Το πολιτικό σύστημα πληγώνει ανεπανόρθωτα τη χώρα και τους πολίτες

Ο Θανάσης Λυρτσογιάννης γράφει στο blog του στο pagenews.gr για το πολιτικό σύστημα που με τις αποφάσεις του βλάπτει την χώρα και τους πολίτες της.

Απορούμε πολλές φορές γιατί οι άλλες χώρες βγήκαν γρήγορα από τα μνημόνια και με λιγότερες πληγές, ενώ η Ελλάδα χρειάστηκε οκτώ χρόνια.

Οι απαντήσεις είναι δύο κατηγοριών. Οικονομικές και πολιτικές. Οι οικονομικές έχουν ως υπόβαθρο τη δυσμενέστερη κατάσταση στην οποία βρισκόταν η ελληνική οικονομία (υψηλότερο χρέος, μεγαλύτερα ελλείμματα) και οι πολιτικές διακρίνονται σε εκείνες που άπτονται της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και της θεσμικής καθυστέρησης στην οργάνωση του ελληνικού Δημοσίου (απόδοση δικαιοσύνης, γραφειοκρατία, αναξιοκρατία κ.λ.π.).

Όμως, για όλα τα προβλήματα υπεύθυνο είναι το πολιτικό σύστημα. Γιατί οι πολιτικοί έστειλαν την οικονομία στο γκρεμό, οι πολιτικοί δεν προώθησαν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για τη λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας, οι πολιτικοί δεν ήθελαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους για να αντιμετωπιστεί η λαίλαπα των μνημονίων.

Το τελευταίο είναι το πιο σοβαρό και δυστυχώς συνεχίζεται και σήμερα απειλώντας την ελληνική οικονομία και τη σταθερή έξοδο από την κρίση.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Το πάθος για την εξουσία απέτρεψε τον Γιώργο Παπανδρέου να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Κώστα Καραμανλή (ο ίδιος για τον ίδιο λόγο δεν πήρε μέτρα μετά τις εκλογές του 2007 για να αντιμετωπίσει την επερχόμενη κρίση) τον Φεβρουάριο του 2009 για συνεργασία στην αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Ήταν το ίδιο πάθος που ώθησε τον Αντώνη Σαμαρά να αρνηθεί τη σύμπραξη με τον Γιώργο Παπανδρέου και η ίδια αιτία που ο Αλέξης Τσίπρας δεν συναίνεσε στην εκλογή προέδρου το 2015, ώστε η χώρα να επιχειρούσε να έβγαινε από το δεύτερο μνημόνιο και να γίνονταν εκλογές τον Οκτώβριο του 2015.

Το χειρότερο είναι πως στα καταστροφικά χρόνια των μνημονίων το πολιτικό σύστημα δεν κατάφερε να συνεννοηθεί ούτε σε κεντρικά, εθνικά θα έλεγα ζητήματα, για να αποτραπούν οι καταστροφικές πολιτικές της τρόικας ή των Θεσμών.

Θεωρούσαν πως με την αντιπολιτευτική στάση τους θα προκαλούσαν πλήγματα στο αντίπαλο πολιτικό στρατόπεδο, παρότι ήξεραν ότι η επιλογή τους θα έπληττε, ενίοτε πολύ σκληρά, τους πολίτες και τη χώρα.

Την ίδια ανόητη και καταστροφική αντιπαλότητα βλέπουμε και σήμερα. Δυστυχώς τα κόμματα και οι πολιτικοί δεν θέλουν να συνεννοηθούν ούτε για τις συντάξεις, ούτε για το αφορολόγητο, ούτε για την ονομασία των Σκοπίων, ούτε για οποιοδήποτε άλλο σημαντικό ζήτημα, όπως για παράδειγμα το νέο μοντέλο της ελληνικής οικονομίας και το εθνικό σχέδιο.

Και οι ευθύνες ανήκουν σε όλους. Δεν θα πάρουμε ζυγαριά φαρμακείου για να προσδιορίσουμε τις ακριβείς ευθύνες. Ευθύνονται όλοι.

Η ίδια αντιπαλότητα δεν αφήνει ήσυχη, αντιθέτως την υποσκάπτει καθημερινά, την οικονομία από την πολεμική των κομμάτων ενόψει της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης. Αντί να αναμετρηθούν με προγράμματα, ιδέες και προτάσεις ώστε ο ελληνικός λαός να κρίνει και να αποφασίσει, αναμετρούνται πάνω στο σώμα της οικονομίας και όπως πάνε το μετατρέψουν σε πτώμα…