Μπριζίτ Μπαρντό: Το απόλυτο σύμβολο του σεξ γίνεται 84 ετών – Δείτε πως είναι σήμερα (pics)

Γαλλίδα ηθοποιός, σύμβολο του σεξ τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, η Μπριζίτ Μπαρντό αποτέλεσε τον μεγάλο πόθο όλων των ανδρών. Εγκατέλειψε νωρίς τα καλλιτεχνικά δρώμενα και αφιερώθηκε στην υπεράσπιση των ζώων. Γιατί κάποτε κατηγόρησε την Ελλάδα.

Η Μπριζίτ Αν Μαρί Μπαρντό (Brigitte Anne-Marie Bardot) γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1934 στο Παρίσι. Ο πατέρας της Λουί Μπαρντό (1896 – 1975) ήταν μηχανικός και δούλευε στην οικογενειακή επιχείρηση παραγωγής βιομηχανικών αερίων. Η μητέρα της Μαρί Μισέλ (1912-1978), που είχε σπουδάσει χορό κι έγραφε ποίηση, την ενθάρρυνε να ασχοληθεί με τη μουσική και το χορό. Η μοναδική ομορφιά της νεαρής Μπριζίτ δεν πέρασε απαρατήρητη και στα 15 της ξεκίνησε καριέρα στο χώρο του μόντελινγκ, ποζάροντας σε εξώφυλλα περιοδικών.

Στα 18 της έκανε την πρώτη της εμφάνισή στη μεγάλη οθόνη, κρατώντας ένα μικρό ρόλο στην κωμωδία του Ζαν Μπογιέ «Τρελλός για Αγάπη» («Le trou normand»). Τον ίδιο χρόνο παντρεύτηκε τον γάλλο σκηνοθέτη Ροζέ Βαντίμ (1928-2000), ο οποίος θα την κάνει διάσημη τέσσερα χρόνια αργότερα με τη δραματική ταινία «Και ο Θεός… έπλασε τη γυναίκα» («Et Dieu… crea la femme». Οι περιπέτειες της ταινίας στην Αμερική με τη λογοκρισία συνέβαλαν στη δημιουργία του μύθου της Μπε – Μπε, όπως ήταν επίσης γνωστή με τα γαλλικά αρχικά του ονοματεπωνύμου της.

Η ομορφιά της την έκανε αντικείμενο του πόθου για τον άρρενα πληθυσμό όπου γης και η φήμη της παραβλήθηκε μ’ εκείνη της Γκρέτα Γκάρμπο και της Μάρλεν Ντίτριχ. Οι Γάλλοι διανοούμενοι την ύμνησαν. Η Σιμόν Ντε Μποβουάρ στο δοκίμιό της «Το σύνδρομο της Λολίτας» (1959) περιέγραψε την Μπαρντό ως την «ατμομηχανή της γυναικείας ιστορίας» και τη χαρακτήρισε ως την πρώτη και πιο απελευθερωμένη γυναίκα της μεταπολεμικής Γαλλίας.

Η Μπριζίτ Μπαρντό χώρισε τον μέντορά της το 1957 και δυο χρόνια αργότερα παντρέυτηκε τον κατά δύο χρόνια μικρότερό της Ζακ Σαριέ, ηθοποιό και παραγωγό, με τον οποίο απέκτησε το μοναδικό της παιδί το 1960, τον Νικολά-Ζακ Σαριέ.

Στα διαλείμματα των κινηματογραφικών της υποχρεώσεων ασχολήθηκε με τη μουσική και ηχογράφησε πολλά δημοφιλή τραγούδια: «Harley Davidson», «Je Me Donne A Qui Me Plait», «Bubble gum», «Contact», «Je Reviendrais Toujours Vers Toi», «L’Appareil A Sous», «La Madrague», «Le Soleil De Ma Vie», «On Demenage», «Sidonie», «Tu Veux, Tu Veux Pas». O Σερζ Γκενζμπούρ, που ήταν τρελά ερωτευμένος μαζί της, έγραψε γι’ αυτήν το 1967 την ερωτική μπαλάντα «Je t’ aime… moi no plus» («Σ’ αγαπώ…εγώ όχι πια»). Αρνήθηκε να την τραγουδήσει και την έκανε επιτυχία η αγγλίδα στάρλετ Τζέιν Μπίρκιν, που διαδέχτηκε στην καρδιά του Γκενζμπούρ την Μπε-Μπε.

