ΕΛΛΑΣ και Μεγάλη Βρετανία

Το δημοψήφισμα των κατοίκων του Ηνωμένου Βασιλείου για την αποχώρηση της χώρας τους από την ΕΕ έγινε το 2016 και έκτοτε οι ηγέτες τους διαπραγματεύονται με τις Βρυξέλλες τρία χρόνια, σχεδόν τέσσερα. Για τους κατοίκους της Ελλάδας ο Αλέξης Τσίπρας έκρινε ότι 17 ώρες συμμετοχής και διαπραγματεύσεων σε μία σύνοδο κορυφής ήταν αρκετές.

Κυρίες και κύριοι απλά είναι τα πράγματα. Ο Έλληνας πρωθυπουργός συμφώνησε τους όρους ενός νέου μνημονίου για την παραμονή μας στο ευρώ σε ένα απόγευμα και μία νύχτα. Οι Βρετανοί ομόλογοί του το ψάχνουν ακόμη, διαπραγματευόμενοι κάθε λέξη, κάθε λίρα για την έξοδο τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Θα μου πείτε η Βρετανία δεν είναι Ελλάδα. Σωστό. Τηρουμένων των αναλογιών λοιπόν. Και πάλι η σύγκριση για το ελληνικό πολιτικό προσωπικό είναι απογοητευτική. Και δεν είναι μονάχα ο Αλέξης Τσίπρας ο πολιτικός για τον οποίο χτυπούν οι καμπάνες. Ελέγχονται και όλοι οι προηγούμενοι. Για να δούμε ποιοι προσπάθησαν και ποιοι όχι. Ποιοι ήξεραν τι έκαναν και ποιοι απλά ονειρεύονταν θριάμβους που δεν ήρθαν ποτέ.

Ήταν πραγματικά ατυχία για την Ελλάδα να βρεθεί στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας της χωρίς μία πολιτική προσωπικότητα που να ξεχωρίζει. Βέβαια, και όποιος ξεχώριζε, λαϊκιστές και ακροδεξιοί τον έθαβαν. Μέσα σε τόνους λάσπης σε ΜΜΕ και Social Media.

Φθάνουμε έτσι στις ευθύνες των πολιτών. Που θα πρέπει να σταματήσουν να… ερωτεύονται «νέους και ωραίους τύπους» (beautiful people) και να επιδιώξουν σχέσεις… αγάπης πάνω σε σταθερές βάσεις. Όταν επιλέγουμε πολιτικούς κυρίες και κύριοι δεν επιλέγουμε πρωταγωνιστές σε κινηματογραφικές ταινίες και βιβλία. Επιλέγουμε τους ανθρώπους που θα πρέπει να είναι εκεί για εμάς πριν από εμάς. Τους ανθρώπους στους οποίους αναθέτουμε την ευημερία και την ασφάλειά μας. Η δουλειά είναι πάρα πολύ σοβαρή για να την κάνουν πολιτικοί που στερούνται κάθε αίσθησης ευθύνης απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Πολιτικοί που ότι και να συμβεί στο τέλος θα δηλώνουν δικαιωμένοι επιλέγοντας μια ανάγνωση της ιστορίας που δεν γράφτηκε ποτέ.

Ελλάς και Βρετανία έχουν ακόμη την ευκαιρία τους.

Το θέμα είναι να βρεθούν πολιτικοί με ανάστημα και πολίτες με σθένος που θα τους στηρίξουν για να κάνουν τις σωστές επιλογές. Η Ευρωπαϊκή Ένωση απειλείται. Το μέλλον δε θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Δεν έχουμε να κάνουμε με μία περαστική κρίση. Είμαστε σε μία νέα φάση της ιστορίας που δεν έχει καμία σχέση με τα όσα καλά έγιναν στη Γηραιά Ήπειρο μετά τους δύο μεγάλους πολέμους. Για μία ακόμη φορά ο εχθρός είναι προ των πυλών. Και φυσικά δεν είναι οι μετανάστες. Καθώς ο πραγματικός εχθρός δεν είναι έξω από τις πύλες. Είναι πίσω από αυτές.

Την Ευρώπη και ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τους μετανάστες που ζουν σε αυτοί μόνο εμείς μπορούμε να την προστατέψουμε.

Μόνο οι πολίτες της Ευρώπης, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας και άλλων προσωπικών χαρακτηριστικών και επιλογών, μπορούν να δημιουργήσουν έναν διεθνή παίχτη που θα προασπίζει τις ελευθερίες και τη δίκαιη ανάπτυξη σε κάθε γωνιά της γης. Η Ευρώπη είναι στα χέρια μας. Το μέλλον είναι στα χέρια μας. Γιατί είναι προφανές ότι δε μπορούμε να το αφήσουμε σε πολιτικούς που δεν έχουν τις γνώσεις και το όραμα εκείνων που έχτισαν ότι καλύτερο και πιο προοδευτικό γνώρισε ο πλανήτης στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας.