Big Brother αποχώρηση: Η Ραμόνα έφυγε από το παιχνίδι

Η Ραμόνα Μοροσάνου αποτελεί παρελθόν για το ριάλιτι του ΣΚΑΪ, καθώς χθες το βραδυ, το τηλεπτικό κοινό παρακολούθησε άλλη μια αποχώρηση από το σπίτι του μεγάλου αδερφού. Ανάμεσα στην Άννα Μαρία, τον Δημήτρη Πυργίδη και τη Ραμόνα Μοροσάνου, οι τηλεθεατές με την ψήφο τους κράτησαν τους δύο πρώτους στο Big Brother, γεγονός που χαροποίησε ιδιαίτερα την Άννα Μαρία που θεωρείται το απόλυτο φαβορί.

Το κοινό έδειξε την προτίμησή του στην Άννα Μαρία και τον «Χάος» και έδιωξε από το σπίτι του Μεγάλου Αδελφού την Ραμόνα Μοροσάνου. Η ίδια ανέφερε: «Ήθελα να φύγω γιατί είχα πέσει ψυχολογικά».

Όταν η Ραμόνα βρέθηκε στο πλατό του Live, όπου και συνάντησε τον παρουσιαστή του σόου Χάρη Βαρθακούρη, τη Ναταλί Κακκαβά και φυσικά τον λαλίστατο Ανδρέα Μικρούτσικο έκανε τις πρώτες δηλώσεις της: «Ευχαριστώ σε όλο τον κόσμο, νιώθω ότι στο παιχνίδι έχω δείξει αυτό που πραγματικά είμαι. Ίσως πρέπει να περάσουν κάποιες μέρες για να καταλάβω αν ήμουν υπερβολική ή όχι. Παίζει ρόλο και ο χρόνος εγκλεισμού, είμαστε τρεις μήνες σε ένα σπίτι με ανθρώπους που ίσως δεν θες να κάνεις παρέα. Σε άλλες συνθήκες, ας πούμε, με την Άννα Μαρία δεν θα μιλούσα καν. Είμαι ένας άνθρωπος που όταν λέω “τέλος” για κάποιους ανθρώπους εννοώ “τέλος”. Αν ήμασταν έξω δεν θα την έβλεπα δεν θα υπήρχε καν στη ζωή μου. … Δεν ξέρω αν θα ξαναέμπαινα στο Big Brother» είπε η Ραμόνα.

Η 32χρονη Ραμόνα Μοροσάνου έχει σπουδάσει Ιστορία Τέχνης στη Ρουμανία. Στην Ελλάδα εργάζεται ως beauty artist και ως φωτομοντέλο. Σε μικρότερη ηλικία ήταν πρωταθλήτρια στο τένις.

Η ιστορία της Ραμόνας όπως την είχε διηγηθεί η ίδια στο παιχνίδι

«Γεννήθηκα το 1988 στην Ρουμανία σε μία πολύ δεμένη οικογένεια. Είμαι η μεσαία της οικογένειας. Έχω άλλα δύο αδέλφια. Υπήρχε, όμως, δικτατορία και θυμάμαι ότι οι γονείς μου πήγαιναν πολύ νωρίς για προϊόντα, υπήρχαν ουρές για φαγητό. Τότε, όμως, υπήρχε μια ολοκληρωμένη οικογένεια. Αυτό είναι κάτι που θα το θυμάμαι για πάντα.

Το 2000, ήταν μια όμορφη χρονιά για μένα, ανακάλυψα την αγάπη μου για το τένις, αλλά ήταν πολύ ακριβό άθλημα κι έπρεπε αναγκάστηκα να σταματήσω. Για μένα, ήταν η πρώτη μεγάλη στεναχώρια και οι γονείς μου έκαναν μεγάλη προσπάθεια και αυτό το εκτιμώ γιατί ξέρω ότι προσπάθησαν.

Το 2004, μια άλλη πολύ δύσκολη χρονιά, ήμουν στο Λύκειο και μαθαίνω ότι η μητέρα μου έπρεπε να πάει στο Βουκουρέστι για μια εγχείρηση. Κάτι μου έλεγε ότι πρέπει να πάω μαζί της. Μπήκα στο λεωφορείο και ταξίδεψα 500 χιλιόμετρα για να τη βρω. Κατάλαβα ότι ήταν κάτι πιο σοβαρό από αυτό που μας εξηγούσε ή μας έκρυβε τόσα χρόνια. Γυρίζοντας στο σπίτι κατάλαβα ότι ο πατέρας μου είχε πάρει την κατηφόρα.

Είχε αρχίσει να πίνει, να τζογάρει, να μιλάει με άλλες γυναίκες. Μια φορά ήμουν μόνη στο σπίτι και άρχισε πάλι καβγάς. Πήγε μπροστά στη μαμά μου και άρχισε να φωνάζει. Θυμάμαι ότι τον έπιασα από την μπλούζα και τον έβγαλα από το δωμάτιο κι έφυγε από το σπίτι.

Το 2005 πήγα στην Ιταλία και σαν πρώτη δουλειά έπρεπε να προσέχω ένα ζευγάρι ηλικιωμένων. Δεν ήταν κάτι που ήθελα, δεν ήταν το όνειρό μου. Εκεί ερωτεύτηκα για πρώτη φορά. Έκανα την πρώτη μου σχέση αλλά τελείωσε άσχημα. Οι γονείς του δεν με ήθελαν γιατί δεν σπούδαζα. Τότε αποφάσισα να φύγω. Το 2006 ήρθαμε με τα αδέρφια μου στην Ελλάδα και βρήκαμε θέσεις εργασίας.

Το 2007 πήγαμε ξανά στο σπίτι μας κι είδαμε πολύ αδύνατη την μαμά μας. Μετά από λίγες ημέρες με ενημέρωσαν ότι η μαμά μου πέθανε. Έχασα τον μοναδικό άνθρωπο που με αγάπησε αληθινά. Το 2008 επέστρεψα στην Αθήνα κι έκανα σχέση, αλλά αποφασίσαμε να μην προχωρήσουμε σε γάμο.

Το 2012 είχα τροχαίο ατύχημα, είδα το χέρι μου σε άσχημη κατάσταση και λιποθύμησα. Στο ατύχημα έχασα και τον σκύλο μου. Δεν με πόνεσαν όλα αυτά που είχαν συμβεί στο σώμα μου όσο με πόνεσε το γεγονός ότι με ενημέρωσαν πως είχα “χάσει” τον σκύλο μου. Έναν χρόνο σχεδόν ήμουν κλεισμένη στο σπίτι μου, είχα κατάθλιψη» αποκάλυψε, μεταξύ άλλων, η Ραμόνα.