Το δράμα και η ευκαιρία του ΣΥΡΙΖΑ

Δεν ξέρω πόσοι πρόσεξαν ένα εύρημα σε μία από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Ο δημοσκόπος βρήκε ότι έξι στους δέκα Έλληνες δεν πιστεύουν ότι θα υλοποιηθούν οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ.

Δεν πιστεύουν δηλαδή ότι θα μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές, δεν θα μειωθούν οι συντάξεις, ούτε ο ΕΝΦΙΑ και άλλοι φόροι και θα αυξηθεί ο κατώτατος μισθός.

Το εύρημα αποκαλύπτει το δράμα του ΣΥΡΙΖΑ. Την έλλειψη αξιοπιστίας. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη, ούτε βαριά φιλοσοφία για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

Εκείνο το λαϊκίστικο (έτσι το είχα χαρακτηρίσει με άρθρα μου σε άλλον ιστότοπο που αρθρογραφούσα τότε) το οποίο απείχε από την πραγματικότητα και ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί στη συγκεκριμένη ιστορική και οικονομική συγκυρία.

Επιπλέον, η ΝΔ με μία συντονισμένη, οργανωμένη και επίμονη επικοινωνιακή στρατηγική κατάφερε να περάσει στους πολίτες το μήνυμα το οποίο αρθρωνόταν γύρω από τις λέξεις ψέμα, ψεύτες και άλλες συνώνυμες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να αποκρούσει την επικοινωνιακή επίθεση της ΝΔ με άξονα το ψέμα και τους ψεύτες. Το επιχείρημα ότι οι εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 επικύρωσαν τις νέες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ότι τους μίλησε ειλικρινά για το τρίτο μνημόνιο αποδείχτηκε εξαιρετικά ασθενές.

Το ίδιο ή και περισσότερο ασθενές αποδείχτηκε και το παράλληλο πρόγραμμα (αλήθεια το θυμάστε;).

Έτσι, φτάσαμε την ημέρα που ψηφιζόταν στη Βουλή το νομοσχέδιο για τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για επαγγελματίες και ελεύθερους επαγγελματίες, οι 6 στους 10 πολίτες να δηλώνουν ότι δεν πιστεύουν την κυβέρνηση.

Το εύρημα δείχνει πως ταυτοχρόνως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπροστά του μία μεγάλη ευκαιρία. Να ψηφίσει όλα τα μέτρα, να προωθήσει μεταρρυθμίσεις, να βελτιώσει την καθημερινότητα του πολίτη και τότε μπορεί να κερδίσει ένα μέρος από τη χαμένη του αξιοπιστία. Το έδαφος είναι πρόσφορο.

Είναι όμως η κυβέρνηση αποφασισμένη να ξεπεράσει τη μεταρρυθμιστική ατολμία; Να κάνει ριζικές τομές; Να δημιουργήσει νέους θεσμούς που είναι απαραίτητοι για να λειτουργήσει το κράτος με κριτήριο το συμφέρον του πολίτη και της επιχείρησης και όχι του γραφειοκράτη;

Γιατί σε ένα κοινωνικό σώμα καθημαγμένο από την οικονομική κρίση, απογοητευμένο, ανασφαλές και καχύποπτο, οι αυξήσεις μισθών και συντάξεων, οι μειώσεις φόρων και εισφορών εύκολα μπορούν να εκληφθούν ως προεκλογικές παροχές. Ιδίως όταν υπάρχει το κακό προηγούμενο με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

Κι΄ αν αυτό συμβεί, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει χάσει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει την ευκαιρία με τα μέτρα και προπαντός τις μεταρρυθμίσεις να πείσει πως με το τυπικό τέλος των μνημονίων, ξεκίνησε και η περίοδος εφαρμογής μιας διαφορετικής πολιτικής, ένα εθνικό σχέδιο για την ανάταξη της οικονομίας, την ανάπτυξη και την φροντίδα για τον πολίτη, ιδίως τον πλέον αδύναμο.

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Θανάση Λυρτσογιάννη, εδώ