Τα Εξάρχεια, ο νόμος η τάξη και οι χρήσιμοι ηλίθιοι

Εάν κατάφερε κάτι μέχρι στιγμής η επιχείρηση “νόμος και τάξη στα Εξάρχεια” είναι να ξεσπιτώσει μερικές κατατρεγμένες μητέρες μετανάστριες που είχαν βρει καταφύγιο σε κτήρια καταλήψεων και να πεισμώσει μία σειρά από οργανώσεις και φορείς που μάζεψαν μερικές χιλιάδες κόσμο το περασμένο Σάββατο σε διαδήλωση διαμαρτυρίας. Ακόμη και αν δεν ήταν πέντε χιλιάδες και ήταν τρεις ή τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι που συγκεντρώθηκαν με σύνθημα “κάτω τα χέρια από τα Εξάρχεια”, δεν είναι λίγοι στις εποχές που ζούμε.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μία δεξιά κυβέρνηση επιχειρεί να “καθαρίσει τα Εξάρχεια”. Ήδη από το 1990-93 είχαμε τις πρώτες επιχειρήσεις “Αρετή”, μετά έγιναν “επιχειρήσεις σκούπα” για να φθάσουμε στον Αντώνη Σαμαρά που δεν έκρυβε την δεξιά του ιδεολογία και διακήρυξε ότι “θα επανακαταλάβουμε τα κέντρα των πόλεων”, λες και ήταν υπό ξένη κατοχή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το είπε διαφορετικά αλλά το ίδιο εννοούσε “θα καταργήσουμε τα άβατα, στα Εξάρχεια και οπουδήποτε αλλού”.

Προς το παρόν βέβαια έχει επικεντρώσει στα Εξάρχεια αφού “η κατάργηση του άβατου των Εξαρχείων” θα έχει μία ιδιαίτερη συμβολική διάσταση, θα επιβεβαιώσει την ισχύ “του νόμου και της τάξης” στα μάτια των νοικοκυραίων που αποτελούν και ψηφοφόρους του. Μέχρι τώρα όλες οι επιχειρήσεις απέτυχαν, το πρόβλημα μεγεθύνεται αλλά οι δεξιές κυβερνήσεις επιμένουν ότι με την ίδια μέθοδο θα φέρουν διαφορετικό αποτέλεσμα.

Φυσικά αν το κράτος θέλει να καθαρίσει μία περιοχή μπορεί με διάφορους τρόπους. Στην περιοχή των Εξαρχείων μπορεί πχ να ξεκινήσει από την διακίνηση ναρκωτικών, να πιάσει τους μεγαλεμπόρους που δρουν εκεί. Μπορεί επίσης να χτυπήσει τα κυκλώματα προστασίας που επίσης λυμαίνονται την περιοχή. Τότε όμως θα μείνει μία καθαρή συνοικία με το δικό της ιδιαίτερο χρώμα που θα αποτελεί και πόλο έλξης για διάφορους εναλλακτικούς πολίτες. Έτσι όμως δεν θα αδειάσουν σπίτια και γειτονιές ώστε να μπορέσει να το εκμεταλλευτεί το real estate και να γίνουν bussines.

Σε κάθε περίπτωση αν δεχθούμε ότι τα Εξάρχεια είναι ένα σύνθετο πρόβλημα που εκτός από την εγκληματικότητα (που αντιμετωπίζεται με αστυνομικές μεθόδους) έχει και κοινωνικές παραμέτρους το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν αντιμετωπίζεται με γενικευμένη καταστολή του πληθυσμού. Γενικότερα η εγκληματικότητα δεν αντιμετωπίζεται μόνο με σκληρή νομοθεσία και αυστηρή εφαρμογή των νόμων. Στις ΗΠΑ έχουν την πιο αυστηρή νομοθεσία αλλά εξακολουθούν παράλληλα να έχουν την πιο υψηλή εγκληματικότητα και τους περισσότερους φυλακισμένους.

Για να ξαναγυρίσουμε στα καθ ημάς, από τον πόλεμο στα Εξάρχεια συμφέρον μπορεί να έχουν μόνο όσοι θα κάνουν δουλειές και η κυβέρνηση που πουλάει στο δεξιό κοινό της νομιμότητα και κανονικότητα, οι υπόλοιποι ηθελημένα ή αθέλητα παίζουμε τον ρόλο των χρήσιμων ηλίθιων της υπόθεσης.