ΣΚΑΪ: Το “αντίο” της Σοφίας Τσίπα μέσω facebook

ΣΚΑΪ: Mε ένα μακροσκελές συγκινητικό κείμενο η Σοφία Τσίπα θυμάται τα 10 χρόνια της στον τηλεοπτικό σταθμό του Φαλήρου και αναφέρεται σε δουλειές και πρόσωπα που σημάδεψαν την πορεία της.

ΣΚΑΪ: Tην απόφαση της απόλυσης 12 εργαζομένων αποφάσισε ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΙ με τους εργαζόμενους να απαντούν με 48ωρη απεργία από το πρωί του Σαββάτου.

Η δημοσιογράφος Σοφία Τσίπα, μια εκ των απολυμένων, με ένα μακροσκελές συγκινητικό κείμενο κάνει μια αναδρομή στα 10 χρόνια της στον τηλεοπτικό σταθμό του Φαλήρου και αναφέρεται σε δουλειές και πρόσωπα που σημάδεψαν την πορεία της στον ΣΚΑΙ.

«Δέκα χρόνια και δέκα ημέρες ακριβώς. Σα να ηταν χθες. Παιδί ακόμα, είπα στον Σπύρο Ευαγγελάτο: -Δάσκαλέ μου, θα φύγω από το «Αμφι-Θέατρο». Ξεκινώ στον Σκαι. Στο «Αμφι-Θέατρο» ως βοηθός σκηνοθέτη ήταν η πρώτη μου δουλειά. Το πρώτο μου όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Το πατρικό μου σπίτι, που άφησα γιατί ερωτεύτηκα. Κι ο έρωτας ήταν ο Σκάι. Ο Σκάι στα ξεκινήματά του κι εγώ στα δικά μου. Σαν ποτάμι που χυνόταν στην ανοιχτή θάλασσα. Τόση ορμή. Ταίριαξα εκεί. Και σιγά-σιγά ζυμώθηκα. Βρήκα ανθρώπους να καταλάβουν τις ανησυχίες μου. Ώτα ανοιχτά, να αφουγκραστούν ακόμη και τις πιο τρελές μου ιδέες. «Γυρίσματα». Με μια βαλίτσα στο χέρι σε όλη την Ελλάδα. «Σκάι τώρα» με την Ποπη Τσαπανίδου. Πόση χημεία όταν έβγαινα στην εκπομπή της… Ποσα ξενύχτια με την Ευα Αντωνοπουλου για να στήσουμε το τότε «Life»… Κι έπειτα «Ο κόσμος ανάποδα». Και ποιος δεν ήρθε καλεσμένος στην «ανάποδη» εκπομπή μου τα τρία αυτά χρόνια… Η αφρόκρεμα των Ελλήνων καλλιτεχνών… Πόση δουλειά και πόση λαχτάρα…. Κι έπειτα το “All about art” που απέδειξε ότι ο πολιτισμός δεν μυρίζει μούχλα αλλά είναι για όλους. Με τον Μπογδάνο το διασκεδάζαμε πραγματικά στις κοινές μας εμφανίσεις. Ρεπορτάζ αναρίθμητα. Το «Όλοι μαζί μπορούμε» που με τόσο κόπο και αγάπη χτίσαμε και γιγαντωσαμε. Καρδιοχτυπι κάθε φορά στις συναυλίες στο Καλλιμάρμαρο… Κι άλλα τόσα κι άλλα τόσα, κι ακόμη περισσότερα, που δεν χωρούν σε τούτο το ηλεκτρονικό χαρτί. Εμ, δέκα χρόνια και δέκα ημέρες είναι αυτά. Με γέλια, με αγάπη, με φωνές, με δάκρυα. Με στιγμές αλησμόνητες. Με δύσκολες στιγμές. Με δουλειά σκληρή. Ξενύχτι, λύσσα. Πείσμα για τη νίκη. Ώσπου τα καταφέραμε… Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τους φίλους καρδιάς που έκανα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Σκάι για όλα αυτά τα χρόνια. Ένα μεγάλο ευχαριστώ ακόμη και για αυτό…το σημερινό «pushάρισμα» που δυσκολευόμουν από μόνη μου να τολμήσω.. Οι μέρες που έρχονται είμαι σίγουρη πως θα είναι καλύτερες…»