Νταλάρας σχέσεις: Η εξομολόγηση για τη μεγαλύτερη αγάπη της ζωής του, Άννα

Νταλάρας σχέσεις: «Τα μισά από αυτά τα πράγματα που έκανα δεν θα τα είχα κάνει, αν δεν είχα τη στήριξη της Άννας», τόνισε ο Έλληνας τραγουδιστής και μουσικός.

Πρεμιέρα έκανε η εκπομπή «Προσωπικά» με την Έλενα Κατρίτση, σε νέα ημέρα και ώρα για τη σεζόν 2020 με 2021, την Παρασκευή 6 Νοεμβρίου στις 23:00, με την παρουσιάστρια σε μια εκ βαθέων συζήτηση με τον Γιώργο Νταλάρα.

Στο πρόσωπό του, όλη η ιστορία του ελληνικού τραγουδιού των τελευταίων 55 χρόνων. Με τη φωνή του δίνει ζωή σε ανθρώπους που σημάδεψαν το ελληνικό τραγούδι με τους στίχους, τη σύνθεση και την προσωπικότητά τους. Ο Γιώργος Νταλάρας «Προσωπικά» με την Έλενα Κατρίτση, μοιράστηκε μαζί μας εικόνες και λόγια που «έγραψαν» στη μνήμη του, μίλησε για τα πρόσωπα που καθόρισαν την ζωή του αλλά και για τις ιδέες του που τον κάνουν όλα αυτά τα χρόνια να αγωνίζεται για όσα πιστεύει.

Μάλιστα, πριν προβληθεί η συνέντευξή του, η εκπομπή Happy Day εξασφάλισε ένα απόσπασμα με όλα όσα είπε ο δημοφιλής τραγουδιστής. «Πρέπει να παραδεχτώ ότι η Άννα θυσιάστηκε για εμένα. Θυσίασε πράγματα που θα μπορούσε να κάνει, είμαστε λίγο αντίθετοι άνθρωποι σε όλα τα επίπεδα. Εκείνη είναι ένας άνθρωπος με τρία διπλώματα, πέρασε μέσα από τα πανεπιστήμια, ενώ εγώ είμαι ένα χαμίνι του δρόμου», εξομολογήθηκε.

Και συνέχισε: «Η Άννα, όμως, με πίστεψε. Κάτι είδε μέσα μου και με βοήθησε πάρα πολύ. Τα μισά από αυτά τα πράγματα που έκανα δεν θα τα είχα κάνει, αν δεν είχα τη στήριξη της Άννας. Η Άννα, όταν τη γνώρισα, ήταν ένα φωτεινό πλάσμα. Νομίζω ότι της άξιζε κάτι καλύτερο. Νομίζω ότι η Άννα έπρεπε να είχε παντρευτεί έναν πρίγκιπα και όχι έναν αλήτη που παίζει και λίγο μπουζουκάκι».

Όσο για τη μητέρα του, τόνισε πως «ήταν μια ηρωίδα που δύσκολα ξεχνάς. Εγώ ήμουν πολύ συνδεδεμένος με εκείνη. Για αυτό και έζησα μαζί της μέχρι που έγινα 33 χρονών. Είχαν αλλάξει τα πράγματα, είχε έρθει και ο Χρήστος κοντά μας όταν έφυγε από το ορφανοτροφείο. Όταν βελτιώθηκαν τα οικονομικά μας, μπόρεσα να πάρω ένα σπίτι στον αδερφό μου και άλλο ένα στη μητέρα μου για να ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια της. Νομίζω ότι ο καημός της ήταν ότι άλλαζα και γινόμουν πιο αυστηρός και δύσκολος. Αλλά ήταν λογικό γιατί δεν μπορούσα να τα επεξεργαστώ όλα. Ήμουν ένα κλαράκι και παρίστανα το πλατάνι».