Ιδιωτικά πανεπιστήμια και αναθεώρηση του Συντάγματος

Ο Μάκης και η Μαρία είναι τα δυο παιδιά ενός μεγαλογιατρού καρδιολόγου σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας.

Ο Μάκης σπουδάζει φαρμακευτική στη Βουλγαρία και η Μαρία Μάρκετινγκ στη Κύπρο.

Ο Χάρης μπήκε στη Νομική Κομοτηνής προερχόμενος από μια εργατική οικογένεια στην Πάτρα.

Ο Δημήτρης, παιδί δημοσίων υπαλλήλων, επιθυμεί να κάνει ένα μεταπτυχιακό στην «τεχνική νοημοσύνη».

Πανεπιστήμιο που να καλύπτει την επιθυμία του υπάρχει στο Λονδίνο.

Ο Μάκης, η Μαρία, ο Δημήτρης και ο Χάρης πληρώνουν σχεδόν τα ίδια χρήματα για τις σπουδές τους.

Θα μπορούσαν όμως να σπουδάσουν στον τόπο τους, αν δεν ίσχυε ακόμα το άρθρο 16 τους Συντάγματος που απαγορεύει την ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων.

Η επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος μπορεί, επιτέλους, να αποτελέσει ευκαιρία ενός άλματος προς τη διεθνή πραγματικότητα και όχι ακόμα μια αυτοκτονική πράξη αδράνειας και οικονομικής απαξίωσης.

Το μεγαλύτερο κεφάλαιο στην μεταβιομηχανική εποχή που διανύουμε είναι η γνώση. Η γνώση είναι η κυριότερη πηγή πλούτου, και όσες πιο πολλές πηγές γνώσης έχουμε, τόσες περισσότερες ευκαιρίες θα δημιουργηθούν για να αυξήσουμε τον πλούτο στη χώρα μας. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι διεθνώς αποδεδειγμένο ότι προσθέτουν αξία στην οικονομία και ευκαιρίες ευημερίας στην κοινωνία.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που εύκολα μου έρχεται στο νου είναι η ίδρυση ιδιωτικού πανεπιστημίου διεθνούς κύρους στην Αρχαιολογία.

Αλήθεια! Υπάρχει καταλληλότερη χώρα στον κόσμο να σπουδάσει κάποιος Αρχαιολογία από την Ελλάδα; Προφανώς και όχι.

Οι σπουδαστές που θα έρθουν από όλο τον κόσμο στη χώρα μας, εκτός από το συνάλλαγμα που θα εισάγουν, στο μέλλον θα γίνουν οι καλύτεροι πρεσβευτές της.

Οι έρευνες και η αύξηση της επισκεψιμότητας στους αρχαιολογικούς χώρους θα δημιουργήσουν προστιθέμενη αξία στις τοπικές κοινωνίες.

Η δραστηριοποίηση αυτή μοιραία θα ενεργοποιήσει και το δημόσιο πανεπιστήμιο καθώς νέα δεδομένα της ιστορίας θα βγαίνουν από τα έγκατα της γης. Της δικής μας γης.

Το ίδιο μπορεί να συμβεί στην ιατρική, στα μαθηματικά, στη γενετική, στη σεισμολογία, στη γεωπονική, στη ναυπηγική, στη θεολογία, στον πολιτισμό κ.ο.κ..

Καθηγητές θα βρουν εργασία, υπάλληλοι θα προσληφθούν, εργάτες και τεχνικοί θα βρουν δουλειά, νέα συγγράμματα θα εκτυπωθούν, νέες επιχειρήσεις θα ιδρυθούν, φόροι θα αποδοθούν.

Φωτογραφία μελών του Ρουβίκωνα στη Φιλοσοφική Σχολή

Αν οι φίλοι μας της Αριστεράς απορρίψουν και αυτή τη φορά την πρόταση αυτή, με το επιχείρημα ότι οξύνονται οι ανισότητες, εκτός του ότι θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο, θα πρέπει να μας απαντήσουν γιατί τότε διατηρούν την ύπαρξη ιδιωτικών σχολείων, ιδιωτικών βρεφονηπιακών σταθμών, ιδιωτικών νοσοκομείων και οτιδήποτε ιδιωτικό σε αυτή τη χώρα την ώρα που ιδιωτικοποιούνε (και καλά κάνουν) δημόσιες δομές;

Η απάντηση είναι απλή, το δημόσιο πανεπιστήμιο, όπως είναι μέχρι σήμερα, αποτελεί εκκολαπτήριο των αυριανών κομματικών στελεχών της, εκτροφείο έκνομων συλλογικοτήτων, όπως αυτή του Ρουβίκωνα και εφαλτήριο νέων επαναστατικών εξορμήσεων για μια φαντασιακή κοινωνία που δεν υπάρχει, αφού καταστρέψουν πρώτα αυτή που υπάρχει, αλλά τους μοιάζει.

Όσο η κομματική ιδιοτέλεια είναι κυρίαρχη στην κατ’ ευφημισμόν δημόσια και δωρεάν παιδεία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τόσο οι μέτριοι στη χώρα μας θα γίνονται «Ρουβίκωνες» και οι άριστοι όπως ο Μάκης, η Μαρία και ο Δημήτρης θα μετοικούν σε χώρες που τους προσφέρουν τις δυνατότητες να «διαβαίνουν τους Ρουβίκωνες» με επιτυχία.

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Αντώνη Κρούστη, εδώ