Μαραντόνα: Όταν ο Ντιεγκίτο δίχασε την Ιταλία στο Μουντιάλ του ’90

Ο χαμός του Ντιέγκο Μαραντόνα από καρδιακή ανακοπή έχει συγκλονίσει όλο τον ποδοσφαιρικό, και όχι μόνο, κόσμο. Στην Αργεντινή και στη Νάπολι έχει ουσιαστικά κηρυχθεί πένθος, ενώ οι οπαδοί των «παρτενοπέι» έκαναν τη νύχτα μέρα στην πόλη για χάρη του Θεού τους. Άλλωστε, ποιος άλλος θα μπορούσε να τους ζητήσει να μην υποστηρίξουν την ομάδα της χώρας τους πριν από 30 χρόνια, αν όχι αυτός.

Το ημερολόγιο έγραφε Τρίτη 3 Ιουλίου του 1990 και το παιχνίδι ήταν ο ημιτελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Στο «Σαν Πάολο» της Νάπολι η Ιταλία αντιμετώπιζε την Αργεντινή σε ένα γήπεδο που τουλάχιστον η καρδιά πολλών οπαδών των γηπεδούχων ήταν με τον αρχηγό των φιλοξενούμενων.

Αυτός δεν ήταν ο οποιοσδήποτε, ήταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Θεός των Ναπολιτάνων που είχε οδηγήσει τους «παρτενοπέι» σε δύο κατακτήσεις πρωταθλημάτων, ενός Κυπέλλου Ιταλίας και ενός Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, καθιερώνοντας την ομάδα στον ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χάρτη.

Ο «Πίμπε Ντ’Όρο» είχε φροντίσει από την προηγούμενη μέρα να ανάψει τα αίματα ή αλλιώς να κάνει mind games, με τους σημερινούς όρους. Ίσως, πάλι και να ήταν απλά ο εαυτός του.

Σε συνέντευξη του μία μέρα πριν το παιχνίδι ο Ντιεγκίτο θέλησε να θυμήσει στους Ιταλούς του Βορρά πως φέρονταν στους Ναπολιτάνους. Αρχικά, ανέφερε ότι «Η έχθρα αυτή έχει προκληθεί στο πρωτάθλημα και λόγω του Μαραντόνα, το μίσος μεταφέρεται και στην Αργεντινή. Σιχαίνομαι τον σοβινισμό. Σέβομαι τους πάντες» και στη συνέχεια έριξε τη «βόμβα«.

«Η επιστροφή μου στη Νάπολι με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο και το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θέλω να ‘ραγίσω’ την καρδιά κανενός. Πιστεύω, για την ακρίβεια είμαι σίγουρος, ότι το κοινό δεν θα πανηγυρίζει για την Ιταλία, επειδή σέβεται την εθνική ομάδα μου.

Λυπάμαι που οι κάτοικοι της Νάπολι ερωτώνται αν θα υποστηρίξουν τη χώρα τους, τη στιγμή που η συγκεκριμένη πόλη είναι περιθωριοποιημένη και δέχεται μονίμως… σφαλιάρες από ολόκληρη την Ιταλία.

Επειδή είναι φτωχή, η πόλη του ιταλικού Νότου αντιμετωπίζεται ρατσιστικά απ’ τον πλούσιο Βορά και παρά το γεγονός ότι οι κάτοικοί της θεωρούνται 364 ήμερες τον χρόνο ξένοι στην ίδια τους τη χώρα, μόνο για μία ημέρα καλούνται να υποστηρίξουν την πατρίδα. Εγώ, ωστόσο, εκτιμώ τη Νάπολι όλο τον χρόνο».

Μέχρι τον ημιτελικό η Ιταλία έδινε τους αγώνες της στη Ρώμη, αλλά εκείνη τη μέρα έπρεπε να ξεπεράσει και την ιδιαίτερη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στο γήπεδο. Οπαδοί της Νάπολι είχαν κρεμάσει πανό που έλεγε: «Μαραντόνα, η Νάπολι σε αγαπάει, αλλά η Ιταλία είναι η πατρίδα μας».

Η «σκουάντρα ατζούρα» μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε κάνει πορεία που έδειχνε ότι πάει να «χτυπήσει» το τρόπαιο. Είχε κερδίσει κατά σειρά Αυστρία, Ηνωμένες Πολιτείες, Τσεχοσλοβακία, Ουρουγουάη και Ιρλανδία χωρίς καν να δεχτεί γκολ. Ο Βάλτερ Τζένγκα είχε σπάσει το ρεκόρ απαραβίαστης εστίας που κρατούσε μέχρι τότε ο Πίτερ Σίλτον της Αγγλίας.

Αντίθετα, η Αργεντινή δεν μπορούσε να ισχυριστεί ότι… μάγευε στο τουρνουά. Κατετάγη τρίτη στο γκρουπ της πίσω από το Καμερούν και τη Ρουμανία αφού ηττήθηκε από τη σπουδαία αφρικάνικη ομάδα, ήρθε ισόπαλη με τους Βαλκάνιους και νίκησε τη Σοβιετική Ένωση.

Στη φάση των «16» οι Αργεντίνοι βγήκαν νικητές στο ντέρμπι της Λατινικής Αμερικής με τη Βραζιλία, ενώ στην επόμενη φάση κέρδισαν στα πέναλτι τους Γιουγκοσλάβους, αν και ο Μαραντόνα αστόχησε από την άσπρη βούλα.

