Αδειάζει η κλεψύδρα

Έχουμε γράψει κατ’ επανάληψη με αφορμή διάφορα γεγονότα ότι είναι θέμα χρόνου μέχρι η Ελλάδα να βρεθεί αντιμέτωπη με την Τουρκία σε μία θερμή σύγκρουση την κλίμακα της οποίας ουδείς μπορεί, σε αυτή τη φάση, να εκτιμήσει. Έχουμε υπογραμμίσει ότι η Τουρκία δεν είναι απρόβλεπτη και ότι «ό,τι λέει το κάνει και ό,τι κάνει το έχει πει». Τηρεί απαρεγκλίτως αυτά που ανακοινώνει και επιμένει στον σχεδιασμό της μέχρι να τον υλοποιήσει. Επειδή η κλεψύδρα αδειάζει και το πολιτικό προσωπικό της χώρας απ΄ ό,τι φαίνεται αδυνατεί να αντιληφθεί αυτό που έρχεται, θεωρούμε χρήσιμο να παραθέσουμε δύο νέες προειδοποιήσεις επί του θέματος, από έναν Έλληνα και ένα ξένο.

Ο Ρώσος αναλυτής Γεβγένι Κρουτίκοφ περιγράφει το προφανές και αυτονόητο, αυτό που θα έπρεπε να γνωρίζει η Ελλάδα καλά, διότι το έχει νιώσει στο πετσί του ο ελληνισμός.  «Αρχικώς, ο Νταβούτογλου εφηύρε το αξίωμα του “μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες”, το οποίο στην πράξη έπρεπε να σημαίνει τη μέγιστη χρήση της “ήπιας δύναμης” σε σχέση με αυτές των γειτόνων της Τουρκίας, που είχαν στο παρελθόν τεθεί σε τροχιά επιρροής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο απόγειο της επιτυχίας της. Γρήγορα έγινε σαφές ότι η “μαλακή δύναμη” με την κλασική της έννοια δεν ήταν αρκετή και στη Τουρκία διαχέεται η νέα συνταγή “εκμηδενισμένοι γείτονες – μηδενικά προβλήματα”. Τώρα αυτό σήμαινε ήδη την παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις των χωρών που κάποτε ανήκαν στην Οθωμανική αυτοκρατορίας (…) Εντός της Τουρκίας, αυτές οι ιδέες και τα συνθήματα έχουν βρει κατανόηση και υποστήριξη και τώρα, σύμφωνα με διάφορες πηγές, η πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας (εκτός από μέρος των Κούρδων) υποστηρίζει πλήρως τα επεκτατικά και τα αυτοκρατορικά σχέδια.  Η πολυετής προπαγάνδα, συμπεριλαμβανομένων και των τηλεοπτικών σειρών για τους “απογόνους του Ερτογρούλ” και την “Χρυσή εποχή του Σουλεϊμάν”, έπεισαν τους Τούρκους ότι μια νέα οικονομική ανάπτυξη ήταν δυνατή μόνο μέσω εξωτερικής επέκτασης. (…) Η Τουρκία είναι πλέον στην πραγματικότητα η μόνη χώρα στον πλανήτη που έχει ανυψώσει την ιδέα του ιστορικού αναθεωρητισμού στο επίπεδο μιας νέας κρατικής ιδεολογίας. Ενώ οι Τούρκοι ρίχνονται με το γιαταγάνι όχι στους πάντες γύρω τους, αλλά μόνο σε όσους είναι πιο αδύναμοι, εντούτοις, στον κατάλογο αυτό μπορεί να βρεθούν, για παράδειγμα, οι Αρμένιοι και οι Έλληνες.»

Αυτό που περιγράφει ο Ρώσος είναι αυτό που θα συμβεί και που θα έπρεπε με εντιμότητα και παρρησία να πει το πολιτικό σύστημα στον ελληνικό λαό και για το οποίο οφείλει να προετοιμάσει  σε κάθε επίπεδο τη χώρα, αντί να αναλώνεται σε ευχολόγια και χλιαρά λεκτικά σχήματα τα οποία δεν έχουν καμία απολύτως σημασία και δεν συνιστούν πολιτική. Την ίδια προειδοποίηση απευθύνει ο πρώην Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός ε.α. Μιχάλης Κωσταράκος ο οποίος επίσης λέει το αυτονόητο, αυτό που λένε και γράφουν διεθνολόγοι, δημοσιογράφοι, αναλυτές, στρατιωτικοί και διπλωμάτες (δυστυχώς στις δύο τελευταίες κατηγορίες τα λένε οι πρώην, διότι οι πρέσβεις και οι αξιωματικοί  απελευθερώνονται να μιλήσουν ανοιχτά αφού έχουν ολοκληρώσει τη θητεία τους). Το ότι ο πρώην ΑΓΕΕΘΑ αισθάνεται όμως την ανάγκη να τα πει τώρα έχει τη σημασία του. Έχει λόγο. Ο λόγος είναι ότι ο χρόνος τελειώνει.

