Φεριέρι Καπούτι: Η πρώτη γυναίκα διαιτητής που σφύριξε σε ματς της Serie A
ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 7 '
Πηγή: Vanity Fair
Όταν ήταν μικρή είχε είδωλο τον θρυλικό Ρομπέρτο Μπάτζιο. Άλλωστε το μεγάλο της πάθος ήταν το ποδόσφαιρο, με την ίδια να ονειρεύεται στο τότε μικρό μυαλουδάκι της να καταγράψει μια ονειρεμένη καριέρα ως επαγγελματίας παίκτρια ποδοσφαίρου.
Ωστόσο η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε ο ρόλος της στο γρασίδι να είναι διαφορετικός. Η Μαρία Σόλε Φεριέρι Καπούτι έγινε η πρώτη γυναίκα που διαιτήτευσε αγώνα της Serie A.
Μετά από 23 αγώνες στη Serie C, προήχθη σε Can A και B η Ιταλίδα ρέφερι έκανε το ιστορικό της ντεμπούτο στην άνετη επικράτηση της Σασουόλο κόντρα στην Σαλερλιτάνα.
Το κορίτσι που γεννήθηκε το 1990 κι εντάχθηκε στην ιταλική ένωση διαιτητών το 2007, δουλεύοντας σε επαρχιακά και περιφερειακά πρωταθλήματα, πριν αρχίσει να διευθύνει αγώνες της Serie D το 2015, μπήκε πολλές φορές στον πειρασμό να τα παρατήσει. Το εξομολογείται η ίδια σε συνέντευξή της στην Gazzetta dello Sport.
Θυμάται να περιμένει με αγωνία πολλές φορές την ώρα που ανακοινώνονται οι προβιβασμοί των ρέφερι και να μένει απογοητευμένη όταν δεν βλέπει το όνομά της στην σχετική λίστα. Θυμάται κάθε σχεδόν απόρριψη να συνοδεύεται από την εξής ερώτηση: «Μαρία Σόλε, που πας;». Ήταν εκείνη που αμφισβητούσε πρώτη τον εαυτό της, κι εκείνη πάλι πρώτη απαντούσε «έχεις πάθος μέσα σου, προχώρα».
Όσο για τις δυσκολίες που πιθανόν θ’ αντιμετωπίσει; «Θα συνδέονται με την ταχύτητα του παιχνιδιού, τα γεγονότα, τα φάουλ, το επάγγελμα του ποδοσφαιριστή: όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο περισσότερη δουλειά έχει ο παίκτης. Αυτό ισχύει και για τον διαιτητή».
Ο δρόμος προς την αναγνώριση φυσικά και δεν ήταν εύκολος. Προηγήθηκαν δύο τραυματισμοί και ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα. Πίσω στο σπίτι της, στο Λιβόρνο, την αποκαλούν ακόμα «μικρή». Κοιτάζοντάς την όμως δεν φαίνεται καθόλου έτσι.
Όταν ήταν κοριτσάκι έπαιζε μπάλα με τα αγόρια της γειτονιάς, ενώ διάβαζε αθλητικές εφημερίδες. Το ποδόσφαιρο ήταν το μεγάλο της πάθος, με τον πατέρα της να την πηγαίνει πρώτη φορά στο γήπεδο στην ηλικία των οκτώ χρονών, όταν δεν έχανε ματς της Εθνικής ομάδας.
Ήταν η αφορμή, ώστε η ιδέα να γίνει διαιτητής είχε «ριζώσει» για τα καλά μέσα στο μυαλό της. Άντεξε τις επικρίσεις, τις προσβολές από την κερκίδα, τα υποτιμητικά σχόλια κάποιων συναδέλφων της.
Έθεσε σε προτεραιότητα την διαιτησία. Βρήκε το θράσος να μπει σε έναν χώρο που κυριαρχούν οι άνδρες. Άφησε πίσω τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο του Μπέργκαμο, ώστε να κυνηγήσει με… μανία το όνειρο της. Και να που δικαιώθηκε…
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Το σχόλιο σας