Το ποτήρι της πίκρας το δοκίμασε ο Ολυμπιακός, που άξιζε να κερδίσει το ντέρμπι
ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 15 '
Πηγή: Onsports
Ο Ολυμπιακός πήγε στην Λεωφόρο και οι περισσότεροι τον είχαν παντελώς ξεγραμμένο. Και όταν το ματς έληξε, οι φίλοι του Παναθηναϊκού ούρλιαζαν από χαρά για την ισοφάριση με το πέναλτι που υπέδειξε ο Δανός ρέφερι στο 96′ και βάλε. Τα πράγματα είναι απλά καλοί μου φίλοι. Έχω πολλές φορές γράψει ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι δίκαιο άθλημα. Και το ποτήρι της πίκρας το δοκίμασε ο Ολυμπιακός, που άξιζε να κερδίσει το ντέρμπι.
Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να δουλέψει πολύ στο μυαλό του για όσα έγιναν στο γήπεδο. Οι “ερυθρόλευκοι” χάλασαν πάρα πολλά από αυτά για τα οποία -ως τώρα- διαφημίστηκε το “τριφύλλι”. Και ο πανέξυπνος και πάντα ήρεμος Γιοβάνοβιτς είναι βέβαιο ότι τα είδε, τα διαπίστωσε και θα εργαστεί πάνω σε αυτά.
Δεν θα ήταν μια απλή νίκη για τον Ολυμπιακό! Μπορεί υπό προϋποθέσεις το 0-1 να έδινε την αφορμή για να γίνει άνω- κάτω το πρωτάθλημα, αλλά και έτσι μπορεί να συμβεί. Έστειλε κάποια μηνύματα ο Ολυμπιακός.
Πρώτον ήταν σκάλες ανώτερος στην έδρα του πρωτοπόρου. Δεύτερον πήγε σε ματς με την Λεωφόρο να γεμίζει για σίγουρο θρίαμβο. Τρίτον, κουβάλαγε το -10 στην βαθμολογία. Τέταρτον, έπαιξε με τον βραχνά της Ευρώπης και της απόλυτης αποτυχίας να έχει μόλις σβήσει. Πέμπτον, όλα έγιναν μια εβδομάδα πριν την διακοπή για το Μουντιάλ. Που σημαίνει, χρόνος για ξεσκαρτάρισμα. Για ηρεμία. Για κινήσεις.
Σε μια εποχή που ο Γιοβάνοβιτς όχι άδικα, έχει εγκωμιαστεί πολλάκις. Γιατί το λέω αυτό; Ο προπονητής του Παναθηναϊκού έχει φτιάξει ένα σοβαρότατο σύνολο, που είναι στο ρετιρέ της βαθμολογίας. Σε αυτή την εποχή λοιπόν, ο Μίτσελ κατέβασε μια ομάδα πανέτοιμη. Ίσως στο καλύτερο κοουτσάρισμα της καριέρας του. Μπορεί καλύτερο και από το ματς Ολυμπιακού- Γιουνάιτεντ 2- 0, κάποτε…
Ο Ολυμπιακός πήρε από όλους. Τους πάντες. Από τον μπαρουτοκαπνισμένο τερματοφύλακά του, ο οποίος ήταν… φίλαθλος στο ματς, αλλά όταν χρειάστηκε αντέδρασε σωστά στο 86′ και τελικά δέχθηκε ένα πέναλτι. Η άμυνα που τόσα έχει ακούσει, ήταν εξαιρετική (ο Άβιλα με την μπάλα δική του και να βγαίνει από την περιοχή δεν είχε λόγο να προκαλέσει όλη αυτή την ιστορία σε χρόνο που το ματς είχε λήξει), για τον Εμβιλά και τον Χουάνγκ και τους υπόλοιπους θα διαβάσετε πιο κάτω.
Ο Μίτσελ δεν ξέρω αν πήγε να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα τακτικής, επειδή όλος ο κόσμος δεν τον έχει και για μετρ του είδους, αλλά εγώ σε αυτό το παιχνίδι, είδα μια ομάδα με όλη την σημασία της λέξης. Μια ομάδα υποτιμημένη από τον ίδιο τον εαυτό της, που μάλλον είπε στον καθρέφτη της και στον κόσμο της, ότι ίσως όλα να είναι διαφορετικά.
