Δεν εννοούσαμε αυτό όταν μιλούσαμε για πολιτικές συνεργασίες

Ο Νίκος Μαρουλίδης ορμώμενος από τις συνεχόμενες μεταγραφές βουλευτών στο πολιτικό σκηνικό της χώρας γράφει στο blog του στο pagenews.gr.

Ανέκαθεν το αίτημα για πολιτικές συμπλεύσεις και ένα πολιτικό στερέωμα το οποίο θα χαρακτηρίζονταν από συνεργασία αρκετών κομματικών μηχανισμών για το κοινό καλό ήταν ουτοπικό. Ωστόσο, στη χώρα που τα πάντα μπορούν να συμβούν – στην Ελλάδα – έγινε περίπου πραγματικότητα. Μόνο που στην πορεία κάποια πράγματα παρεξηγήθηκαν και οι συμπλεύσεις γίνονται πια για άλλους λόγους.

Για παράδειγμα, πλέον όλο και πιο συχνά δεξιοί από τζάκια ασπάζονται ριζοσπαστικές αριστερές απόψεις, ενώ από την άλλη βέροι αριστεροί εγκαταλείπουν εν μια νυκτί τις θέσεις τους, δημιουργώντας αμφότεροι πολλά ερωτήματα που μένουν αναπάντητα στο εν δυνάμει εκλογικό σώμα.

Και ο κόσμος πώς αντιδρά; Με μεγάλη αποχή από την εκλογική διαδικασία εδώ και χρόνια, αλλά και πρόθεση για αποχή (σύμφωνα τουλάχιστον με όσα παρουσιάζουν πρόσφατες δημοσκοπήσεις) για τις κάλπες που έρχονται, αφού ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό της χώρας θυμίζει μια κακοεκτελεσμένη συνταγή μαγειρικής.

---

Διαβάστε σχετικά: Πώς οι δημοσκοπήσεις προδιαμορφώνουν την κοινή γνώμη

---

Απίθανες μεταγραφές βουλευτών από αριστερά σε δεξιά κόμματα και τούμπαλιν, άλλοτε μικρά και άλλοτε μεγαλύτερα συμφέροντα που περιέργως ταυτίζονται με κόμματα και πρόσωπα που κανείς δεν περιμένει, είναι τα χαρακτηριστικά της σημερινής απρόσωπης και πολλές φορές επικίνδυνης πολιτικής σκηνής.

Τι σημαίνει λοιπόν αριστερά, δεξιά και κέντρο; Ποια η διαφορά των πολιτικών πρακτικών σε μια χώρα που τα πάντα έχουν ξεπουληθεί στο βωμό μιας καρέκλας; Το βάζο με το μέλι άδειασε, ωστόσο μερικοί συνεχίζουν να… γλείφουν για να νιώσουν την γλύκα.

---

Διαβάστε σχετικά: Το «παζάρι» στη Βουλή και όλες οι αλλαγές στα κόμματα από το 2015 μέχρι και σήμερα

---

Πολιτικοί αρχηγοί δίχως ιδέες και οράματα, βουλευτές δίχως πρωτοβουλίες και ψηφοφόροι μπερδεμένοι. Ο Αριστοτέλης είχε πει πως ο άνθρωπος είναι ον πολιτικό. Ωστόσο, στους καιρούς μας αυτό παραφράστηκε και ο άνθρωπος από πολιτικό ον έγινε… κομματικό. Κόμματα με ανύπαρκτες προσωπικότητες που αποτελούνται πλέον στην πλειοψηφία τους από πολιτικούς… γυρολόγους που κάνουν τα πάντα για μερικούς μήνες ακόμη βουλευτικής αποζημίωσης.

Αυτά και άλλα ακόμη πολλά διαμορφώνουν την Ελλάδα του 2019.

Όταν λοιπόν ο λαός ζητούσε ενωτική διακυβέρνηση της χώρας για το κοινό καλό, βασική αξία της πολιτικής, δεν εννοούσε αυτή τη μίξη κύριοι – ες της Βουλής.