Ένα ξυπνητήρι για την Ευρώπη

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με την προοπτική της παρακμής. Είναι στον κύκλο της ζωής. Αλλά έχω τεράστιο πρόβλημα με τη μεθόδευση που οδηγεί σε αυτή. Και με την παθητικότητα με την οποία μεγάλο μέρος των κυβερνώντων και των πολιτών αντιμετωπίζουν τα επερχόμενα. Σύμφωνα με μία πανευρωπαϊκή μελέτη «η ΕΕ θα χάσει 30 εκατομμύρια πληθυσμού σε ηλικία εργασίας έως το 2050». Ταυτόχρονα «ο αριθμός των ανθρώπων που βρίσκονται στην 8η και 9η δεκαετία της ζωής τους θα αυξηθεί ραγδαία».

Και «η Eurostat προβλέπει αρνητική πληθυσμιακή μεταβολή για την περίοδο 2019 με 2080». Οι φράσεις σε εισαγωγικά προέρχονται από Δελτίο Τύπου του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, το οποίο συμμετέχει στη δράση ΝET@WORK του Martens Centre για το μέλλον της Ευρώπης και την ευημερία των πολιτών της. Στόχος είναι να συζητηθούν και να αναλυθούν οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες, οι γεωπολιτικές διαστάσεις και οι ευρύτερες προκλήσεις που συνδέονται με την μετανάστευση. Ποια είναι τα πολιτικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά προκλήσεις όπως η δημογραφική μετάβαση; Πως μπορούμε να αντιστρέψουμε το φαινόμενο του brain drain;

Πραγματικά τρελαίνομαι με κάποιους δήθεν ευαίσθητους που πιάνονται από ένα λάθος και λένε «αυτή είναι η Ευρώπη σας», «αυτός είναι ο πολιτισμός σας». Δεν έχουμε να απολογηθούμε σε κανέναν. Ειδικά σε όποιον δεν του αρέσει ο πολιτισμός μας, σε όποιον δεν του αρέσει η Ευρώπη. Αντίθετα, έχουμε πολλά να κάνουμε για εκείνους που θεωρούν την Ευρώπη σπίτι τους. Για όλους εμάς. Για τους κατατρεγμένους από ολόκληρη τη γη που έχουν βρει εδώ καταφύγιο και έχουν στήσει ξανά τις ζωές τους.

Για μετανάστες που είδαν τα παιδιά τους να έχουν μια καλύτερη ζωή από εκείνη των γονιών τους και τη δική τους. Για μία Ευρώπη όπου οι πολιτισμοί ανθίζουν και οι άνθρωποι ζουν ελεύθεροι. Και ίσοι. Στο βαθμό βεβαίως που όλα αυτά είναι δυνατά. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανέναν να χρησιμοποιήσει εναντίον μας τα δικά μας πλεονεκτήματα. Γιατί άνθρωποι που θέλουν κλειστές και ταξικές κοινωνίες, όπου οι άνδρες αποφασίζουν για τις ζωές γυναικών και παιδιών δεν έχουν θέση ως ισότιμοι συνομιλητές απέναντί μας. Το δικαίωμα που είχαν στις πατρίδες που άφησαν δεν είναι δική μας υποχρέωση να το ανεχτούμε.

Χωρίς φανατισμούς, χωρίς να γίνουμε αυτό που είναι οι άλλοι και το οποίο ως Ευρωπαίοι έχουμε αφήσει πίσω μας, οφείλουμε να γίνουμε για μία ακόμη φορά η πρωτοπορία του πλανήτη. Οι ΗΠΑ με τον Τραμπ είναι λίγο δύσκολο να ηγηθούν. Όπως και η Ρωσία με τον Πούτιν ή η Κίνα με την κυριαρχία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Και τα παραδείγματα από άλλες χώρες δεν είναι τα καλύτερα. Άρα η Ευρώπη είναι ότι καλύτερο έχουμε. Και πρέπει όχι απλά να το προστατέψουμε, αλλά να παρουσιάσουμε το πρότυπό της και σε άλλους λαούς. Που μπορούν αν φτιάξουν τις ζωές τους στις πατρίδες τους. Ώστε να μη ζουν καλά μόνο οι Πακιστανοί και οι Αφγανοί της Γερμανίας, αλλά όλοι οι Πακιστανοί και οι Αφγανοί στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν. Και αν η κλιματική αλλαγή μας οδηγήσει σε αναγκαστικές μεταναστεύσεις εδώ είμαστε να το δούμε. Είναι προφανές ότι η Ευρώπη δε θα γυρίσει ποτέ την πλάτη της σε κανέναν. Αρκεί και κανείς να μην τη χτυπά πισώπλατα.