Η βία ΔΕΝ είναι η απάντηση

Ένας ληστής μπαίνει σε ένα κοσμηματοπωλείο και πεθαίνει προσπαθώντας να διαφύγει σπάζοντας μία τζαμαρία. Στη συνέχεια ένα βίντεο δείχνει ότι ο καταστηματάρχης του κοσμηματοπωλείου και ένας ακόμη άνδρας κλωτσούν με βία τον δράστη. Εκεί αλλάζουν όλα και η κοινή γνώμη διχάζεται. Αυτό που είδαμε όμως δεν ήταν τιμωρία, ήταν λιντσάρισμα, που πολλοί μάλιστα υποστήριξαν.

Είμαστε στο 2018 και το λιντσάρισμα θα έπρεπε να είναι κατακριτέο. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έπεσαν θύματα ληστείας και σίγουρα δεν θέλησαν να κλωτσήσουν τον ληστή που βρέθηκε στον δρόμο τους.

Η αυτοδικία δεν είναι η λύση. Από νομικής πλευράς, τα πράγματα είναι απλά. Η απόπειρα κλοπής είναι καταδικαστέα και η προβλεπόμενη τιμωρία σίγουρα δεν είναι η σωματική βία, ούτε ο θάνατος.

Άξιο συζήτησης είναι και όλα εκείνα τα χαιρέκακα σχόλια που άρχισαν να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και να ακούγονται στην τηλεόραση. Το «πρεζάκι», ο «μολυσμένος» και πολλά άλλα γράφτηκαν. Πολλοί τον έβγαλαν άρρωστο χωρίς να έχουν βγει επίσημες απαντήσεις από τις τοξικολογικές εξετάσεις. Ξαφνικά έγιναν όλοι ειδικοί. Πολλοί δίκασαν τον Ζακ λόγω των όσων πρέσβευε, λόγω της σεξουαλικής του ταυτότητας και των επιλογών του στη ζωή. Τη δική του ζωή.

Όλα αυτά όμως τώρα έχουν λίγη σημασία, όταν ένας άνθρωπος βρήκε φρικτό θάνατο. Την αιτία του θανάτου δεν την ξέρουμε και δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα την βρούμε. Για αυτό υπάρχουν ειδικοί, ας μιλήσουν εκείνοι, πριν δικάσουμε εμείς.

Ένα ακόμη βασικό θέμα σχολιασμού θα έπρεπε να είναι οι δημόσιες ψηφοφορίες που έγιναν από κάποια Μέσα. Είναι δυνατόν να ρωτάμε τους πολίτες αν θα έκαναν το ίδιο που έκανε και ο κοσμηματοπώλης. Αν δηλαδή θα κλωτσούσαν με μανία στο κεφάλι έναν ληστή; Τον οποίο σημειωτέον δεν χτύπησαν εν βρασμώ ψυχής. Εκείνος ήταν εγκλωβισμένος μέσα σε ένα κατάστημα και όλοι οι άλλοι απέξω.

Η βία ΔΕΝ είναι η απάντηση σε όλα. Η βία ΔΕΝ θα έπρεπε να είναι η απάντηση. Υπάρχει η Δικαιοσύνη, στην οποία θα έπρεπε να οδηγηθεί ο Ζακ και όχι με ένα φέρετρο στον τάφο.

Βλέποντας τα βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, λύπη μου προκαλεί και το γεγονός ότι το συγκεντρωμένο πλήθος δεν κάνει ΤΙΠΟΤΑ την ώρα που οι δύο άνδρες κλωτσούν με μανία στο κεφάλι τον Ζακ.

Βλέπετε πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι οι ομοφυλόφιλοι, οι οροθετικοί και όλοι οι… διαφορετικοί θα έπρεπε να ανήκουν στο περιθώριο και να «παίρνουν αυτό που τους αξίζει». Λύπη, μόνο λύπη…

Βλέπετε κάποιοι πέφτουν στην παγίδα του καπιταλισμού. Έχω ένα καλό κινητό, ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο και οι άλλοι που είναι άνεργοι, άστεγοι, χρήστες ναρκωτικών ας ζουν στο περιθώριο γιατί το έχουν επιλέξει. Ίσως όμως να μην είναι έτσι.

Κάτι τελευταίο που θα ήθελα να σχολιάσω, είναι η έρευνα που έγινε για το ποιους γείτονες δεν θέλουν οι Έλληνες. Η έρευνα στην οποία έλαβε μέρος η χώρα μας με την βοήθεια της διαΝΕΟσις και της Metron Analysis κατέδειξε ότι η ελληνική κοινωνία έχει κάνει στροφή προς την εσωστρέφεια και τον συντηρητισμό.

Τα ευρήματα καταδεικνύουν πως ένας στους τρεις Έλληνες δεν θέλει ομοφυλόφιλους για γείτονές του, ένας στους πέντε δεν θέλει μετανάστες ή άτομα άλλης φυλής στην πολυκατοικία όπου διαμένει ενώ σχεδόν το 22% δεν θέλει αλλόθρησκους γείτονες.

Να σας πω κάτι. Εγώ δεν θέλω για γείτονες εκείνους που χτυπάνε τις γυναίκες τους, εκείνους που βιάζουν τα παιδιά τους, εκείνους που σκοτώνουν…

Διαβάστε όλα τα άρθρα της Άννας Μορφούλη, ΕΔΩ