Στη συνέχεια έπαιξε σε ταινίες σπουδαίων Γάλλων σκηνοθετών, όπως του Λουί Μαλ («Ιδιωτική Ζωή», «Βίβα Μαρία»), Ζαν Λικ Γκοντάρ («Η Περιφρόνηση») και του Ανρί Ζορζ Κλουζό («Όσα δεν έσβησε ο άνεμος»). Το 1966 παντρεύτηκε για τρίτη φορά με τον γερμανό πλέι-μπόι Γκίντερ Ζακς (1932-2011), με τον οποίο χώρισε τρία χρόνια αργότερα.

Το 1973, σε ηλικία μόλις 39 χρονών, αποσύρεται από τον καλλιτεχνικό χώρο και αφιερώνεται ψυχή και σώματι στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων, μέσα από το ομώνυμο ίδρυμά της. Συχνά – πυκνά θα στρέψει τα βέλη της κατά των ελληνικών αρχών για την αδιαφορία που επιδεικνύουν στην προστασία των ζώων. Γι’ αυτό το σκοπό θα επισκεφθεί την Αθήνα το 1997 και θα τιμηθεί για τη δράση της από οικολογικές οργανώσεις.

Το 1983 η Μπριζίτ Μπαρντό διαγνώστηκε ότι πάσχει από καρκίνο του μαστού. Αρνήθηκε οποιαδήποτε θεραπεία, πιστεύοντας ότι αυτή είναι η μοίρα της. Της άλλαξε γνώμη η φίλη της ηθοποιός Μαρίνα Βλαντί και κυριολεκτικά της έσωσε τη ζωή.

Το 2004 καταδικάσθηκε σε χρηματική ποινή 5.000 ευρώ για πρόκληση ρατσιστικού μίσους, όταν τα έβαλε με τους μουσουλμάνους της Γαλλίας. Από το 1992 είναι παντρεμένη με τον Γάλλο επιχειρηματία Μπερνάρ Ντ’ Ορμάλ (γ. 1941), πρώην σύμβουλο του ακροδεξιού ηγέτη Ζαν Μαρί Λεπέν, γεγονός που στέρησε αρκετά από τη δημοφιλία της.

H Μπριζίτ Μπαρντό τοποθετήθηκε από το γνωστό κινηματογραφικό περιοδικό Empire στην 9η θέση της λίστας με τις 100 πιο σέξι σταρ στην ιστορία του κινηματογράφου (1995) και στην 49η θέση με τις 100 κορυφαίες σταρ του κινηματογράφου (1997).

Η Μπριζίτ Μπαρντό αυτοβιογραφείται για την αιωνιότητα

Η αυτοβιογραφία της κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιανουάριο και δεν είναι η πρώτη. «Τα δάκρυα του αγώνα» θα είναι όμως η τελευταί, δοθείσης της ηλικίας της, όπως γράφει το πρώην ίνδαλμα του γαλλικού κινηματογράφου και νυν ακτιβίστρια για την προστασία των ζώων. Σε ηλικία 83 χρόνων, που είναι σήμερα, επιχειρεί μια στροφή στην πολυκύμαντη ζωή της, παραδέχεται παρανοήσεις και αναρωτιέται ποια εικόνα θα αφήσει στις επερχόμενες γενιές.

Ερωτισμός και σεξουαλική επανάσταση

Σε 250 σελίδες η «Μπεμπέ», όπως αποκαλείται, φωτίζει πτυχές της παιδικής της ηλικίας, το πέρασμα στα κινηματογραφικά πλατό διάσημες ταινίες όπως «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα», τους αναρίθμητους έρωτες και την απόφασή της σε ηλικία μόλις 38 χρόνων να αποτραβηχτεί από τα φώτα της δημοσιότητας. Μέχρι τότε είχε καθιερωθεί ως παγκόσμιο σύμβολο του σεξ. Όλα επάνω της απέπνεαν ερωτισμό, τα πλατινέ μαλλιά της, τα σαρκώδη χείλη της.

