Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω

Ακούω και διαβάζω πολλούς αναλυτές και πολιτικούς πρωταγωνιστές να υποστηρίζουν πως το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να ξανά βγει μπροστά. Γιατί αυτό ξέρουν και εμπιστεύονται οι πολίτες. Συγνώμη το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν που πήρε 12% και σχεδόν 4% το 2012 και το 2015 αντίστοιχα; Θα μας τρελάνουν;

Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αδικήθηκε από την τελική κρίση του λαού, να ήταν αυστηροί οι πολίτες απέναντί του, να πλήρωσε για τις αμαρτίες όλων, αλλά τα αποτελέσματα έχουν γράψει. Και ήταν αίτημα της κοινωνίας η Κεντροαριστερά να γυρίσει σελίδα. Η Φώφη Γεννηματά διεκδίκησε και πήρε την εντολή της βάσης να προχωρήσει στις απαραίτητες αλλαγές. Και δημιούργησε πρώτα τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και μετά το Κίνημα Αλλαγής.

Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω

Γιατί αν γυρίσει οι ίδιοι που τώρα ζητούν πίσω το ΠΑΣΟΚ θα αρχίσουν την κριτική για επιστροφή στο παρελθόν, αναπαλαίωση, θα δείχνουν τους σκελετούς στην ντουλάπα κοκ. Είναι γνωστό το κόλπο. Το πρόβλημα είναι πως το συγκεκριμένο κόλπο δεν προσφέρει καλές υπηρεσίες στο πολιτικό μας σύστημα. Σε μία περίοδο που η Ελλάδα έχει ανάγκη από μία νέα τάξη πολιτικών που θα την οδηγήσει με ασφάλεια στη θάλασσα του 21ου αιώνα. Είναι πραγματικά αδιανόητο, σύμφωνα και με την αντίστοιχη φράση του χθεσινού άρθρου, κάποιοι να αναζητούν έμπνευση και λύση ζητώντας την επιστροφή στις απαντήσεις που δόθηκαν από τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1974. Στα αλήθεια δεν έχουν κάτι άλλο να μας προτείνουν;

Θέλουμε πράγματι να συνεχίσουμε να συζητούμε για τον εμφύλιο και τη δικτατορία, σα να μην έχει περάσει ούτε λεπτό από τότε;

Την ώρα μάλιστα που αρνούμαστε να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση για τις ευθύνες του 2015; Είναι δυνατόν να ρίχνουμε μαύρο στα γεγονότα που κόστισαν στους Έλληνες ένα ακόμη μνημόνιο και να θέλουμε να ρίξουμε φως στις μαύρες σελίδες της ιστορίας μας; Έχουμε κάποιο λόγο να συνεχίσουμε να βασανίζουμε ο ένας τον άλλο; Είναι κάποια ασθένεια; Ή απλά ένα άλλοθι; Ο φόβος απέναντι στο μέλλον που κρύβεται στην ασφάλεια του παρελθόντος; Αν κάποιοι είναι αδύναμοι να κοιτάξουν μπροστά δεν πρέπει να πάρουν και τους υπόλοιπους στο λαιμό τους. Απλά ας κάνουν στην άκρη.

Στη χώρα υπάρχουν δυνάμεις για να πιάσουν το τιμόνι. Υπάρχουν άνθρωποι με ήθος και διάθεση προσφοράς. Είναι οι σκληρά εργαζόμενοι Έλληνες που συντηρούν αυτό το πελατειακό κράτος που τους προσφέρει ελάχιστα. Είναι οι Έλληνες που έφυγαν στο εξωτερικό για να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι οικογενειές τους την περίοδο της κρίσης. Το μόνο που χρειάζεται είναι αυτές οι δυνάμεις να συναντηθούν.