Η ακύρωση του ΣΥΡΙΖΑ και οι (πολιτικοί) δαίμονες της Αριστεράς

Μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση υπάρχουν νικητές και ηττημένοι όσο κι αν οι δεύτεροι προσπαθούν να θολώσουν τα νερά για να μην διαλυθεί ο κομματικός μηχανισμός τους που κατά βάση είναι εκλογικός και μόνο. Η Νέα Δημοκρατία πέτυχε μια καθαρή και μεγάλη νίκη. Μάζεψε σχεδόν το σύνολο της τιμωρητικής ψήφου και παρά τα τρανταχτά ολισθήματα του αρχηγού της κατά την προεκλογική περίοδο αξιοποίησε το αντιΣΥΡΙΖΑ κλίμα που είχε διαμορφωθεί στην κοινωνία το τελευταίο διάστημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη μια καθαρή και μεγάλη ήττα. Οι πολίτες του επιφύλαξαν τη συμπεριφορά που είχαν επιφυλάξει σε όλα τα κόμματα που ψήφισαν και εφάρμοσαν μνημόνια. Τα μέτρα που πήρε τελευταία θεωρήθηκαν προεκλογικές παροχές και η λεγόμενη Προοδευτική Συμμαχία μπορεί να άθροισε κάποια στελέχη από το ΠΑΣΟΚ αλλά αυτά προσήλθαν αθροίζοντας μόνο τον εαυτό τους.

Το ΚΙΝ.ΑΛ πανηγυρίζει (;) επειδή συγκράτησε δυνάμεις αλλά δεν έδειξε να εισπράττει την λεγόμενη αριστερή ψήφο του ΣΥΡΙΖΑ. Η γραμμή περί στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ του δικού του χώρου δεν απέδωσε καρπούς και πλέον είναι πολύ πιθανό να πιεστεί ακόμα περισσότερο στις εθνικές εκλογές και από τα δύο μεγάλα κόμματα πριν καταλήξει στην αγκαλιά του Κυριάκου Μητσοτάκη…

Η “Χρυσή Αυγή” υποχώρησε σημαντικά κι αυτό είναι το μόνο καθαρά θετικό αποτέλεσμα από την ευρωκάλπη. Πολλές από τις ψήφους της μετακόμισε στην “Ελληνική Λύση” του ακροδεξιού τηλεπωλητή επιστολών του Ιησού, Κυριάκου Βελόπουλου που αντικαθιστά ως καλτ πολιτική φιγούρα εκείνη του Βασίλη Λεβέντη…

Το ΚΚΕ δεν μπορεί σε συνθήκες κρίσης να δηλώνει ευχαριστημένο διότι απλά συγκράτησε τα ποσοστά του. Αποδεικνύεται ότι χωρίς πολιτική συμμαχιών είναι αδύνατο να διευρύνει την πολιτική επιρροή του.

Στον χώρο της αντιμνημονιακής Αριστεράς αναδεικνύεται ως πρωτεύουσα δύναμη το προσωποκεντρικό κόμμα του Γιάνη Βαρουφάκη, το οποίο σε αντίθεση με τα άλλα δεν θέτει ζήτημα εξόδου από την ευρωζώνη. Για την ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική Αριστερά τίθενται ήδη ζητήματα προσανατολισμού και ανασύνθεσης.

Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο παρατηρείται μια ανησυχητική ενίσχυση της ακροδεξιάς, που δεν είναι δυνατό να την “ισοφαρίσει” η άνοδος των Πράσινων – Οικολογικών σχημάτων. Νέα υποχώρηση της Αριστεράς σε όλες τις εκδοχές της.

Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων δεν προκύπτει ότι τα χαμηλά στρώματα ψήφισαν το κυβερνητικό κόμμα. Αντίθετα φαίνεται πως σε όλες τις διαστρωματώσεις πλην των ανέργων προηγείται η Νέα Δημοκρατία. Οι “πολλοί” που είδαν να τσακίζεται ακόμα περισσότερο η ζωή τους με το τρίτο μνημόνιο, δεν πείστηκαν από την επιδοματική έξαρση κατά την προεκλογική περίοδο. Το δε αριστερό ακροατήριο με τα παγιωμένα αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά του δεν γινόταν να “καταπιεί” την στήριξη στα εγκλήματα του Ισραήλ, την προσπάθεια πώλησης όπλων στη Σαουδική Αραβία για να χρησιμοποιηθούν στην Υεμένη, την απόλυτη ταύτιση με την πολιτική του Τραμπ και την μετατροπή της Ελλάδας σε μια απέραντη στρατιωτική βάση.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η ανατροπή του σκορ που σημειώθηκε στο “πρώτο ημίχρονο” είναι αδύνατο να ανατραπεί στο δεύτερο όπως ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός μιλώντας στα στελέχη του κόμματός του την επαύριο της ήττας. Ο άξονας της πολιτικής ζωής της χώρας έχει μετατοπιστεί προς τα δεξιά. Η ανατροπή αυτής της κατάστασης δεν είναι έργο που αφορά τον μεταλλαγμένο και μετατοπισμένο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι έργο που οφείλει η ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική Αριστερά αφού αναμετρηθεί και ξεμπερδέψει με τους δικούς της (πολιτικούς) δαίμονες.

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Γιώργου Χελάκη, εδώ