Όμως την ίδια ώρα η ζωή της δεν είχε νόημα και ήταν επιφανειακή, όπως εκμυστηρεύεται στην αυτοβιογραφία της, και η ίδια ήταν δυστυχισμένη. Με τον ερωτισμό και την ελευθεριότητα να εμφανίζεται γυμνή άνοιξε το δρόμο για τη σεξουαλική επανάσταση της δεκαετίας του ’50 και ’60. Πολλοί την έβριζαν με τον χειρότερο τρόπο. Για να αποφύγει τη δημόσια κατακραυγή αναγκάστηκε να καταφύγει στο σπίτι της στο Saint Tropez, όπου ζει μέχρι σήμερα παρέα με τα ζώα, που διέσωσε από τσίρκα και ιδρύματα για τετράποδα. Γιατί στη συμβίωση με τα ζώα βρήκε το νόημα ζωής, είναι αυτά που έδωσαν στη ζωή της περιεχόμενο και στόχο.

Κάθε τόσο διαβάζει ότι ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τα ζώα, αλλά δεν έχει καμιά διάθεση να αντιταχθεί σε αυτούς τους ισχυρισμούς. Γιατί εκτός από το Ίδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό που ίδρυσε το 1986 με έδρα το Παρίσι και 40 εργαζόμενους, ασχολείται και με ανθρώπους, μοναχικούς ή αρρώστους. Στο σπίτι της η πόρτα ήταν πάντα ανοιχτή. Το ίδιο και τώρα, μόνο που τώρα είναι πιο επιλεκτική.

Η Μπριζίτ Μπαρντό σήμερα

Aπό την κινηματογραφική πρωτοπορία στην αφοσίωση στα ζώα

Στην αυτοβιογραφία της ασχολείται και με την εικόνα της και παραδέχεται ότι έχει μεταβληθεί ριζικά. Από αστέρι της μεγάλης οθόνης και πρότυπο γυναικείας ομορφιάς η κοινή γνώμη την προσλαμβάνει ως μια φίλερι γυναίκα που μισεί τους ανθρώπους. «Πριν» γράφει στο βιβλίο της, «ο κόσμος έπεφτε στα πόδια μου, επειδή ήμουν όμορφη και διάσημη, σήμερα μόνο ενοχλώ». Συχνά οι ακραίες θέσεις της και ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της, την έβλαψαν.

Κουβέντες της, είτε για τους μετανάστες, είτε για τελετές σφαγιασμού αμνών, κατακρίθηκαν. Το 2012 κάλεσε τους Γάλλους να ψηφίσουν την αρχηγό του ακροδεξιού Λαϊκού Μετώπου και όπως σημειώνει η ίδια, οι πολιτικές επιλογές της χαρακτηρίστηκαν πάντα από αστάθεια. «Ψήφιζα εκείνους που υποστήριζαν τους αγώνες μου, ανάμεσά τους τον συντηρητικό Βαλερί Ζισκάρ ντ΄ Εστέν, τον σοσιαλιστή Λιονέλ Ζοσπέν και τον αριστερό Ζαν Λικ Μελανσόν.»

Το βιβλίο γράφτηκε με τη συνεργασία της δημοσιογράφου Αν Σεσίλ Ιπρέλ. Το στιλ είναι αντικειμενικό, σε πολλά σημεία φλερτάρει με την φιλοσοφία καφενείου. Αμφιλεγόμενη είναι η εισαγωγή του βιβλίου από τη δημοσιογράφο, που παρουσιάζει τη Μπριζίτ Μπαρντό πότε ως λιοντάρι, πότε ως ελαφίνα.

Οι απόψεις για την Μπαρντό διίστανται, αλλά στο βιβλίο γίνεται σαφές η δύναμη αυτοπροσδιορισμού της που την οδήγησε σε μια επιτυχημένη καριέρα και αργότερα στον αγώνα για την προστασία των ζώων. Από την πρωτοπορία του κινηματογράφου στην απόλυτη αφοσίωση στα ζώα.