Σέρχιο Γκοϊκοετσέα και Ντιέγκο Μαραντόνα, οι πρωταγωνιστές της Αργεντινής στο Μουντιάλ του ’90

Tο παιχνίδι στο «Σαν Πάολο» ξεκίνησε με τους Ιταλούς να πετυχαίνουν γκολ στο 17ο λεπτό με τον παίκτη-αποκάλυψη της διοργάνωσης, τον Σαλβατόρε «Τότο» Σκιλάτσι και το πέμπτο του τέρμα στο τουρνουά. Η Αργεντινή κατάφερε να ισοφαρίσει και να παραβιάσει για πρώτη φορά την εστία των Ιταλών στη διοργάνωση στο 67ο λεπτό.

Ο Μαραντόνα πάσαρε στον Χούλιο Ολαρτικοετσέα που σέντραρε, ο Τζένγκα δεν υπολόγισε σωστά στην έξοδό του με τον Κλαούντιο Κανίγια να σκοράρει και να φέρνει το παιχνίδι στα ίσα. Ο Ιταλός τερματοφύλακας νικήθηκε μετά από 517 ολόκληρα αγωνιστικά λεπτά.

Στην παράταση ο μέσος της Αργεντινής, Ρικάρντο Χιούστι αποβλήθηκε στο 103′, αλλά δεν υπήρξε αλλαγή στο σκορ. Όλα κρίθηκαν στα πέναλτι όπου πρωταγωνιστής ήταν ο Σέρχιο Γκοϊκοετσέα.

Ο πορτιέρε της «αλμπισελέστε» δεν είχε ξεκινήσει βασικός στο τουρνουά, αλλά πήρε τη θέση του Νέρι Πουμπίδο που έσπασε το πόδι του στο δεύτερο παιχνίδι της διοργάνωσης, απέναντι στη Σοβιετική Ένωση.

Η «ρώσικη ρουλέτα» των πέναλτι

Οι δύο ομάδες σκόραραν στα τρία τους πρώτα πέναλτι. Από την Ιταλία εύστοχοι ήταν οι: Φράνκο Μπαρέζι, Ρομπέρτο Μπάτζιο και Λουίτζι Ντε Αγκοστίνι, ενώ για τους Αργεντινούς σκόραραν οι Χοσέ Σερισουέλα, Χόρχε Μπουρουτσάγα και Χούλιο Ολαρτικοετσέα.

Στο τέταρτό της πέναλτι η Ιταλία αστόχησε. Ο Γκοϊκοετσέα απέκρουσε την εκτέλεση του Ρομπέρτο Ντοναντόνι, δίνοντάς της πλεονέκτημα. Η τύχη το έφερε και ο επόμενος εκτελεστής ήταν ο Μαραντόνα.

Θυμίζουμε ότι στο προηγούμενο ματς της διοργάνωσης είχε αστοχήσει στην ίδια διαδικασία. Όμως, ο Ντιεγκίτο πήγε αποφασισμένος στην άσπρη βούλα, έστειλε στην άλλη γωνία τον Τζένγκα και έτρεξε να πανηγυρίσει στον πάγκο της ομάδας του.

Τα πόδια του πέμπτου Ιταλού εκτελεστή Άλντο Σερένα «βάρυναν», έκανε ένα μέτριο σουτ με τον Γκοϊκοετσένα να αποκρούει και να τρελαίνεται! Ποια θύμηση του ήρθε στο μυαλό; Δεν θα το πιστέψετε, αλλά ο ίδιος έχει δηλώσει ότι το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν ο ίδιος να αποκρούσει πέναλτι του παιδικού του φίλου «El Gordo» Μάριο στη γειτονιά τους στη Λίμα από όπου καταγόταν. Τι σου είναι οι παιδικές αναμνήσεις;

Έτσι, η Αργεντινή του Ντιέγκο Μαραντόνα απέκλεισε τους οικοδεσπότες Ιταλούς μέσα στην έδρα της ομάδας που έχει ταυτιστεί για πάντα με τον Αργεντίνο θρύλο του ποδοσφαίρου, τη Νάπολι.

Για την ιστορία οι ενδεκάδες των ομάδων είχαν ως εξής:

Ιταλία (Αζέγκλιο Βιτσίνι): Τζένγκα, Μπαρέζι, Μπέργκομι, Φέρι, Ντοναντόνι, Ντε Νάπολι, Τζιανίνι (73′ Μπάτζιο), Ντε Αγκοστίνι, Μανλντίνι, Σκιλάτσι, Βιάλι (70′ Σερένα).

Αργεντινή (Κάρλος Μπιλάρδο): Γκοϊκοετσέα, Ρουγκέρι, Σιμόν, Σερισουέλα, Μπασουάλδο (99′ Μπατίστα), Χιούστι, Ολαρτικοετσέα, Μπουρουτσάγα, Καλντερόν (46′ Τρόγλιο), Κανίγκια, Μαραντόνα.

Στον τελικό, η Αργεντινή δεν κατάφερε να κερδίσει το δεύτερο συνεχόμενο Μουντιάλ της μετά το 1986 στο Μεξικό αφού ηττήθηκε εξαιτίας του αυστηρού -αν όχι άδικου- πέναλτι του Ματίας Μπρέμε με 1-0 από τη Γερμανία.