Ο πονοκέφαλος της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και ο Αντώνης Σαμαράς

Θεωρητικά είναι μία εύκολη υπόθεση η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, στην πράξη όμως μπορεί να εξελιχθεί σε γόρδιο δεσμό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Παρότι με την αλλαγή του Συντάγματος η ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία και αποδεσμεύεται από τις εκλογές, εντούτοις ήδη προκαλεί εσωτερικές συζητήσεις και κυρίως μπορεί να τον φέρει αντιμέτωπο με τον πιο ισχυρό παράγοντα του κόμματος, τον Αντώνη Σαμαρά.

Ήδη έχουν κυκλοφορήσει τα ονόματα της Μαρίας Δαμανάκη και της Άννας Διαμαντοπούλου. Δύο γυναίκες που προέρχονται η μεν πρώτη από την κεντροαριστερά και τη δεύτερη από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ. Θεωρητικά θα μπορούσαν να συμβολίσουν το άνοιγμα σε πέραν της ΝΔ χώρους από τον πρωθυπουργό.. Στα παρασκήνια κυκλοφορούσε και πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας το όνομα του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου. Συγκεντρώνει αρκετά πλεονεκτήματα. Σαν λογική ο κ. Παπαδήμος είναι κοντά στον πρωθυπουργό καθώς προέρχεται από τον διεθνή τραπεζικό χώρο, -έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας-, και μπορεί να ενισχύσει την οικονομική πολιτική του πρωθυπουργού. Επιπλέον είναι ακαδημαϊκός και ήταν θύμα τρομοκρατικής επίθεσης. Βεβαίως έχει στο παρελθόν του, άλλοι το θεωρούν ενεργητικό και άλλοι παθητικό, την σύντομη πρωθυπουργία που συνοδεύτηκε από το PSI. To εάν τα ονόματα αυτά έπεσαν στο τραπέζι για να γίνει το rumor testing και να καούν ή να προχωρήσουν μένει να φανεί. Θα ήταν όμως προβληματικές επιλογές για τo δεξιό κοινό που ήδη αγανακτεί με τους “εκσυγχρονιστές που κατέλαβαν το Μαξίμου”. Στο διάστημα που απομένει θα πέσουν κι άλλα ονόματα.

Ωστόσο η εκλογή του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας είναι ενδοπαραταξιακή υπόθεση για τον κυβερνών κόμμα. Κατ αρχήν υπάρχει ο Προκόπης Παυλόπουλος που προέρχεται από τη ΝΔ. Καθώς τον έχει προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη του θητεία ίσως τον ψηφίσει ξανά, παρότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκρυψε την δυσαρέσκειά του όταν ο κ. Παυλόπουλος δεν υπέγραψε τα προεδρικά διατάγματα για τον ορισμό ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Δεν τον θέλει όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος άλλωστε ήταν ο μόνος βουλευτής της ΝΔ που δεν τον ψήφισε στην προηγούμενη συναινετική εκλογή του.

Ο βασικός διεκδικητής είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Αν και είχε ετοιμάσει τις βαλίτσες του για τις Βρυξέλλες έμεινε στην Αθήνα. Ο πρώην πρωθυπουργός θεωρεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης του χρωστά την προεδρία του κόμματος και τη πρωθυπουργία. Οι δικοί του άνθρωποι λένε ότι ο Σαμαράς τον έκανε πρόεδρο της ΝΔ, κερδίζοντας σε εκείνη την αναμέτρηση τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη και το καραμανλικό μπλοκ. Και στην συνέχεια στηρίζοντάς τον και υποβάλλοντάς του την πολιτική στο Σκοπιανό τον έβγαλε αυτοδύναμο πρωθυπουργό. Υπ αυτή την έννοια, λένε πάντα οι περί τον κ. Σαμαρά, η Προεδρία της Δημοκρατίας θα είναι η ανταπόδοση. Ο Αντώνης Σαμαράς όμως είναι πολιτικός με αιχμές, η αξιωματική αντιπολίτευση τον θεωρεί “τοξικό”. Όχι μόνο δεν θα τον ψηφίσει αλλά η υποψηφιότητά του θα είναι κόκκινο πανί και η εκλογή του διαρκές πεδίο αντιπαράθεσης.

Από την άλλη ο Αντώνης Σαμαράς, φοβάται ότι ο Μητσοτάκης “θα τον ρίξει”. Καίτοι φυσικά δεν θα επαναλάβει το απονεονοημένο διάβημα του 1993 μπορεί να κάνει δύσκολη την ζωή και την πρωθυπουργία του. Ήδη στις κατ ιδίας συνομιλίες του εκφράζει δυσαρέσκεια για το πρώτο διάστημα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κατ αρχήν γιατί έχει ξεχάσει τη Novartis, ενώ εκείνος, εκτός από ότι όπως έχει πει θα την πάει μέχρι τέλος, θέλει και πολιτική στήριξη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ίσα που την ανέφερε στις προγραμματικές του δηλώσεις. Ακολούθως υπάρχει πάντα το Μακεδονικό στο οποίο οι “σαμαρικοί” θεωρούν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι έτοιμος για “κωλοτούμπα”. Ενστάσεις όμως διατυπώνονται και από τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται το θέμα των πλεονασμάτων στις διεθνείς συναντήσεις του και κυρίως με την Μέρκελ. Εάν δεν τον προτείνει τότε μπορούμε να περιμένουμε με βεβαιότητα να αρχίσουν τα εσωκομματικά όργανα. Το μόνο ερώτημα θα είναι πότε θα γίνει αυτό. Ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι Κώστας Καραμανλής, έχει έναν κύκλο πιστών βουλευτών που του οφείλουν την πολιτική τους υπόσταση και διατηρεί σημαντικά ερείσματα στον επιχειρηματικό χώρο και στα Μέσα Ενημέρωσης. Μάλιστα ενισχύει τις προσβάσεις του στα ΜΜΕ ακριβώς γιατί θέλει να στηρίξει την υποψηφιότητά του.

Στην συνάρτηση όμως μπαίνει και ο Κώστας Καραμανλής. Το όνομά του κυκλοφορεί εδώ και αρκετό καιρό στα νεοδημοκρατικά παρασκήνια παρά τις διαψεύσεις. Ο Κώστας Καραμανλής περίμενε μία δεκαετία χωρίς να μιλά και κάνοντας μόνο χειρισμούς για να καθαρίσει το όνομά του από την ευθύνη για την χρεωκοπία της χώρας. Η τρέχουσα είναι η τελευταία του βουλευτική θητεία. Άλλωστε από το 2009 δεν έχει μιλήσει ούτε μία φορά στην Βουλή. Αν και η τελευταία δεκαετία είχε αρκετές διακυμάνσεις δεν θέλησε να αναλάβει ρίσκο για την επιστροφή στην ενεργό πολιτική. Εν τέλει του μένει είτε η Προεδρία της Δημοκρατίας είτε η ολοκλήρωση μίας ακόμη σιωπηλής θητείας και η αποστρατεία. Ο Καραμανλής έχει την αποδοχή της όλης κεντροδεξιάς, και επιπλέον ενδεχόμενη υποψηφιότητά του, λύνει για τον Κυριάκο Μητσοτάκη το πρόβλημα Αντώνης Σαμαράς. Αν και ο Αλέξης Τσίπρας του επιτέθηκε προεκλογικά λόγω της στάσης του στο Μακεδονικό, και έχει περάσει η εποχή που μιλούσαν για “καραμανλική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ”, σίγουρα δεν θα αντιδράσει όπως με τον Αντώνη Σαμαρά.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι μέσα στο παιχνίδι της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Από θέση αρχής θεωρεί ότι ο Πρόεδρος θα πρέπει να προέρχεται από διαφορετικό πολιτικό χώρο από την κυβέρνηση. Ωστόσο τα κλειδιά σε κάθε περίπτωση τα κρατά ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Τα ονόματα που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής, με εξαίρεση ίσως τον Λουκά Παπαδήμο, δεν ταιριάζουν στην δική του πολιτική άποψη και δεν ικανοποιούν τον συμβολισμό που θα θελήσει να δώσει με την επιλογή του προσώπου. Άλλωστε είναι κοινό μυστικό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί εαυτόν φιλελεύθερο και δεν συμπαθεί το δεξιό κόμμα του.