διότι το θεωρεί ύβρη σε αυτούς που αγωνίστηκαν, ακρωτηριάστηκαν, πέθαναν ηρωικά μεν αλλά μαρτυρικά στα βουνά της Πίνδου και μετά στα οχυρά, και στους οποίους υποκλίθηκε σύμπας ο πλανήτης, πρέπει να διαχωρίσει την απάντησή του.

Οι σκιές και το φως

Στις μισάνθρωπες σκιές που καλλιεργούν την εθνική και κοινωνική διάλυση υπηρετώντας την γνωστή μηδενιστική ιδεολογία του μίσους και του χάους, δεν έχει νόημα να υπάρξει απάντηση στη βάση επιχειρημάτων διότι δεν τους ενδιαφέρει. Στους μεν διατελούντες σε υπηρεσία δεν έχει νόημα για προφανείς λόγους, δουλειά κάνουν, στα δε θύματά τους τα οποία έχουν καταστήσει πωρωμένους χρήσιμους ηλίθιους και τους έχουν τοποθετήσει σε «επιτελικές» θέσεις στρατολόγων και προπαγανδιστών , επίσης δεν έχει νόημα, διότι η πρακτόρευση έχει αχρηστεύσει τη διανοητική τους δυνατότητα. Με αυτούς τα θέματα τα λύνει η Ιστορία όταν έρθει η ώρα. Πάντα έρχεται.

Στα παιδιά που ακόμα η σκέψη τους τελεί υπό διαμόρφωση και την έμφυτη και αναγκαία τάση για αμφισβήτηση των οποίων εκμεταλλεύονται, προσπαθώντας να τα μετατρέψουν σε ζόμπι, η απάντηση έχει νόημα. Όσο οι ιδεολογικοί βρικόλακες δεν έχουν ακόμα ολοκληρώσει το έργο της ανηκέστου μόλυνσης της διάνοιάς τους.

Η απάντηση θα μπορούσε να είναι το γράμμα του Παύλου Μελά προς τους Ευέλπιδες

«Η ζωή είναι πόλεμος. Η γη σου είναι φρούριο και χρέος σου η νίκη. Μη μιλάς, να σκέπτεσαι, ν’αγαπάς, να μην πονάς. Ένας είναι ο σκοπός σου, ο πόλεμος. Πολέμα για τα ιδανικά σου, για τα Ελληνικά ιδανικά του ανθρωπισμού. Πολέμα για την Μεγάλη Ιδέα. Άνδρες που περπατούν στη ζωή ευθυτενείς και με γαλήνη, μαθημένοι να πονούν χωρίς να υποφέρουν, να νικούν χωρίς να θριαμβολογούν, να νικώνται χωρίς να μοιρολογούν. Αυτοί είναι οι πραγματικοί άνδρες, θεμέλια γενεών. Αυτοί οι Ευέλπιδες , οι αυριανοί ηγήτορες του Έθνους.

Νεαρέ Εύελπι μάθε και εξασκήσου να είσαι απλός, ολιγόλογος, συγκρατημένος, σεμνός. Λίγα λόγια πολλά έργα. Ανθρωπιά μεγάλη, πειθαρχία, πείσμα, αντοχή. Όποιος σε κοιτά, τα μάτια του σε γεμίζουν παλλικάρι. Περισσότερο να προσβάλλεσαι όταν σε κυριεύει ο πόνος. Μη θυμώνεις, χειρότερα είναι να χτυπήσεις έστω και εάν μόλις κρατιέσαι με έναν κόμπο στο λαιμό. Να φύγεις είναι δειλία. Μόνος σου αποφάσισες να γίνεις Αξιωματικός.

Απελπισία, ύστερα γελάς και από την μια μεριά στην άλλη γίνεσαι άνδρας, δηλαδή μαθαίνεις να κρατάς μέσα σου τον πόνο και την απορία, έτσι χωρίς να φαίνεται, αλλά να επιμένεις πάντα στον σκοπό σου, στα όνειρά σου.

Αν προχωρήσω, ακολουθείστε με… Αν υποχωρήσω, σκοτώστε με… Αν σκοτωθώ, εκδικηθείτε με…

Παύλος Μελάς ( Μίκης Ζέζας), Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού»