Νίκι Λάουντα: Η ζωή του θρύλου της Formula 1

Νίκι Λάουντα: Σαν σήμερα πριν από δύο χρόνια ο σπουδαίος οδηγός έφυγε για πάντα από κοντά μας κατά τη διάρκεια του ύπνου του στο Νοσοκομείο της Ζυρίχης.

Ο Νίκι Λάουντα ήταν μια από τις μεγαλύτερες μορφές στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ο θρυλικός πιλότος άφησε την τελευταία του πνοή πριν από δύο χρόνια σκορπώντας θλίψη στον κόσμο της Formula 1. Όλοι θυμούνται τον αγώνα του της 1ης Αυγούστου του 1976 βλέποντας τον Νίκι Λάουντα να καρφώνεται με σφοδρότητα στις μπάρες, λίγο πριν την στροφή Bergwerk, με τη Ferrari 312T2 που οδηγούσε.

Ο Λάουντα, επέστρεψε μετά την φωτιά που πήρε το μονοθέσιό του στο γκραν πρι του  Νίρμπουργκρινγκ το 1976, για να κατακτήσει στη συνέχεια άλλους δύο τίτλους, μετά τον πρώτο με την Ferrari το 1975, και απεβίωσε σε ηλικία 70 ετών.

Ένας αγώνας που έχει μείνει χαραγμένος στην μνήμη

Ήταν ο δέκατος αγώνας εκείνης της σεζόν όπου μάλιστα είχε καθυστερήσει λόγω βροχής αλλά μόλις τα σύννεφα χάθηκαν ο αγώνας ξεκίνησε. Ο 27χρονος Νίκι ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής από την περασμένη χρονιά, χαρίζοντας τον πρώτο τίτλο της Ferrari από το 1964 και ήδη προηγούνταν στην κατάταξη και της τρέχουσας σεζόν. Κατά τη σύγκρουση όπου το κοντέρ έγραφε 200 χιλιόμετρα την ώρα, το μονοθέσιο εκτινάχθηκε στον αέρα και έπεσε φλεγόμενο στο έδαφος, ενώ άλλα τρία αγωνιστικά ενεπλάκησαν σε καραμπόλα.

Όλοι έτρεξαν να δουν τον Νίκι που ήταν δεμένος ακόμη. Τον έσυραν έξω από το μονοθέσιο με τη φωτιά να του καιει το κεφάλι. Η πυρίμαχη στολή του είχε, ευτυχώς, αντέξει. Λίγο αργότερα τα σωστικά συνεργεία τον μετέφεραν με ελικόπτερο στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας της Πανεπιστημιακής κλινικής του Μανχάιμ.

Εκεί διαπιστώθηκαν σοβαρά εγκαύματα στο κεφάλι και στους καρπούς, μέρος από το δεξί του αυτί του είχε αποκολληθεί, διαγνώστηκε σοβαρό πρόβλημα στους δακρυϊκούς αδένες των ματιών, ενώ παράλληλα είχε υποστεί κατάγματα στα πλευρά, την κλείδα και στα ζυγωματικά.

Συγκλονίζει η περιγραφή του Νίκι Λάουντα για το ατύχημα

Ο Νίκι Λάουντα, μετά από καιρό, μίλησε για το ατύχημα του, δηλώνοντας πως εάν τον είχαν απεγκλωβίσει μερικά δευτερόλεπτα αργότερα θα ήταν νεκρός. Ο ίδιος δεν θυμόταν τι συνέβη. Ο εγκέφαλος του μπλόκαρε το συμβάν από το σημείο που έφυγε από τα πιτ με σλικ ελαστικά , θυμάται τον ήχο που έκανε το ελικόπτερο όταν τον μετέφερε στο νοσοκομείο. «Ήθελα να του φωνάξω ”σταμάτησε, θα το μετανιώνεις μια ζωή. Δεν θα πεθάνω”», είχε πει για τον ιερέα που τον διάβαζε «Δεν έχω αναμνήσεις από τον πόνο, μόνο από τον φόβο του θανάτου. Τον ένιωθα να πλησιάζει και προσπάθησα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου.

Το θυμάμαι ακόμα αλλά ο πόνος, ήταν δευτερεύουσας σημασίας εκείνη τη στιγμή. Δεν έσπασα τίποτα, έχασα μόνο το αυτί μου που ήταν πεσμένο στην άσφαλτο. Αλλά μπορείς να ζήσεις και να ακούς πολύ καλά και χωρίς αυτί. Φυσικά, ο κόσμος κάνει πλάκες σχετικά, αλλά το σημαντικό είναι να συμβιβαστείς με αυτό γιατί αν δεν το κάνεις και κάποιος κοροϊδέψει την εμφάνισή σου, θα σε πειράξει», είχε πει.

«Σκέφτομαι μόνο τις εικόνες που έχουν δει όλοι γιατί έχω στο μυαλό μου μόνο όσα έχω δει από την τηλεόραση, αλλά καμία ανάμνηση από το ατύχημα. Ξέρω ότι έπεσα στις μπαριέρες κι έπειτα κατέληξα στην μέση της πίστας. Αν οι άλλοι οδηγοί, δεν είχαν έρθει να με βοηθήσουν, δεν θα είχα επιβιώσει. Γιατί, ενώ είχα μείνει μέσα στο μονοθέσιο για 55 δευτερόλεπτα με τη θερμοκρασία στους 800 βαθμούς, με έβγαλαν την τελευταία στιγμή και αυτό με έσωσε. Εξέπληξα τον εαυτό μου γιατί κοιτούσα συνεχώς το χέρι μου που προφανώς πονούσε. Ο σερ Τζον Γουότσον κρατούσε το κεφάλι μου και τον ρώτησα πώς ήταν το πρόσωπό μου. Όπως και πριν, μου απάντησε, πράγμα που φυσικά δεν ήταν αλήθεια. Ένα-δυο δεύτερα παραπάνω και θα ήμουν νεκρός», πρόσθεσε ο Νίκι Λάουντα.

Η ζωή του μεγάλου οδηγού

Γεννημένος την 22α Φεβρουαρίου 1949, γόνος βιενέζικης αστικής οικογένειας με μεγάλη περιουσία, ο Νίκι Λάουντα όπως θα γινόταν παγκοσμίως γνωστός (Αντρέας Νικολάους Λάουντα το όνομά του), δεν ήταν ούτε είκοσι όταν, χωρίς να ειδοποιήσει τους γονείς του, πήρε μέρος στην πρώτη του κούρσα με αυτοκίνητο, στο τιμόνι του Mini Cooper που του είχε χαρίσει η γιαγιά του. Παρά την αντίθετη γνώμη της οικογένειας, θα ριχνόταν στο πάθος του.

Η οικογένειά του ήταν εύπορη. Ο παππούς του από τη μεριά του πατέρα του ήταν ο Βιενέζος επιχειρηματίας Χανς Λάουντα. Ο Λάουντα τελικά έγινε οδηγός αγώνων παρά την αντίθετη γνώμη της οικογένειάς του. Αρχικά ξεκίνησε με ένα Mini και μεταπήδησε στη Formula Vee, όπως γινόταν τότε στην Κεντρική Ευρώπη, αλλά πολύ σύντομα οδήγησε ιδιωτικά αγωνιστικά αυτοκίνητα Porsche και Chevron.

Όταν η καριέρα του άρχισε να παραμένει στάσιμη, πήρε τραπεζικό δάνειο 30.000 βρετανικών λιρών μαζί με μια ασφάλεια ζωής έτσι ώστε να αγοράσει μια θέση οδηγού στη νεοφώτιστη ομάδα της March στο πρωτάθλημα της Formula 2 το 1971. Εκείνα τα χρόνια αρκούσε η πληρωμή ενός ποσού από τον υποψήφιο οδηγό στην ομάδα για τη συμμετοχή του στο αγωνιστικό τμήμα.

Οι διαφωνίες με την οικογένεια του

Επειδή οι διαφωνίες με την οικογένειά του ήταν μεγάλες και συνεχείς σχετικά με το μέλλον του, διέκοψε τις σχέσεις του μαζί τους. Γρήγορα πέρασε στην ομάδα της Formula 1, αλλά το 1972 οδήγησε για την ομάδα της March τόσο στην F1 όσο και στην F2. Αν και τα αυτοκίνητα της F2 ήταν καλά και οι οδηγικές ικανότητες του Λάουντα εντυπωσίασαν το αφεντικό της March, Ρόμπιν Χερντ, το 1972 ήταν καταστροφικό για την March στην F1.

Ο Λάουντα απελπίστηκε και –καθώς ήταν πολύ χρεωμένος στην τράπεζα– για μια στιγμή σκέφτηκε να αυτοκτονήσει. Τελικά όμως πήρε ένα νέο τραπεζικό δάνειο έτσι ώστε να αγοράσει μια θέση στην ομάδα της BRM το 1973. Ήταν πολύ γρήγορος από την αρχή, αλλά η ομάδα της BRM βρισκόταν ήδη στη δύση της.

Το μεγάλο βήμα στην καριέρα του

Αυτό έγινε όταν ο συναγωνιστής του στην ομάδα της BRM Κλέι Ρεγκατσόνι έφυγε για τη Ferrari το 1974 και ο ιδιοκτήτης της ιταλικής φίρμας Έντσο Φεράρι ρώτησε τον Ιταλοελβετό οδηγό τη γνώμη του για τον Λάουντα. Εκείνος του μίλησε με τα καλύτερα λόγια με αποτέλεσμα ο Λάουντα να υπογράψει πολύ σύντομα με την ιταλική ομάδα, η οποία του πρόσφερε αρκετά χρήματα ώστε να εξοφλήσει τις δανειακές του υποχρεώσεις.

Ο θρυλικός Αυστριακός πιλότος και μια από τις πιο δημοφιλείς προσωπικότητες αλλά και εμβληματικές φιγούρες στο μηχανοκίνητο αθλητισμό, στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής της Formula 1 με τη Ferrari το 1975 και το 1977 και με τη McLaren το 1984. Ο Βρετανός πρώην πρωταθλητής F1 Jenson Button τον χαρακτήρισε «μύθο», ενώ η McLaren δήλωσε ότι η Lauda θα «αποτελεί ευλαβικό μέρος της ιστορία μας». Η μνημειώδης αντιπαλότητα του Lauda με τον Βρετανό οδηγό James Hunt, τον παγκόσμιο πρωταθλητή του 1976, μεταφέρθηκε στο εκράν με τη γνωστή ταινία «Rush» το 2013.