Η πραγματικότητα της αντισυστημικής ψήφου

Η αντισυστημική ψήφος είναι μια πραγματικότητα με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά.

Ένα φαινόμενο αλλιώτικο. Ένα φαινόμενο αντισυστημικό. Τα τελευταία χρόνια, η φτώχεια, η ανεργία, η καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία , αποτελούν τις ισχυρότερες βάσεις της πολιτικής μεταστροφής του κόσμου παγκοσμίως.

Η αντισυστημική ψήφος, έχει προκαλέσει σε αρκετές χώρες της Ευρώπης -και όχι μόνο- την σταδιακή παρακμή των παλαιών παραδοσιακών πολιτικών τζακιών, φέρνοντας από την αφάνεια στο επίκεντρο δυνάμεις των άκρων, είτε αυτές είναι αριστερές είτε δεξιές . Έτσι, ο κολαστικός χαρακτήρας που έχει σήμερα η ψήφος κάθε ανθρώπου της Γης έχει διαμορφώσει την σημερινή πραγματικότητα .

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ελληνική κοινωνία. Στην Ελλάδα της κρίσης η επιρροή του άλλοτε πανίσχυρου ΠΑΣΟΚ μειώθηκε δραματικά σε μονοψήφιο ποσοστό, ενώ η Νέα Δημοκρατία αγωνίζεται να φθάσει ποσοστό άνω του 30% , γεγονός που φανερώνει πως ο δικομματισμός στην Ελλάδα έχει πεθάνει και μια νέα σελίδα στην πολιτική ιστορία της χώρας έχει αρχίσει να γράφεται με αργό αλλά σταθερό ρυθμό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που επί σειρά ετών αγωνιζόταν να φτάσει το 3% για να εισέλθει στη Βουλή, αναδείχθηκε δύο συνεχόμενες φορές πρώτο κόμμα προτίμησης των Ελλήνων και κυβερνά μέχρι και σήμερα. Από την άλλη, η Χρυσή Αυγή με υψηλότερο ποσοστό τα τελευταία χρόνια αυτό του 0,3%, σήμερα είναι σταθερά τρίτο κόμμα της χώρας.

Η εκλογική εξέγερση, κυρίως από τις μεσαίες κοινωνικές τάξεις, είναι φαινόμενο παγκόσμιο.

Ας μην πάμε μακριά. Ποιος θα φανταζόταν ότι στην Γαλλία της Γαλλικής επανάστασης και του φιλελευθερισμού, οι πολίτες έπρεπε να επιλέξουν ανάμεσα σε ένα νέο φιλόδοξο πολιτικό, υπέρ της Ευρώπης, Μακρόν και της Λεπέν, γνωστή για τις ακραίες απόψεις της. Ομοίως και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ανάμεσα σε Τραμπ-Κλίντον, Ιταλία, Ολλανδία κ.ο.κ

Το ζήτημα δεν είναι η ψήφος, αντισυστημική ή όχι. Το ζήτημα είναι ότι στις μέρες μας λείπουν οι ηγέτες. Ο κόσμος είναι πλέον δύσπιστος και δεν βλέπει την εκλογική διαδικασία ως ένα σκαλοπάτι να για να ακουστεί η φωνή του, αλλά για να τιμωρήσει και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο απ ’όλα. Κανείς δεν θέλει να φανταστεί μια κοινωνία φασιστική ή μια κοινωνία βουτηγμένη στην αναρχία τον 21ο αιώνα.