Κατερίνα (Νοτοπούλου) μη δίνεις σημασία…

Προσοχή! Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν αγέλες που είναι έτοιμες να κατασπαράξουν κάθε τι το διαφορετικό από ότι πιστεύουν τα μέλη για τους εαυτούς τους. Δήθεν Αριστεροί που νιώθουν δικαιωμένοι από την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για το κλίμα και δήθεν “άριστοι” που δε μπορούν να ακούν αγγλικά με ελληνική προφορά. Τι να κάνουμε κύριοι, δεν έχουν σπουδάσει όλοι οι Έλληνες στα πανεπιστήμια της Μεγάλης Βρετανίας ή των ΗΠΑ. Δεν είχαν όλοι την τύχη ή την ευχέρεια να μάθουν ξένες γλώσσες. Και άντε. Να κάνει κανείς πλάκα με το «κόπι πάστε» (copy paste) και τον «χιβ» (HIV). Φαντάζομαι αυτό ήθελε και ο Παύλος Πολάκης. Να στηρίξει τον Αλέξη Τσίπρα στα μέτρια αγγλικά του. Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι το να επιτίθενται στην Κατερίνα Νοτοπούλου για τον «τσέο» (CEO) η απόσταση είναι μεγάλη. Και δείχνει ένα κοινό έτοιμο να υποδυθεί κάτι που δεν είναι. Ημιμαθείς που το παίζουν άριστοι.

Βάστα Κατερίνα. Συνέχισε τις δημόσιες εμφανίσεις και δώσε την ευκαιρία στους πολίτες να σε κρίνουν για αυτό που σε τελική ανάλυση έχει σημασία: το περιεχόμενο του πολιτικού σου λόγου. Όμως, για να το πετύχεις αυτό θα πρέπει ο πολιτικός λόγος να είναι δικός σου. Να μην είναι το επικοινωνιακό σημείωμα των «σοφών» της Κουμουνδούρου. Γιατί δεν είναι σοφοί. Είναι στελέχη της πλάκας. Εννοώ στελέχη που έγιναν στελέχη επειδή είχαν πλάκα και γελούσαν ή γελούν μαζί τους οι «μεγάλοι». Για να αναπτύξεις τον πολιτικό σου λόγο χρειάζεται να συνεργάζεσαι με τους επιστημονικούς συνεργάτες τους δικούς σου και του κόμματος. Ανθρώπους που φαντάζομαι έχουν σπουδάσει την πολιτική και την έχουν ζήσει περισσότερα χρόνια από εσένα. Ώστε σύντομα να γίνεις ισάξια ή και καλύτερη από την προηγούμενη γενιά την οποία φιλοδοξείς να αντικαταστήσεις. Αλλιώς, σύντομα η κριτική θα ενταθεί και δε θα έχει να κάνει με την προφορά μιας ξένης λέξης. Αλλά με την προσφορά σου στην πολιτική ζωή.

Θα μου πείτε, τι σε κόφτει εσένα και δίνεις συμβουλές σε ένα πολιτικό στέλεχος; Προσωπικά θεωρώ κάθε πολιτικό με την εξαίρεση των φασιστών της Χρυσής Αυγής σύμμαχο στην προσπάθεια να γίνει καλύτερη η ζωή στην Ελλάδα.

Και στο πλαίσιο αυτό αισθάνομαι ότι εκτός από κριτική έχω δικαίωμα να λέω τα καλά και να καταθέτω τις δικές μου προτάσεις. Προσέξτε: Δεν είναι συμβουλές με την πρόθεση να το παίξω έξυπνος. Γιατί δεν είμαι πιο έξυπνος από την Κατερίνα. Είναι πολύ μικρότερη από εμένα και βουλευτής. Πρώην υπουργός. Κάτι δείχνουν όλα αυτά. Δεν είναι προσπάθεια καθοδήγησης. Είναι απλά η συμβολή ενός ανθρώπου με δημόσιο λόγο. Για την ακρίβεια η αντίδρασή μου στην επιχείρηση υποβάθμισης των νέων ανθρώπων αν δεν ξέρουν τέλεια αγγλικά ή αν έχουν κάποιο μειονέκτημα στην εμφάνιση. Είναι η αντίδρασή μου στον πραγματικό ρατσισμό που ανθεί στα σόσιαλ μίντια.

Δεν κάνουν τα βιογραφικά τους ανθρώπους. Αλλά οι άνθρωποι οφείλουν να δουλεύουν για τα βιογραφικά τους. Για να προσθέτουν δεξιότητες και επιτεύγματα. Για να γίνονται οι ίδιοι καλύτεροι και πιο χρήσιμοι. Στους εαυτούς τους και στους διπλανούς τους. Ακόμη και για τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Γιατί και ο αντίπαλος μπορεί να είναι σύμμαχος. Γιατί πάνω από τα κόμματα είναι η Δημοκρατία. Και στο κάτω- κάτω της γραφής όλοι μας είμαστε άνθρωποι. Παιδιά μιας μητέρας. Γονείς ενός παιδιού. Όλοι έχουμε δικαίωμα στη ζωή. Και στη δημιουργία. Αυτό δε θα πρέπει να το ξεχνάμε όταν απευθυνόμαστε ο ένας στον άλλον ή όταν απλά σχολιάζουμε τους άλλους.