Η μεγάλη μέρα του “πολέμου”

Θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε και μητέρα των μαχών, αυτή που θα δοθεί στο Eurogroup, γιατί θα κρίνει το μέλλον της χώρας για δεκαετίες αφού:

• Στο Eurogroup θα αποφασιστεί η ρύθμιση του χρέους η οποία θα επηρεάσει την πορεία της χώρας ως το 2060.
• Θα αποφασιστεί η λήξη της τέταρτης αξιολόγησης.
• Θα καθοριστεί ο έλεγχος και η επιτροπεία που θα ισχύσει για την μεταμνημονιακή εποχή.

Σε μία άλλη χώρα, σε μία κανονική χώρα, όπου το εθνικό συμφέρον προτάσσεται των κομματικών επιλογών, των προσωπικών στρατηγικών και του θυμικού, θα βλέπαμε -αν όχι όλες- τουλάχιστον τις περισσότερες πολιτικές δυνάμεις, ενωμένες να διεκδικούν το μέγιστο όφελος, όχι μόνο γιατί αυτό επιτάσσει το συμφέρον της χώρας και των πολιτών, αλλά και γιατί ο εχθρός βρίσκεται εκτός των πυλών.

Δυστυχώς, όμως, το ελληνικό πολιτικό σύστημα τον έφερε εντός των τειχών, τον έκανε εσωτερικό πρόβλημα και μην ακούτε όσα με περίσσιο φαρισαϊσμό μάς σερβίρουν από τις οθόνες και τα μπαλκόνια και στα καφενεία.

Οι ευθύνες τεράστιες. Δεν θα πάρουμε ζυγαριά φαρμακείου για να τις μετρήσουμε με ακρίβεια χιλιοστού του γραμμαρίου.

Εξάλλου, δεν έχει ιδιαίτερη αξία ο επιμερισμός όταν κάποιος συλλογιέται με όρους εθνικού συμφέροντος. Η ουσία είναι πως όλες οι πολιτικές δυνάμεις έχουν τεράστιες ευθύνες. Όλες ανεξαιρέτως.

Και είναι αυτές οι επιλογές τους που έχουν καταστήσει την κρίση πιο σκληρή και απάνθρωπη για το λαό.

Δεν ελπίζουμε βεβαίως, ότι μετά την 21η Ιουνίου, τη μεγαλύτερη μέρα του “πολέμου”, οι πολιτικές δυνάμεις θα ομονοήσουν στη βάση ενός εθνικού σχεδίου και θα διεκδικήσουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τον τόπο.

Το προφανές, το εθνικό, η λαϊκή απαίτηση, δεν συγκινούν το πολιτικό σύστημα γενικώς και τους πολιτικούς ξεχωριστά, γιατί το συμφέρον της χώρας και των πολιτών, δεν ταυτίζεται με το κομματικό συμφέρον και τις προσωπικές επιλογές του πολιτικού προσωπικού.

Διαβάστε εδώ όλα τα άρθρα του Θανάση Λυρτσογιάννη