Μια δασκάλα, μας «δικάζει» όλους στη Σάμο

Αυτή τη Δευτέρα, 21-10 μια δασκάλα, η Σοφία Κατζάνη, δικάζεται στη Σάμο. Ο Σύλλογος γονέων στο σχολείο που δίδασκε κατέθεσαν πριν από περίπου οχτώ μήνες, μήνυση και αγωγή εναντίον της. Ο Σύλλογος γονέων και Κηδεμόνων στο Άνω Βαθύ της Σάμου ζητεί με την αγωγή του από την δασκάλα αποζημίωση 50.000 ευρώ. Όλα ξεκίνησαν στις 27 Φεβρουαρίου. Σε ώρα μαθήματος, ο διευθυντής του σχολείου κάλεσε την ίδια και τη δασκάλα της τάξης στο γραφείο του.

Εκεί τις περίμεναν ενοχλημένοι και εξαγριωμένοι οι γονείς των μαθητών επειδή την προηγούμενη ημέρα οι δασκάλες επιχείρησαν να καθησυχάσουν τα παιδιά που εξέφραζαν απορίες και προβληματισμούς σχετικά με τη λειτουργία απογευματινού τμήματος για τα προσφυγόπουλα στο σχολείο την επόμενη εβδομάδα.

«Οι μαθητές φοβόντουσαν ότι θα κολλήσουν αρρώστιες αγγίζοντας τα ίδια θρανία και αν κάθονταν στις ίδιες καρέκλες. Έπρεπε να τα καθησυχάσουμε. Αυτός είναι ο ρόλος μας. Ωστόσο οι γονείς με κατηγόρησαν ότι τα αναστάτωσα» αναφέρει η Σοφία Κατζάνη, προσθέτοντας πως η συμπεριφορά του γονέων ήταν άκρως επιθετική.

Δέχθηκε, μάλιστα, συστάσεις για το πώς θα «πρέπει» να υλοποιεί το εκπαιδευτικό της έργο, το οποίο θα «έπρεπε» να περιοριστεί στα γνωστικά αντικείμενα της Γλώσσας, της Ιστορίας και των Μαθηματικών. Και φυσικά να μην ξανασυζητήσει με τα παιδιά θέματα… κοινωνικού περιεχομένου, όπως το συγκεκριμένο.

Η ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Σάμου περιγράφει αναλυτικά την κατάσταση: «Το αδίκημά της ήταν ότι πίστευε ότι όλα τα παιδιά του κόσμου έχουν θέση στο σχολειό, άσχετα από το χρώμα της επιδερμίδας τους, τη θρησκεία τους, την οικονομική κατάσταση των γονιών τους. Πίστευε ότι τα παιδιά δεν πρέπει να υψώνουν τείχη ανάμεσά τους κι ότι μπορούν όλα μαζί να φτιάξουν ένα καλύτερο κόσμο. Πίστευε ότι ένα παιδί μπορεί να βοηθήσει ένα άλλο αγκαλιάζοντάς το και να το κάνει να ξεχάσει έστω και για λίγο την πείνα, τις κακουχίες, τις βόμβες του πολέμου, το θάνατο. Πίστευε τέλος ότι όλα αυτά είναι το πρώτο και το πιο σπουδαίο μάθημα που πρέπει να κάνει κάθε σχολειό, κάθε Δάσκαλος. Κι αυτό έκανε, μίλησε στην τάξη της για τα “άλλα παιδιά” που επρόκειτο να έρθουν στο σχολείο τους και κάλεσε τα παιδιά της να τα αγκαλιάσουν» .

«Εγκαθιδρύθηκε ένας διαχωρισμός στο σχολείο μας, ώστε να μην συναντώνται ποτέ οι μαθητές του σχολείου με τα προσφυγόπουλα. Αυτό σημαίνει: Ξεχωριστό προαύλιο, ξεχωριστές τουαλέτες, ξεχωριστά θρανία, κλειδωμένη η πόρτα ακόμα και για το δάσκαλο της ΔΥΕΠ που δεν μπορούσε καν να πάει στην τουαλέτα των δασκάλων γιατί κλειδωνόταν η πόρτα. Υπήρχαν δύο ξεχωριστά σχολεία μέσα σε ένα σχολείο. Είναι πρωτοφανές αυτό για κάθε χώρα που θέλει να θεωρείται στοιχειωδώς πολιτισμένη. Αυτό έχει και μελλοντικές προεκτάσεις, διαμορφώνει συνειδήσεις στα παιδιά ότι δηλαδή «δεν πρέπει να ερχόμαστε σε επαφή με το διαφορετικό». «Φυσικά και δεν είναι η οδηγία του Υπουργείου αυτή αλλά υπάρχει μια μεθόδευση να εγκαθιδρυθεί το καθεστώς αυτό» εξήγησε η διωκόμενη εκπαιδευτικός στους δημοσιογράφους απαντώντας σε σχετική ερώτηση.

Θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, να τοποθετηθεί για το θέμα η υπουργός Παιδείας κυρία Κεραμέως. Δεν έχουμε βέβαια την απαίτηση να παραβρεθεί στο Δικαστήριο και να καταθέσει ως μάρτυρας υπεράσπισης της δασκάλας. Όμως στο Δικαστήριο αυτό μαζί με την δασκάλα δικάζεται η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη και ό,τι συνιστά και συγκροτεί την ανθρώπινη υπόσταση.