Γερμανικές αποζημιώσεις: Μια ανοικτή πληγή του ελληνικού κράτους

Παραμένουν ακόμη και σήμερα στην επικαιρότητα. Ο Νίκος Μαρουλίδης γράφει στο blog του στο pagenews.gr για τις γερμανικές αποζημιώσεις.

Έχουν περάσει 73 χρόνια από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων συνεχίζει να παραμένει στην επικαιρότητα. Μοιάζει σαν μια μικρή φλόγα που με το πρώτο αεράκι μετατρέπεται ξανά σε πυρκαγιά.

Το θέμα ήρθε ξανά στο προσκήνιο, ωστόσο μέχρι στιγμής εξέλιξη καμιά, ενώ ταυτόχρονα το μεγάλο χρόνιο ερώτημα που έγκειται στο γιατί οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτα προκειμένου η Ελλάδα να βάλει στα ταμεία της τα χρήματα που της αναλογούν, παραμένει αναπάντητο.

Μάλιστα, σύμφωνα υπολογισμούς Γερμανών επιστημόνων, το ύψος των πολεμικών αποζημιώσεων για τις καταστροφές που προκάλεσαν τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα αγγίζει τα 78,958 δις ευρώ, πόσο το οποίο εάν η Ελλάδα διεκδικούσε δεν θα εξαρτιόταν από τρίτους για την επιβίωσή της.

Και κάπως έτσι, τελείως αθόρυβα φτάσαμε στα 73 χρόνια στασιμότητας και απραξίας. 73 χρόνια δίχως πρωτοβουλία. 73 χρόνια δίχως αντίδραση. Δίχως σφυγμό.

Ωστόσο, το λυπηρό είναι ότι όσες κυβερνήσεις πέρασαν από τον τόπο χρησιμοποίησαν τις γερμανικές αποζημιώσεις ως πάτημα για ένα καλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα. Κάθε είδους κακεντρεχείς και λαϊκιστές προτάσεις για το ζήτημα ισχορούσαν σαν ενέσιμο υγρό στο νου κάθε απαίδευτου, στο νου κάθε απελπισμένου.

Με άλλα λόγια, το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων θα μείνει για αρκετό καιρό ακόμα εάν όχι για πάντα στον πάγο. Το ίδιο ισχύει και με τα Ελγίνεια και το ίδιο θα ισχύσει και σε οποιοδήποτε καίριο ζήτημα κληθεί να αντιμετωπίσει η εκάστοτε κυβέρνηση που είναι στην εξουσία.

Όλο το σκηνικό θυμίζει μια κακογυρισμένη ταινία, στην οποία το κοινό επειδή είναι τόσο προβλέψιμη γνωρίζει τι θα ακολουθήσει στην επόμενη σκηνή. Αυτό είναι οι γερμανικές αποζημιώσεις. Ένα σκετσάκι με ίδιο σενάριο, αλλά με διαφορετικούς πρωταγωνιστές κάθε φορά.