Κομματικός πατριωτισμός

Παρακολουθώ φίλους και λιγότερο φίλους της ευρύτερης κεντροδεξιάς που αρθρογραφούν για τα εθνικά θέματα, το κυπριακό, την επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας, την υποχωρητικότητα της Ελλάδας, το σκοπιανό. Οι διαπιστώσεις και τα συμπεράσματά τους μπορεί να είναι σωστά ή όχι. Ωστόσο είναι διαχρονικά συνεπείς στις αναλύσεις τους. Εκτός από ένα σημείο: τον καταλογισμό των ευθυνών.

Μέχρι πριν από έξι μήνες πχ για το σκοπιανό έφταιγε η εθνομηδενιστική κυβέρνηση της αριστεράς. Για την επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας έφταιγε ο ιδεοληπτικός διεθνισμός που δεν διαβάζει σωστά τους συσχετισμούς με την Άγκυρα ως παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος και δίνει χώρο στην Τουρκία. Βέβαια προς το τέλος τους τα είχε χαλάσει ο Τσίπρας που είχε ανεβάσει τόνους προς την Τουρκία και είχε πετύχει μαζί με τον Αναστασιάδη κυρώσεις από την ΕΕ, ενώ με τον Αποστολάκη δεν είχαν να καταλογίζουν την αμετροέπεια του Καμμένου. Για το μεταναστευτικό που αλλοιώνει την πληθυσμιακή σύνθεση και την αντίστοιχη εθνική ταυτότητα φυσικά και έφταιγε η αριστερά που δεν φύλαγε τα σύνορα.

Παρατηρώ ότι ως προς τις γενικές διαπιστώσεις παραμένουν σταθεροί. Μόνο που στο δια ταύτα λείπει η κυβέρνηση.

Τώρα πια είναι η χώρα που κινείται έτσι ή αλλιώς, ενίοτε και ο λαός ή οι πολίτες, εκτός εάν μπορούν ακόμη να καταφεύγουν στο παρελθόν και στον ΣΥΡΙΖΑ. Πχ για το ότι η νέα κυβέρνηση δεν μπορεί να φυλάξει τα σύνορα και αυξάνονται οι μετανάστες στα νησιά και στην ενδοχώρα εξακολουθεί να ευθύνεται η Χριστοδουλοπούλου για μία ατυχή και υπό πίεση δήλωση που είχε κάνει το 2015.

Μπορώ λοιπόν να τους διαβεβαιώσω ότι η χώρα έχει κυβέρνηση, και μάλιστα κυβέρνηση της κεντροδεξιάς, λαμβάνει αποφάσεις και δίνει κατευθύνσεις. Επίσης η εκάστοτε κυβέρνηση καθοδηγεί τον λαό και τον διαπαιδαγωγεί ενώ στρέφει το ενδιαφέρον του είτε στον Τζόκερ είτε στις κινήσεις του Ερντογάν στην Συρία. Εάν μέχρι πριν από έξι μήνες έφταιγε η κυβέρνηση για τις πράξεις ή και τις παραλείψεις, έξι μήνες μετά φταίει επίσης η κυβέρνηση για τις πράξεις ή τις παραλείψεις.

Προφανώς τους είναι δύσκολο να καταλογίσουν ευθύνες στην κυβέρνηση της ΝΔ η οποία υπό την ηγεσία Μητσοτάκη δεν κινείται και πολύ διαφορετικά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μάλλον πιο υποχωρητική έως φοβική είναι στην αντιμετώπιση της Τουρκίας, ενώ είναι αδρανής στο σκοπιανό. Επιπλέον μεγαλύτερα προβλήματα γραμμής και έλλειψη συντονισμού παρουσιάζει μεταξύ Μαξίμου και υπουργείου Εξωτερικών από ότι είχε ο Τσίπρας με τον Κοτζιά.

Οι διαπιστώσεις του είδους ότι “η χώρα δεν βαδίζει σε σωστό δρόμο” είναι χάδι για την κυβέρνηση και δεν την βοηθούν ούτε την κυβέρνηση ούτε την χώρα να βρει τον ίσιο δρόμο. Εκτός αν επειδή είναι δεξιός (ο δρόμος) δεν έχει σημασία. Πατριωτισμός μέσα από κομματικά γυαλιά;

ΥΓ: Ορισμένοι βουλευτές της ΝΔ είναι πολύ πιο σκληροί έναντι της κυβέρνησης τουλάχιστον στις κατ ιδίαν συνομιλίες τους. Για την έλλεψη στρατηγικής στα εξωτερικά θέματα έμπειρος βουλευτής μου είχε πει ειρωνικά: “Σιγά σιγά θα αποκτήσουμε, γιατί βιάζεσαι”. Ενώ έτερος επίσης γνώστης στο ερώτημα γιατί η κυβέρνηση δεν έχει στραγηγική στα ελληνοτουρκικά απάντησε: “γιαβάς γιαβάς”, και φυσικά η επιλογή των τουρκικών δεν ήταν τυχαία.