Η αγγελία σε εφημερίδα της Βαρκελώνης που “γέννησε” τη θρυλική Μπαρτσελόνα

Η Μπαρτσελόνα, το καμάρι της Βαρκελώνης, έχει σήμερα γενέθλια. ιδρύθηκε από Ελβετούς, Άγγλους και Καταλανούς, με πρωτοβουλία του Ζοάν Γκαμπέρ και αμέσως έγινε το σύμβολο της Καταλονίας, με το σύνθημα «Κάτι περισσότερο από μια ομάδα», να δείχνει το μέγεθος του συλλόγου.

Ο Ελβετός Χανς Γκάμπερ πέρασε από τη Βαρκελώνη στις αρχές του 1899 με προορισμό την Αφρική, όπου σχεδίαζε να αρχισει δουλειές με εμπόριο ζάχαρης. Ερωτεύτηκε όμως την πρωτεύουσα της Καταλονίας (ένα… πάθος που μπορεί να παρασύρει τους επισκέπτες της ακόμα και σήμερα), αποφάσισε να παραμείνει και βρήκε δουλειά σε τράπεζες. Οι μήνες περνούσαν, τού έλειπε πολύ το ποδόσφαιρο.

Ο Καμπέρ είχε αναρτήσει στις 22 Οκτωβρίου του 1899 αγγελία στην οποία ζητούσε συνεργάτες για την δημιουργία ποδοσφαιρικής ομάδας, με την συνάντηση να γίνεται με τoυς ενδιαφερόμενους στις 29 Νοεμβρίου. Αμέσως αποφασίστηκε η ίδρυση της ομάδας. Το όνομα αυτής: Μπαρτσελόνα.

Εκτός του Γκάμπερ, παρόντες ήταν οι Ελβετοί Οτο Κούντζλ, Βάλτερ Βιλντ, οι Αγγλοι Τζον και Γουϊλιαμ Πάρσονς, ο Γερμανός Οτο Μάιερ και οι Καταλανοί Λουϊς Ντ’Οσο, Μπαρτομέου Τεράδας, Ενρίκ Ντουκάλ, Περε Καμπότ, Κάρλες Πουζόλ και Ζουζέπ Γιόμπετ). Το πρώτο σήμα ήταν το έμβλημα της πόλης για να τονιστεί ο δεσμός ανάμεσά τους και τα χρώματα από την πρώτη στιγμή κυανέρυθρα.

Η εξήγηση που έχει δοθεί είναι ότι ο Γκάμπερ «έντυσε» τη Μπαρτσελόνα με πρότυπο τη Βασιλεία στην οποία αγωνίστηκε πριν φύγει από την πατρίδα του. Το πρώτο γήπεδο της ομάδας ήταν το ποδηλατοδρόμιο της Μπονανόβα, εκεί όπου βρίσκεται σήμερα το πάρκο Τουρό δηλαδή δύο χιλιόμετρα ανατολικά του Κάμπ Νόου.

Ο Γκάμπερ παρέμεινε η κινητήρια δύναμη του συλλόγου στα πρωτα 30 χρόνια ύπαρξής του. Ηταν μόλις 22 ετών όταν ίδρυσε τη Μπαρτσελόνα και ήθελε πρωτίστως να παίζει! Γι΄αυτό και όρισε εαυτόν απλώς μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου ενώ ταυτόχρονα ήταν αρχηγός της ομάδας με την οποία (εικάζεται ότι) έπαιζε 48 ματς και σημείωσε 100 γκολ. Γι΄αυτό και ως πρώτος πρόεδρος στα χρονικά (1899-1901) της «Μπάρτσα» αναφέρεται ο Βάλτερ Βιλντ, ένας από τους 12 συνιδρυτές.

Η κληρονομιά που άφησε ο Γκάμπερ μέχρι τις μέρες μας, εντοπίζεται στις ιδρυτικές αρχές του συλλόγου ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει η Καταλανική ταυτότητα, η δημοκρατία και η πολυμορφία στα αθλήματα. Ο Γκάμπερ αυτοκτόνησε το 1930 σε ηλικία 52 ετών, ως «Ζουάν» Γκάμπερ καθώς είχε υϊοθετήσει την καταλανική εκδοχή του ονόματός του. Ο τάφος του βρίσκεται στο κοιμητήριο του λόφου Μονζουϊκ.

Ηταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε ο Copa Macaya που θεωρείται προπομπός του πρωταθλήματος Καταλονίας και έχει καταγραφεί ιστορικά ως ο πρώτος τίτλος της Μπαρτσελόνα. Το τρόπαιο βρίσκεται σε περίοπτη θέση στο Μουσείο του «Καμπ Νόου» ανάμεσα στα περίπου 130 που εκτίθενται εκεί. Από τα 24 πρωταθλήματα Ισπανίας μέχρι τα 5 Champions League και από τα 29 Copa Del Rey μέχρι τα 4 Κύπελλα UEFA.

Αμέσως μετά την ίδρυσή του, το καμάρι της Καταλονίας, άρχισε να κατακτά τα τρόπαια της περιοχής, με το πρώτο επίσημο να καταγράφεται το 1902, ενώ έξι χρόνια αργότερα παραλίγο να διαλυθεί η ομάδα, καθώς αντιμετώπισε σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα.

Το 1909, η Μπαρτσελόνα μετακόμισε στο «Καμπ ντε λα Ιντούστρια», ένα γήπεδο 8 χιλιάδων θέσεων, ενώ την ίδια χρονιά αποφάσισε να αλλάξει την επίσημη γλώσσα της ομάδας από τα Καστιγιάνικα στα Καταλανικά, κάτι το οποίο όσο απλό και να φαίνεται, ήταν θέμα μείζονος σημασίας για τους οπαδούς της ομάδας.

Το 1922, ξεκίνησε και το εγχείρημα των μελών σε πρώτη φάση, όπου 20 χιλιάδες άνθρωποι έσπευσαν να βοηθήσουν οικονομικά για να μετακομίσει η Μπαρτσελόνα σε ένα ακόμη μεγαλύτερο γήπεδο, το «Λε Κορτς».

Ο εμφύλιος πόλεμος…

Το 1925, ο εθνικός ύμνος της Ισπανίας, γιουχαΐστηκε στο γήπεδο κατά του δικτάτορα Μιγκέλ Ριβέρα, κάτι το οποίο έφερε τον αποκλεισμό της έδρας για 6 μέρες, ενώ ο Γκαμπέρ παραιτήθηκε από την προεδρία, ενώ ο πρόεδρος των Καταλανών, αυτοκτόνησε το 1930 από την μελαγχολία του…

Το 1936 ο εμφύλιος οδήγησε αρκετούς παίκτες της Μπαρτσελόνα αλλά και της Αθλέτικ Μπιλμπάο να πολεμήσουν κατά του καθεστώτος, με τους Καταλανούς να μπαίνουν για πάντα στα μαύρα… κατάστιχα της ισπανικής δικτατορίας, με την Μπαρτσελόνα να ζητά άσυλο σε Μεξικό και Γαλλία!

Μετά τον εμφύλιο, η σημαία της Καταλονίας απαγορεύτηκε, κάτι που ανάγκασε την Μπαρτσελόνα να αλλάξει όνομα σε Club de Futbol Barcelona και να αφαιρέσει την καταλανική σημαία από το σήμα της.

Η άφιξη του Λάζλο Κουμπάλα και του Φέρντιναντ Ντάουτσικ, έφερε τρόπαια στην Βαρκελώνη, ενώ το 1961 έγινε η πρώτη ομάδα που κατάφερε να κερδίσει την Ρεάλ Μαδρίτης στο Κύπελλο Πρωταθλήτριών.

Το τέλος της δικτατορίας…

Το 1974, ο Φράνκο αποχωρεί, η δικτατορία επίσης και ο πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, Ζοζέπ Λουίς Νούνιεζ, βάζει σαν στόχο να κάνει την Μπαρτσελόνα την μεγαλύτερη ομάδα του πλανήτη. Πως θα γινόταν αυτό; Με τις ακαδημίες!

Έτσι τον Οκτώβριο του 1979, ιδρύεται η «Μασία», η φημισμένη ακαδημία της Μπαρτσελόνα, ενώ ο Νούνιεζ στην προεδρία του άφησε παίκτες όπως ο Ρονάλντο, ο Ρομάριο και ο Μαραντόνα να φύγουν καθώς αρνιόταν να πληρώσει τα υπέρογκα ποσά που ζητούσαν!

Το 1988, ο Γιόχαν Κρόιφ, επιστρέφει στο «Καμπ Νου» και αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία των Καταλανών, και δημιουργεί την Dream Team, η οποία σαρώνει τα πάντα, με αποκορύφωμα το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1992, με τον συνολικό απολογισμό να είναι 11 τρόπαια, επίδοση την οποία ξεπέρασε ο Πεπ Γκουαρντιόλα.

