Ζητείται πολιτική ταυτότητα

Ο Νίκος Μαρουλίδης βάζει στο μικροσκόπιο μέσω του blog του στο pagenews.gr την έλλειψη κρίσης του εκλογικού σώματος.

Όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, τόσο πιο έντονο γίνεται το αίσθημα της αναζήτησης συγκεκριμένης πολιτικής ταυτότητας και (προβαλλόμενης) ιδεολογίας για τα κόμματα εξουσίας και όχι μόνο. Με κομματικούς μηχανισμούς δίχως συγκεκριμένες θέσεις και με συνθήματα που ανακυκλώνονται και ξεχνιούνται εν μία νυκτί, η απόγνωση για το εκλογικό σώμα αυξάνεται διαχρονικά.

Φυσικό επακόλουθο είναι η εκλογική διαδικασία να παίρνει τη μορφή κολαστικού χαρακτήρα, τιμωρώντας ουσιαστικά κυβερνήσεις και συγκεκριμένα πρόσωπα για υποσχέσεις που δεν εκπλήρωσαν ποτέ. Εάν το αναλογιστούμε σε βάθος θα μπορέσουμε να δώσουμε μια ορθή απάντηση στο εύλογο ερώτημα, γιατί με την πάροδο του χρόνου η ακροδεξιά έχει εκτοξεύσει τα ποσοστά της, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη.

---

Διαβάστε επίσης: Δεν εννοούσαμε αυτό όταν μιλούσαμε για πολιτικές συνεργασίες

---

Εκτός αυτού, η αδυναμία εύρεσης συγκεκριμένης ταυτότητας από μέρους των κομμάτων αυξάνει όχι μόνο την απόγνωση αλλά και την αποχή του κόσμου από τις κάλπες, δίνοντας λανθασμένα το χρίσμα σε κυβερνήσεις που με το ζόρι αγγίζουν το 30%.

Από την άλλη, υπάρχει και η μερίδα του κόσμου που μένει προσκολλημένη στα θεωρητικά πολιτικά της πιστεύω ακόμα και εάν το κόμμα που κάποτε είχε τόσο ψηλά αξιακά είναι πλέον συνώνυμο της παρακμής. Το χείριστο στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι ότι μερίδα του εκλογικού σώματος παραμένει αμετανόητη, αλλά ότι προσπαθεί να πλασάρει, ειδικότερα στις νέες γενιές, το παραμυθάκι που εδώ και και χρόνια λέει. Αυτό που ο παππούς το έμαθε στον μπαμπά και ο μπαμπάς στο παιδί.

Μοιραία το ποσοστό των ανθρώπων που πάει στις κάλπες με καθαρή συνείδηση, απαλλαγμένη και ανεπηρέαστη από πολιτικά τζάκια κλπ, είναι απειροελάχιστο ή ακόμα και μηδαμινό.

---

Πρόκειται για μια χρόνια μάστιγα της χώρας που έχει βαθιά τις ρίζες της στην ελληνική πραγματικότητά και δύσκολα θα αποτελέσει παρελθόν.

Το μέλλον μοιάζει δυσοίωνο, αφού η πολιτική στην Ελλάδα είναι συνώνυμη με το οπαδιλίκι. Οι χούλιγκαν πολλαπλασιάζονται στα ντέρμπι, όπως και στην περίοδο των εκλογών οι ψηφοφόροι. Νέες γενιές βαμμένων κόκκινων, μπλε, πράσινων κ.ο.κ. έρχονται στο προσκήνιο με στόχο μονάχα τη νίκη. Η λάμψη τους ωστόσο διαρκεί για λίγο, αφού το έπαθλο μοιράζεται μονάχα στις βουλευτικές έδρες και εσύ μένεις μόνος παλεύοντας για την ζωή σου.

Το λυπηρό είναι ότι μόλις θα ξαναχρειαστούν την λάμψη σου, εσύ θα είσαι εκεί να την ξαναδώσεις καημένε Έλληνα ψηφοφόρε.

---

Διαβάστε επίσης: Πώς οι δημοσκοπήσεις προδιαμορφώνουν την κοινή γνώμη

---