Θανάσης Γιαννακόπουλος: “Χαλάλι όλα τα εκατομμύρια – Γι’ αυτά τα παιδιά ρε πού@@@ μου”

Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος δεν άντεχε μακριά από τον Παναθηναϊκό. Ήταν… εθισμένος σε κάθε τι πράσινο. Από τη μεγάλη του καψούρα, το μπάσκετ, μέχρι το ποδόσφαιρο και τον ερασιτέχνη.

Ήταν πάντα εκεί. Στο κλειστό και το ανοιχτό του ΟΑΚΑ, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, στη Θεσσαλονίκη, στο Παρίσι, το Βερολίνο, την Μπολόνια. Παντού. Όπου χτυπούσε η καρδιά του τριφυλλιού, ο Θανάσης βρισκόταν εκεί.

“Είμαι ο Θανάσης. Είμαι ένας από εσάς”, συνήθιζε να λέει όταν απευθυνόταν στον κόσμο. Ναι, ήταν. Ήταν ένας από τα εκατομμύρια των Παναθηναϊκών. Ήταν πιο… Παναθηναϊκός από πολλούς. Και γι’ αυτή του τη λατρεία θα έκανε τα πάντα. Τα εκατομμύρια που σκορπούσε κι εκείνος και η οικογένειά του δεν είχαν καμία αξία μπροστά στις χαρές που του έφερε η ομάδα του.

Δε θα ξεχάσω ποτέ το περιστατικό που μου έχει διηγηθεί ένας καλός συνάδελφος, που γνώριζε τον Θανάση απ’ έξω κι ανακατωτά. Που διατηρούσε φιλία μαζί του.

Ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στο φουαγιέ του ΟΑΚΑ. Δεν πάει πολύς καιρός. Ήταν λίγες μέρες πριν ο Θανάσης μπει στο νοσοκομείο Υγεία. Ένας νεαρός, έχοντας μαζί του τη μικρή του αδερφή, τον πλησιάζει και του λέει πως ο παππούς τους ήταν φίλος τους. Πως τους έχει μιλήσει για εκείνον και πως βρήκαν το θάρρος να τον πλησιάσουν και να τον γνωρίσουν από κοντά.

Ο μικρός ζητάει από τον Θανάση να τον αγκαλιάσουν και πέφτουν μαζί με την αδερφή του πάνω του. Η σκηνή είναι συγκλονιστική. “Εσείς μας κάνατε Παναθηναϊκούς. Σας ευχαριστούμε”, του λέει ο νεαρός. Ο Θανάσης βουρκώνει. Γίνεται και πάλι παιδί.

«Χαλάλι όλα τα εκατομμύρια που χάλασα. Γι΄ αυτά τα παιδιά ρε πούστη μου», λέει σε όσους είναι δίπλα και παρακολουθούν μια στιγμή που κανείς τους δεν έχει ξεχάσει.

Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ήταν όλα εκείνα που έκανε, μα περισσότερο ήταν όλα εκείνα που δεν έκανε. Ή που δεν έδειχνε. Ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, με μια εταιρεία κολοσσό για την οικονομία της χώρας. Λίγο τον ενδιέφεραν όλα αυτά. Ήθελε μόνο να βλέπει τον Παναθηναϊκό να κερδίζει.

Όπως ένα βράδυ στο Ζάγκρεμπ, όταν έπαθε καρδιακό επεισόδιο, μπήκε στο νοσοκομείο και δεν πήγε στο ματς. Αφού άνοιξε τα μάτια του δεν ρώτησε καν πως είναι η υγεία του. “Πόσο ήρθαμε; Κερδίσαμε”, ήταν η μοναδική του έννοια.

Διάβαζα πριν από λίγο τις δηλώσεις του Κώστα Παταβούκα: “Όλοι ήθελαν να έχουν έναν Θανάση στην ομάδα τους. Άσχετα αν ήταν Ολυμπιακοί, ΑΕΚτζήδες ή οτιδήποτε άλλο”. Όλη η αλήθεια σε λίγες λέξεις.

Ένας Θανάσης σε κάθε ομάδα θα έκανε τον αθλητισμό μας πιο όμορφο. Πιο γνήσιο. Περισσότερο υγιή. Μια αγάπη δίχως όρια για την ομάδα σου, αλλά και ένας απέραντος σεβασμός για τον αντίπαλο. Τον κάθε αντίπαλο. Μικρό ή μεγάλο, δεν έχει σημασία.

Στον αθλητισμό, όπως και στη ζωή, ο σεβασμός κερδίζεται. Δεν απαιτείται. Και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος τον είχε κερδίσει απ’ όλους.

Καλό ταξίδι Τυφώνα…

Το βίντεο είναι όλα όσα ήσουν

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Βασίλη Μοιρώτσου εδώ.