Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά, την ουσία δεν τη βλέπουνε τα μάτια…

Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει στο blog του στο pagenews.gr μια ιστορία που θα μπορούσε να έχει πρωταγωνιστή μονάχα έναν τύπο τόσο ρομαντικό όσο τον Ντανιέλε Ντε Ρόσι...

Σε αυτή την ιστορία πρωταγωνιστής είναι ένας τύπος εκατομμυριούχος. Γνωστός σε όλο τον πλανήτη. Που έπαιξε ποδόσφαιρο στο υψηλότερο επίπεδο, που έκανε το όνειρό του πραγματικότητα, που δε στερήθηκε τίποτα και ποτέ. Ίσως μερικούς τίτλους παραπάνω, βάσει της αξίας του. Για τον Ντανιέλε Ντε Ρόσι, όμως, οι τίτλοι δεν ήταν τίποτα μπροστά στην αγάπη. Στην αγάπη του για τη Ρώμη. Στην αγάπη του για τη Ρόμα. Στην αγάπη του γι’ αυτό που θαύμαζε από μικρός.

Σε αυτή την ιστορία ο πρωταγωνιστής θα μπορούσε να βγάλει εκατοντάδες εκατομμύρια περισσότερα από τα – ήδη πάρα πολλά – που έβγαλε. Θα μπορούσε να παίξει στην Μπαρτσελόνα. Στη Ρεάλ Μαδρίτης. Στην Πρέμιερ Λιγκ. Δεν το έκανε. Παραδέχτηκε πως ίσως ήταν λάθος του που δεν έζησε την ατμόσφαιρα ενός clasico ή το πως είναι να αγωνίζεσαι στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Μα ο Ντανιέλε Ντε Ρόσι ποτέ δε λειτούργησε με βάση τη λογική. Την όποια λογική. Την ποδοσφαιρική, την οικονομική, την οικογενειακή.

Ο Ντανιέλε Ντε Ρόσι λειτουργούσε πάντα με το συναίσθημα. Πάντα με την καρδιά. Είναι σαν το απόσπασμα από το υπέροχο παραμύθι του “Μικρού πρίγκιπα”. “Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν τη βλέπουνε τα μάτια”, του είχε πει η αλεπού. “Την ουσία δεν τη βλέπουνε τα μάτια”, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται. Και τι έχει ουσία δίχως να βάζεις μπροστά την καρδιά σου; Τι μπορεί να σου φέρει την απόλυτη ευτυχία, αν η καρδιά σου δε χτυπάει δυνατά; Για τον Ντε Ρόσι η Ρόμα ήταν έρωτας. Και για τη Ρόμα ο Ντε Ρόσι ήταν έρωτας. Αμοιβαίο…

Σε κάθε μεγάλο έρωτα το τέλος είναι επώδυνο. Σκληρό. Έχει πόνο και κλάμα. Έτσι ήταν και το τέλος του Ντε Ρόσι στη Ρόμα. Στο βίντεο είναι σαν να σταμάτησε ο χρόνος. Σαν όλα, την επόμενη μέρα του “αντίο”, να γίνονταν όπως πριν. Ο Ντε Ρόσι αμούστακο παιδί, να μπαίνει στα αποδυτήρια της Ρόμα για πρώτη φορά. Και να ξεκινάει πάλι από την αρχή αυτή τη σχέση που έμελλε να γράψει ιστορία στην πόλη.

Όμως ήταν η πραγματικότητα. Η αλήθεια. Ο Ντανιέλε άφηνε την αγαπημένη του Ρόμα. Η Ρώμη αποχαιρετούσε με δάκρυα στα μάτια ένα δικό της παιδί. Ένα παιδί που μεγάλωσε δίπλα της. Και μετά; Η ομάδα θα συνέχιζε τον αγώνα της για επιστροφή της στην κορυφή του ιταλικού πρωταθλήματος, αλλά για εκείνον; Τι θα μπορούσε να ξημερώσει. Που θα μπορούσε να τον βρει η επόμενη μέρα. Η καρδιά δίνει πάντα την απάντηση.

Η Αμερική τον περίμενε προσφέροντάς του μερικά εκατομμύρια και πλούσιο lifestyle. “Όχι”. Η Κίνα τον περίμενε για να τον μετατρέψει σε… Μίδα, όπως τον Γκάρεθ Μπέιλ. “Όχι”. Οι χώρες της Ανατολής του έστρωναν χαλιά εκατομμυρίων για να ανεβάσουν ακόμα περισσότερο το πρεστίζ τους, “Όχι”. Όχι, όχι, όχι… Παντού. Σε όλους. Σε όλους εκτός από μία. Εκτός από τον δεύτερο παιδικό του έρωτα.

«Η καρδιά μου ανήκει στη Ρόμα, αλλά από όταν ήμουν παιδί θαύμαζα τη Μπόκα. Ήταν ο Μαραντόνα, ήταν το γήπεδο, ήταν ο κόσμος», είχε πει πριν από μερικά χρόνια, σε ανύποπτη στιγμή. Το μήνυμα είχε σταλεί. Αν έφευγε από τη Ρόμα θα έπαιζε ποδόσφαιρο μονάχα στην Μπόκα Τζούνιορς. Πουθενά αλλού. Κι ας μην έχει πλούτη και λούσα. Κι ας μην έχει υψηλό lifestyle. «Το πιο σημαντικό στη ζωή είναι να μπορείς να εκπληρώνεις τα όνειρά σου. Μπόκα, σε ευχαριστώ», είπε κατά τη διάρκεια της παρουσίασής του.

Ένας αθεράπευτα ρομαντικός τύπος, που λατρεύει το ποδόσφαιρο, κάνει τη γη να υποκλίνεται στην απλότητά του. Και τα νέα παιδιά να βλέπουν πως όταν κυνηγάς τα όνειρά σου, εκείνα δε θα σε προδώσουν ποτέ…