Ο Νούνιεζ αποχώρησε από την προεδρία και ο Ζοάν Γκασπάρ ανέλαβε το 2000 την προεδρία, ωστόσο μετά από συνεχόμενες αποτυχίες την θέση του παίρνει ο Ζοάν Λαπόρτα και ο νέος μύθος των «μπλαουγκράνα» ξεκινάει…

Ο Ροναλντίνο φτάνει στην Βαρκελώνη, μαζί με ένα ακόμη Champions League ενώ παράλληλα αρχίζει και η προώθηση νεαρών παικτών από την ακαδημία, όπως του Ινιέστα, του Μέσι και του Πέδρο, την ίδια στιγμή, όπου αρκετοί Καταλανοί ήταν στην πρώτη ομάδα.

Μάλιστα η Μπαρτσελόνα κατακτά και το Διηπειρωτικό το 2006, ωστόσο η ιστορία για την Μπαρτσελόνα θα γραφόταν με ακόμη πιο χρυσά γράμματα, όταν ο Πεπ Γκουαρντιόλα θα αναλάμβανε την τεχνική ηγεσία της ομάδας…

Το φημισμένο τίκι – τάκα

Ο Γκουαρντιόλα σαν Καταλανός ήξερε πως η ομάδα χρειαζόταν «αίμα» από την «Μασία» και έτσι έχτισε μια ομάδα γύρω από τους ντόπιους ποδοσφαιριστές, ενώ παράλληλα εμπνεύστηκε το φημισμένο, τίκι-τάκα, το παιχνίδι κατοχής με πάσες διαρκώς.

Κάπως έτσι ξεκίνησε ο μύθος… Το 2009, η Μπαρτσελόνα κατέκτησε το Champions League παίζοντας εκπληκτικό ποδόσφαιρο ενώ την ίδια χρονιά έκανε το τρεμπλ, για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Μέσα σε αυτά, πρέπει να προσθέσουμε και τα Σούπερ Κύπελλα Ευρώπης και Ισπανίας,, συν το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, συνολικά δηλαδή 6 τρόπαια σε μια σεζόν!

Η πρώτη χορηγία και το παλμαρέ

Κόντρα στην εποχή, κόντρα στην παγκοσμιοποίηση, κόντρα ακόμα και στα οικονομικά του συλλόγου, η Μπαρτσελόνα παρέμενε σταθερή στην άποψή της: κανένας χορηγός δεν θα έμπαινε ποτέ στη φανέλα της ομάδας.

Μέχρι το 2015 οι Καταλανοί το τηρούσαν ευλαβικά, όμως η βιωσιμότητα του ποδοσφαιρικού τμήματος έπρεπε με κάποιο τρόπο να εξασφαλιστεί τα τελευταία χρόνια. Και ήρθε η μεγάλη απόφαση, με την Μπάρτσα να υπογράφει χορηγία με την Qatar Foundation.

Αξίζει να σημειωθεί πως η Μπαρτσελόνα μαζί με την Ρεάλ και την Μπιλμπάο δεν έχουν υποβιβαστεί ποτέ στη δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας.

Το παλμαρέ:

Πρωταθλήματα Ισπανίας (23): 1929, 1945, 1948, 1949, 1952, 1953, 1959, 1960, 1974, 1985, 1991, 1992, 1993, 1994, 1998, 1999, 2005, 2006, 2009, 2010, 2011, 2013, 2015.

Κύπελλα Ισπανίας (27): 1910, 1912, 1913, 1920, 1922, 1925, 1926, 1928, 1942, 1951, 1952, 1953, 1957, 1959, 1963, 1968, 1971, 1978, 1981, 1983, 1988, 1990, 1997, 1998, 2009, 2012, 2015.

Σούπερ-Κύπελλα Ισπανίας (11): 1983, 1991, 1992, 1994, 1996, 2005, 2006, 2009, 2010, 2011, 2013.

Λιγκ-Καπ Ισπανίας (2): 1982, 1986.

Τσάμπιονς Λιγκ (5): 1992, 2006, 2009, 2011, 2015.

Κύπελλα Κυπελλούχων (4): 1979, 1982, 1989, 1997.

Κύπελλα ΟΥΕΦΑ (3): 1958, 1960, 1966.

Ευρωπαϊκά Σούπερ-Καπ (4): 1992, 1997, 2009, 2011.

Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων (3): 2009, 2011, 2015.