Ο Ολυμπιακός έχασε 3 βαθμούς αλλά ο Μίτσελ κέρδισε άλλους 10+

Ο Ολυμπιακός φαινόταν, το έδειχνε στα προηγούμενα παιχνίδια του ότι “έρχεται” και ότι “το βρίσκει” με τον Μίτσελ, ή τουλάχιστον σε αυτή την υπόθεση είχε οδηγήσει πολλούς από εμάς με την απόδοσή του στα προηγούμενα παιχνίδια, όπως εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει διαβάζοντας προηγούμενα σημειώματά μου. Και από την άλλη, η απόδοση του Παναθηναϊκού δεν προκάλεσε μεγάλη έκπληξη στα μάτια κάποιου που έχει αντιληφθεί το μέγεθος της επιρροής που έχει στην αποφασιστικότητα του Παναθηναϊκού στα μεγάλα παιχνίδια ο Αϊτόρ, και στο μυαλό κάποιου που έχει αναλύσει και αξιολογήσει την απόδοση των Πράσινων στα προηγούμενα 10 ματς του πρωταθλήματος. Αν υπήρξε έκπληξη, αυτή ήταν σχετική με την συμπεριφορά του Παναθηναϊκού στην φάση άμυνας και σχετική με την απόδοσή του κατά το πρώτο στάδιο ανάπτυξης των επιθέσεων. Δηλαδή τούτη τη φορά επέτρεψε στον αντίπαλο τις περισσότερες τελικές που έχει επιτρέψει σε οποιοδήποτε παιχνίδι του στη Superleague, και έχασε περισσότερες φορές την μπάλα στο δικό του μισό – όσες φορές του είχε συμβεί και στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ.

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να γίνει πολύ απειλητικός χάρη στην ικανότητα που έδειξαν οι ποδοσφαιριστές του στα ποσοστά ολοκλήρωσης των οργανωμένων επιθέσεων – ολοκλήρωσαν το 33% των οργανωμένων επιθέσεων που δημιούργησαν (7 τελικές σε 21 οργανωμένες επιθέσεις), φτάνοντας στην υψηλότερη τιμή που έχουν φτάσει σε αυτή την παράμετρο απόδοσης στο φετινό πρωτάθλημα.

Αυτή πιθανόν να ήταν η καλύτερη απόδοση του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα σε σχέση με την ψυχική και την πνευματική κατάσταση, δηλαδή την αγωνιστική νοοτροπία και την ψυχολογία του στο παιχνίδι. Κάποιος που δεν ζει τον Ολυμπιακό “από μέσα” ώστε να αφουγκράζεται τα αποδυτήρια δεν μπορεί να δώσει απάντηση στην ερώτηση σχετικά με το αν αυτό συνέβη λόγω του ενστίκτου επιβίωσης στην διεκδίκηση του τίτλου και των πρώτων δύο θέσεων του βαθμολογικού πίνακα ή συνέβη επειδή πέτυχε ο Μίτσελ και το επιτελείο του στην ψυχοπνευματική προετοιμασία της ομάδας και την μετάδοση της αγωνιστικής νοοτροπίας. Οποια και αν είναι η απάντηση όμως, το βέβαιο είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει αποκτήσει πλέον μια παράσταση που μπορεί να δείχνει στον εαυτό του ως απόδειξη ότι μπορεί ένας προπονητής να συνθέσει ομάδα με αυτούς τους ποδοσφαιριστές – δηλαδή ένα σύνολο με ποιότητα στην ομαδική λειτουργία τόσο στο τακτικό όσο και στα υπόλοιπα στοιχεία του παιχνιδιού του.

Ο Ολυμπιακός δεν νίκησε, αλλά ο Μίτσελ βγήκε σίγουρα κερδισμένος από αυτό το ντέρμπι, διότι αυτή η εικόνα δεν είναι ξένη με τις προηγούμενες που είχε δείξει στο πρωτάθλημα.

Σήμερα έχει να δείξει 6 ματς πρωταθλήματος, στα οποία ο Ολυμπιακός έχει βελτιωμένη εικόνα συγκριτικά με αυτή που είχε στα προηγούμενα 5. Δεν είναι καθόλου εύκολο να προεκτιμήσει κανείς πόσο θα βελτιωθεί ο Ολυμπιακός υπό την καθοδήγησή του στο μέλλον, δηλαδή τι Ολυμπιακό θα δούμε μετά από την διακοπή για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Κοιτάζοντας όμως πίσω, ακριβώς επειδή υπάρχει εξέλιξη και βελτίωση, ο Μίτσελ μπορεί να περιμένει ότι η ομάδα του θα ολοκληρώσει με καλή εικόνα τη χρονιά, δηλαδή ότι δεν θα χαλάσει η εικόνα του Ολυμπιακού στα δύο παιχνίδια που απέμειναν. Και αυτό, αν συμβεί, θα είναι μια πρώτη νίκη για τον Μίτσελ, δηλαδή ένα βήμα για να πείσει ότι ήταν μια καλή επιλογή στη δεδομένη στιγμή για τον Ολυμπιακό.