Πραγματικά ο Ολυμπιακός αδικείται σε αυτή την ιστορία από όλα. Και από το σκορ και από το πως κύλησε το ματς, αλλά ακόμη και από το να φωνάζει ο κόσμος του για τον διαιτητή και να μην μπορεί να αποθεώσει την σούπερ εμφάνιση της ομάδας του. Κι αυτό ψιλοάδικο είναι.
Ο Ολυμπιακός είχε την πρώτη “γεμάτη” φάση, απλά ο Μπιέλ άνοιξε το κοντρόλ και υποχρεώθηκε να σουτάρει λίγο επιπόλαια και να… φάει τάπα. Ο Ισπανός κινείτο αρκετά καλά και η αλήθεια είναι, πως η τριάδα πίσω από τον Μπακαμπού, είχε μπει στην Λεωφόρο με διαθέσεις συνεχούς κίνησης και μπερδέματος της πράσινης άμυνας.
Οι “ερυθρόλευκοι” μπήκαν πολύ καλύτερα απλά ο Χάμες έπρεπε μόνιμα να είναι κοντά στον Μπακαμπού, ώστε να υπήρχε μόνιμη περίπτωση απειλής στις συνθήκες επίθεσης. Έγινε αυτό με τον Μπιέλ μόλις ο Μίτσελ έκανε την πρώτη εσωτερική αλλαγή. Σας τα τονίζω. γιατί ουδέποτε έβγαλε άκρη ο Παναθηναϊκός με όλο αυτό.
Η ομάδα του Πειραιά μπήκε δυνατά στο παιχνίδι. Και το κράτησε ως το τέλος Είχε διάθεση να κρατήσει μπάλα, το έκανε ίσως περισσότερο αυτό ο Παναθηναϊκός πιέζοντας στα χαφ, αλλά την ίδια ώρα δινόταν η ευκαιρία για μια σωστή ανάκτηση μπάλας. Αυτό που έγινε δηλαδή με επιτυχία από τον Χουάνγκ και έφερε άλλη μια γεμάτη ευκαιρία με το εξαιρετικό σπάσιμο του Μπακαμπού στον Χάμες, του οποίου το σουτ έβγαλε ο Μπρινιόλι.
Και τέτοια σουτ βρέθηκαν και στο δεύτερο ημίχρονο. Φρόντισαν οι “ερυθρόλευκοι” να πετάξουν στα σκουπίδια και τα περί…. σκασμένης ομάδας. Μέχρι το τέλος έπαιξαν σωστά και με αντοχές. Και ο Μίτσελ πήρε απ’ όλους. Δεν έδειξαν ποτέ να κουράζονται, να χάνουν άνασες, να ζαλίζονται… Όσα και να προσπάθησε ο Γιοβάνοβιτς, ο Ολυμπιακός ήταν έτοιμος.
Και έγινε πιο εύκολη και απλή η ιστορία με την έξοδο του Παλάσιος, ο οποίος βέβαια είχε βρει δυσκολίες. Όπως και ο Παλάσιος και ο Βέρμπιτς που σιγά- σιγά εκνευριζόταν και ο Σπόραρ που αρκετές φορές λόγω αποστάσεων έμοιαζε καλαμιά στον κάμπο. Οι γραμμές του Ολυμπιακού ήταν σωστά απέναντι σε μια ομάδα που αν έχει ένα σήμα κατατεθέν, αυτό είναι, ότι οι γραμμές της κινούνται με μαθηματική ακρίβεια…
Γάλλος και Νοτιοκορεάτης
Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως ο Ολυμπιακός μπήκε καλά στο ματς και με πίεση εκεί που έπρεπε και με αλληλοκαλύψεις και με δυναμική. Πολλοί θα σκέφτονταν ότι οι περισσότεροι “ερυθρόλευκοι” δεν ξέρουν από ντέρμπι. Εγώ όμως είδα, τον Χάμες να μπαίνει με… χίλα στις φάσεις, τον Μπακαμπού να κάνει ακόμη και φάουλ ψηλά μαρκάροντας με δύναμη σε κάθε μπάλα.
