Από το κότερο στη βίλα μιας πρότασης μομφής δρόμος

Δεν μας αξίζει η μάχη της βίλας με το κότερο. Δεν μας πρέπει ένα πολιτικό σύστημα που απλώνει στη… Βουλή τα άπλυτα. Δεν μας ενδιαφέρει αν έχει γίνει μπουγάδα ή όχι. Ε, και; Εμείς οι πολίτες μπορεί να φωνάζουμε, να αποστρέφουμε το πρόσωπο από την αποκρουστική εικόνα της αντιπαράθεσης στη Βουλή, όμως, οι πολιτικοί θα μας αγνοούν όσο κεντρικός στόχος του ενός κόμματος (της ΝΔ εν προκειμένω) είναι να καταφέρει πλήγμα στο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς και όσο το άλλο κόμμα (Ο ΣΥΡΙΖΑ) εκτιμά ότι ο αδύναμος κρίκος της ΝΔ είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η οικογένεια Μητσοτάκη γενικότερα στον κεντρώο χώρο.

Όσο κινούνται σε αυτό το δίπολο της αντιπαράθεσης θα επιχειρούν να μας παρασύρουν σε συζητήσεις (ο Θεός να τις κάνει συζητήσεις) για βίλες και για κότερα και όχι για την οικονομία, τις συντάξεις, την ανεργία, το σχέδιο για την ανάπτυξη, την έρευνα, την καινοτομία και όσα απαιτούνται να γίνουν για να βγει η χώρα οριστικά από την κρίση και να βελτιωθεί η ζωή των πολιτών.

Δυστυχώς δεν υπάρχει ελπίς όσο και αν ζητείται, για να θυμηθούμε τον τίτλο ενός υπέροχου βιβλίου του Αντώνη Σαμαράκη. Όσο τα κομματικά πλήθη δονούνται ακούγοντας τα μεν τον Παύλο Πολάκη και τα δε τον Άδωνι Γεωργιάδη, δεν μπορούμε εμείς οι υπόλοιποι πολίτες να ελπίζουμε σε έναν διαφορετικό πολιτικό πολιτισμό. Όσο οι κομματικοί στρατοί έχουν ανάγκη από ντόπες για να συντηρηθούν με το όπλα παρά πόδα ενόψει των επερχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων, η κοινωνία των πολιτών θα είναι ηττημένη.

Όσο εμείς οι πολίτες παραμένουμε αδρανείς στην πολυθρόνα, παρακολουθούμε τις μονομαχίες στο Κολοσσαίο, χωρίς να παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας, έστω μέσω της αποδοκιμασίας στην κάλπη, τόσο ο πολιτικός μας βίος θα υποβαθμίζεται και θα βυθίζεται στο βούρκο της αντιπαράθεσης της βίλας με το κότερο.

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Θανάση Λυρτσογιάννη, εδώ