«Η Τουρκία δεν μπλοφάρει. Οι προθέσεις και οι επιθυμίες της ανακοινώνονται ξεκάθαρα και καταβάλλεται διαχρονικά άοκνη, σταθερή και συνεχής προσπάθεια να υλοποιηθούν. Διαπραγματεύεται αλλά δεν μπλοφάρει. Αυτά που λέει θα τα πραγματοποιήσει.(…) οι διεθνείς σχέσεις για την Τουρκία δεν στηρίζονται σε αρχές και αξίες αλλά αποκλειστικά στην ισχύ και στην επιβολή της. Η εισβολή στη Βόρεια Συρία είναι μια κατάφωρη καταπάτηση της Συνθήκης της Λωζάνης που καθορίζει τα σύνορα της Τουρκίας. Οποίος καταπατά τόσο βάναυσα τα νότια σύνορα του, τι είναι αυτό που μας κάνει να πιστεύουμε ή να ελπίζουμε, ότι θα σεβαστεί τα δυτικά θαλάσσια και χερσαία σύνορα του με την Ελλάδα;(…) Οι Τουρκικές ενέργειες είναι πάντα προβλέψιμες. Ακολουθούν και σέβονται τις διαδικασίες και τον βασικό και αρχικό σχεδιασμό. Η Άγκυρα εκτελεί μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και εμμένει στον αρχικό σκοπό και στους αρχικούς στόχους χωρίς να παρεκκλίνει από αυτούς, ανεξαρτήτως αντιδράσεων.

Δεν επιδιώκονται και δεν ενθαρρύνονται εκπλήξεις ή αυτοσχεδιασμοί(…) Όλες οι πρόσφατες ενέργειες εντάσσονται στο πλαίσιο υλοποίησης του Εθνικού Όρκου του 1920 που πρόσφατα «ανανέωσε» η τουρκική ηγεσία. Αφορούσε στην επανάκτηση των εδαφών της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.(…) η τουρκική κοινωνία είναι «εκπαιδευμένη» στον εθνικιστικό αναθεωρητισμό και τις μαξιμαλιστικές εθνικιστικές επιδιώξεις. Αυτό συνεπάγεται μια συνεχή ψυχολογική εξοικείωση με το ενδεχόμενο σύρραξης με τα γειτονικά κράτη. Αυτό εξυπηρετεί η κατά καιρούς αναβίωση των απαιτήσεων για τα ελληνικά νησιά. Παράλληλα εξ αιτίας του κουρδικού ανταρτοπόλεμου, η τουρκική κοινωνία έχει εξοικειωθεί και έχει συνηθίσει στις ανθρώπινες απώλειες των στρατιωτικών της κατά τη διεξαγωγή διαφόρων επιχειρήσεων.

Καταλαβαίνει επίσης ότι θα υπάρξουν απώλειες μεταξύ των αμάχων – φίλιων και εχθρών, και είναι παντελώς αδιάφορη για τυχόν ωμότητες και εγκλήματα που θα διαπράξουν οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις ή οι σύμμαχοι τους κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων(…)Οι Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έχουν συσσωρεύσει μεγάλη ατομική αλλά και συλλογική τακτική και επιχειρησιακή εμπειρία και γνώση από την εκτέλεση πραγματικών στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά των Κούρδων. Τα στελέχη τους έχουν εξοικειωθεί πλήρως με τη διοίκηση τον έλεγχο και την εκτέλεση πολεμικών επιχειρήσεων αλλά και με τις απώλειες προσωπικού και τις συναισθηματικές δυσχέρειες και τα ψυχολογικά τραύματα που αυτές συνεπάγονται.

Έχουν ζήσει σε πραγματικές πολεμικές συνθήκες.(…) Όσο για το σχόλιο που ακούγεται όλο και συχνότερα , ακόμη και στα ΜΜΕ, δηλαδή, για το πώς εμείς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη Τουρκία, αν παραστεί ανάγκη, με τις πολλαπλάσιες στρατιωτικές της δυνατότητες, τις εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες της και τα χιλιάδες άρματα και πυροβόλα, με δεδομένο ότι είμαστε μια πολύ μικρότερη χώρα με οικονομία σε κρίση και με πολύ μικρότερες στρατιωτικές δυνατότητες και υποπολλαπλάσιο πληθυσμό και ένοπλες δυνάμεις, θα ήθελα να πω το εξής: Την απειλή και τον αντίπαλο δεν τους επιλέγεις, απλά τους αναγνωρίζεις, τους αξιολογείς και σχεδιάζεις ψύχραιμα πως θα τους αντιμετωπίσεις. Αυτός μας έτυχε, αυτόν θα αντιμετωπίσουμε. Η παγκόσμια εμπειρία αλλά και η ιστορική διαδρομή του ελληνισμού δείχνει ότι δεν υπάρχουν απειλές που δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν. Αρκεί να είμαστε ψύχραιμοι, ενωμένοι και αποφασισμένοι να νικήσουμε»