Ο Εμβιλά ήταν κυρίαρχος και σε ένα βράδυ που επέτρεπε στον Χουάνγκ να δραστηριοποιείται μεσοεπιθετικά. Αυτό εξάλλου θα ανέβαζε και τον πονοκέφαλο στον Παναθηναϊκό. Οι “πράσινοι” σε όλο το πρώτο μέρος, είχαν μια συρτή ξυραφιά του Παλάσιος, που πρόλαβε να την “χαλάσει” με τα δάχτυλα ο Πασχαλάκης.
Οι εντυπώσεις του πρώτου μισού είχαν κερδιθεί από τον Ολυμπιακό. Ο Παναθηναϊκός δεν έκανε τίποτα από τα προβλεπόμενα. Τα μπακ του δεν τολμούσαν να ανέβουν γιατί η κίνηση των κόκκινων μεσοεπιθετικών ήταν ασταμάτητη. Το ντουέτο Εμβιλά- Χουάνγκ είχε συγκλονιστική παρουσία σε όλο το ματς.
Οι δυο αυτοί άνυρωποι κατάπιαν οποιαδήποτε εικόνα είχε εμφανίσει μέχρι τώρα το “τριφύλλι”. Διέγραψαν όσα είχαμε δει από τα πράσινα χαφ. Παρέδωσαν μαθήματα σύγχρονου ποδοσφαίρου και στις δυο πλκευρές του γηπέδου. Και από αυτους τους δυο ξεκίνησε το γκολ του Μπιέλ. Δείτε προσεκτικά την φάση. Το τρομερό ξεδίπλωμα είχε ως εφαλτήριο αυτό το ντουέτο.
Ρούχα και μάσκες
Δεν έχετε συνηθίσει φέτος να διαβάζετε άρθρα μου και να είναι από την αρχή ως το τέλος φουλ στην θετική κριτική. Το καταλαβαίνω. Δεν φταίω εγώ. Ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει. Και ο Ολυμπιακός ήταν καταπληκτικός σε μεγάλα διαστήματα. Ήταν έτοιμος. Ήταν μέσα στην ουσία. Αδικείται από το 1-1, και ακόμη πιο συγκεκριμένα δεν αδικείται από την κίνηση του Άβιλα, που ο Δανός έδωσε πέναλτι και όσα ακολούθησαν.
Αδικείται από το ότι μπορούσε να ‘χε κερδίσει εύκολα. Και δεν έχει να κάνει με τον Παναθηναϊκό. Ο Γιοβάνοβιτς είπε στο τέλος πως η ομάδα του δεν έκανε αυτά που έπρεπε. Ο Ολυμπιακός δεν το επέτρεψε. Ήταν τέτοια η συνοχή και η λειτουργία των “ερυθρόλευκων” που μέχρι φέτος δεν το έχει ξαναδείξει ποτέ. Θα σας το γράψω όπως το αισθάνθηκα.
Ήταν σα να ήρθε ένα σύνολο από άλλο πρωτάθλημα. Προηγμένο. Να τους φόρεσαν τα ερυθρόλευκα, να τους φόρεσαν και μάσκες παικτών του Ολυμπιακού και να έπαιξαν. Δεν έχω να γράψω ούτε λέξη εις βάρος της ομάδας. Σκεφτείτε μόνο όσα έχει περάσει και ξαναδείτε προσεκτικά την αναμέτρηση της Λεωφόρου.
Γιατί πάντα μετράει και που παίζεις και ποιος είναι ο αντίπαλός σου… Ο Ολυμπιακός μεταμορφώθηκε. Δεν έχω μαντικές ικανότητες για να προβλέψω κατά πόσο αυτό θα το διατηρήσει. Όμως όσοι είδαν το παιχνίδι και κατάλαβαν τι είδαν, παρακολούθησαν ένα σύνολο που αν βελτιωθεί, ίσως βάλει “μπουρλότο” στα playoffs.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Το σχόλιο σας