Παναθηναϊκός Γουέμπλει: Ο πράσινος άθλος του 1971

Παναθηναϊκός Γουέμπλει: Η μοναδική ελληνική ομάδα που έφθασε στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών.

Παναθηναϊκός Γουέμπλει: Όσες λέξεις και αν χρησιμοποιήσεις, όταν είσαι και φίλαθλος του Παναθηναϊκού, δεν μπορούν να περιγράψουν τον πράσινο άθλο του 1971. Τότε που όλοι τραγουδούσαν το  “χαίρεται η Ελλάδα που’χει τέτοια ομάδα”. Σαν σήμερα στις 2 Ιουνίου ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε τον Άγιαξ στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών το σημερινό champions leaque στο Γουέμπλει του Λονδίνου.  Όπως ήταν αναμενόμενο και δικαιολογημένα, η παρουσία του Παναθηναικού στον τελικό είχε ξαφνιάσει την παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα, αφού συνήθως στον τελικό αυτής της διοργάνωσης βρίσκονταν αντιμέτωπες με ελάχιστες εξαιρέσεις οι ισχυρότερες ευρωπαϊκές ομάδες.

Στον δρόμο για τη μεγαλύτερη διάκριση του ελληνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο, ο Παναθηναϊκός ξεπέρασε τα εμπόδια της Ζενές Ες, της Σλόβαν Μπρατισλάβας, της Έβερτον, του Ερυθρού Αστέρα, ενώ στον τελικό του Γουέμπλεϊ, στις 2 Ιουνίου 1971, ηττήθηκε με 2-0 από τον Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ.

Η ομάδα του Γουέμπλεϊ άρχισε να διαμορφώνεται από τον αναμορφωτή του Παναθηναϊκού Στέφαν Μπόμπεκ και τον διάδοχό του, Λάκη Πετρόπουλο, όπως αναφέρει το sansimera.  Στις 2 Ιουνίου 1970, ο Φέρεντς Πούσκας διαδέχτηκε τον Έλληνα τεχνικό, που ανέλαβε προπονητής στην Εθνική Ελλάδος. Ο Ούγγρος προπονητής, που ως ποδοσφαιριστής άφησε εποχή, αποδείχθηκε το μεγάλο όπλο της ομάδας, ιδίως στον τομέα της ψυχολογίας.

Ο καλπάζων συνταγματάρχης, όπως ήταν το προσωνύμιό του, κατάφερε να πείσει τους παίχτες του ότι πρέπει να κοιτάζουν στα μάτια τούς αντιπάλους τους. «Έντεκα αυτοί, έντεκα κι εμείς» συνήθιζε να λέει. «Με αυτό το τροπάριο μάς εμψύχωνε συνέχεια και μας έκανε να αντιμετωπίζουμε τους αντιπάλους μας χωρίς το παραμικρό κόμπλεξ», έλεγε ο Μίμης Δομάζος.

Σημαντικό μερίδιο στο χτίσιμο της μεγάλης ομάδας είχαν οι βοηθοί του, Γαβρίλος Γαζής και Γιάννης Τζουνάκος, καθώς και ο πρόεδρος του συλλόγου, Μιχάλης Κίτσιος, στρατιωτικός στο επάγγελμα και εκλεκτός των συνταγματαρχών που διοικούσαν τότε τον τόπο. Πολλά ακούστηκαν για την ευρωπαϊκή πορεία του Παναθηναϊκού, ιδιαίτερα στην εμπλοκή της χούντας στην πρόκριση των «πρασίνων» στον τελικό, μετά τη συντριβή του Βελιγραδίου. Τίποτε, φυσικά, δεν αποδείχθηκε. Ήταν, ακόμη μια προσπάθεια σπίλωσης της μεγάλης επιτυχίας του Παναθηναϊκού, από εκείνους που που δεν έχουν φτάσει ούτε στα ημιτελικά ούτε σε άλλη μεγάλη διοργάνωση.

Στο δρόμο για τον τελικό, ο Παναθηναϊκός πέτυχε συνολικά 16 γκολ και δέχθηκε 10. Τα 10 από τα 16 γκολ του σημείωσε ο Αντώνης Αντωνιάδης, που αναδείχθηκε και πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης.

Άγιαξ και Παναθηναικός  προχώρησαν σε τέσσερις γύρους για να φτάσουν στον τελικό. Ο Άγιαξ κέρδισε άνετα όλους τους αγώνες του με δύο γκολ, εκτός από τη νίκη του με 5-1 με την Ελβετική ομάδα Βασιλεία στο δεύτερο γύρο. Οι αγώνες του Παναθηναϊκού ήταν δύσκολοι, με εξαίρεση τη νίκη 7-1 με την Ζενές Ες του Λουξεμβούργου στον πρώτο γύρο. Στη φάση των 16 κέρδισε την Σλόβαν Μπρατισλάβας εντός και εκτός έδρας με συνολικό σκορ 4-2, στα ημιτελικά έφερε 1-1 με την Έβερτον εκτός έδρας και 0-0 στον επαναληπτικό, ενώ η πιο δύσκολη πρόκριση έγινε στα ημιτελικά με τον Ερυθρό Αστέρα, όπου έχασε 4-1 εκτός έδρας και κέρδισε 3-0 στον επαναληπτικό της Αθήνας. Ο προημιτελικός και ο ημιτελικός κερδίθηκαν αμφότεροι μέσω του κανόνα του εκτός έδρας γκολ.

Υπό το βλέμμα 83.179 θεατών στο κατάμεστο Στάδιο Γουέμπλεϊ, ο Άγιαξ πήρε το προβάδισμα στο 5ο λεπτό όταν σκόραρε ο Ντικ Βαν Ντίικ. Ο Άγιαξ διατήρησε το προβάδισμα μέχρι το 87ο λεπτό όταν ένα σουτ του Άρι Χάαν βρήκε τον αμυντικό Άνθιμο Καψή και πήγε στα δίχτυα του Παναθηναϊκού, δίνοντας στον Άγιαξ την πρώτη νίκη του στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο με σκορ 2-0.