Αφιέρωμα: Η μέρα που ο Χοσέ Λουίς Τσιλαβέρτ έγραψε ιστορία (pics&vids)

Θα μπορούσαμε να τον είχαμε συναντήσει σε κόμικς. Ή σε τηλεοπτικές σειρές. Ένας τερματοφύλακας – σκόρερ πάντα θα ήταν ένας ήρωας, όχι μονάχα για μικρά παιδιά, αλλά και για μεγαλύτερους. Ο Χοσέ Λουίς Τσιλαβέρτ, όμως, υπήρξε αληθινός. Και ήταν αυτό ακριβώς: ένας τερματοφύλακας σκόρερ.

Κάθε φορά που η ομάδα του κέρδιζε φάουλ έξω από τη μεγάλη περιοχή του αντιπάλου, δεν το σκεφτόταν δεύτερη φορά. Έτρεχε για να πάει να το εκτελέσει με το αριστοτεχνικό αριστερό του πόδι. Η κατάληξη ήταν συνήθως η μπάλα να πηγαίνει στα δίχτυα. Το ίδιο και με τα πέναλτι.

Γεννημένος στην πόλη Λούκε της Παραγουάης το 1965, ο Τσιλαβέρτ άρμεγε αγελάδες και πουλούσε το γάλα τους για να εξασφαλίζει χαρτζιλίκι. Γρήγορα κατάλαβε πως δεν του άρεσε αυτή η ζωή. Το ποδόσφαιρο ήταν εκείνο που τον συγκινούσε πάντα. 

Απ’ τα 17 του βρέθηκε στις τάξεις της Σπορτίβο Λουένιο και το 1984 στη Γκουαρανί και παίζοντας σε 86 παιχνίδια αναδείχθηκε σε δυο πράγματα: «σωτήρας» κάτω απ’ τα δοκάρια και φαν του παιχνιδιού με τα πόδια, πολλές φορές αρκετά έξω απ’ την περιοχή!

Με τη φήμη του σκόρερ βρέθηκε στην Αργεντινή και στη Σαν Λορέντσο, όπου «απογειώθηκε». Το 1988, έχοντας ήδη παίξει πάνω από 150 αγώνες σε επαγγελματικό επίπεδο, βρέθηκε μπροστά του η πρόκληση της Πριμέρ Ντιβιζιόν, όπου τον «προσκάλεσε» να δοκιμάσει τις δυνάμεις του η Σαραγόσα.

Στην Ισπανία δεν άργησε να γίνει γρήγορα ο τερματοφύλακας που "όλοι συζητούσαν". Όχι τόσο για τις δεξιότητές του και τις ικανότητές του στα γκολπόστ, αλλά για όσα έκανε… μακριά απ’ αυτά. Ο Τσιλαβέρτ έβγαινε πολύ απ’ το τέρμα του, μάρκαρε επιθετικούς, πολλές φορές επιχειρούσε ακόμα και ντρίπλα.

Υπήρξαν στιγμές που οι οπαδοί του φώναζαν να γυρίσει πίσω στο τέρμα, όπως είχε παραδεχτεί και ο ίδιος σε συνέντευξή του. «Οι οπαδοί φρίκαραν όταν με έβλεπαν να βγαίνω απ’ την εστία. Ούρλιαζαν να γυρίσω πίσω. Ποτέ όμως δεν αμφέβαλα για ό,τι έκανα. Εμπιστεύομαι τις ικανότητές μου, γι’ αυτό και είχα ξεκινήσει να προπονούμαι στα πέναλτι και τις εκτελέσεις φάουλ». 

Ο ίδιος ισχυριζόταν πως μετά από κάθε προπόνηση χτύπαγε 80 με 120 φάουλ, θέλοντας να γίνει καλύτερος. Τελικά, τα κατάφερε, σε βαθμό που γινόταν ο βασικός εκτελεστής σε όποια ομάδα έπαιζε. Φεύγοντας απ’ την Πριμέρα το 1991, πήγε στη Βελέζ Σάρσφιλντ, όπου έμεινε για 10 χρόνια. Εκεί στέφθηκε πρωταθλητής 4 φορές, ενώ με τα γκολ του βοήθησε τους Αργεντινούς να κατακτήσουν και το Κόπα Λιμπερταδόρες το 1994, το Διηπειρωτικό την ίδια σεζόν και το Supercopa Sudamericana το 1996. 

Τα δύο γκολ εναντίον της Μπόκα

Η μέρα που έγραψε ιστορία

Στις 28 Νοεμβρίου του 1999 ο Χοσέ Λουίς Τσιλαβέρτ θα γράψει ιστορία. Θα γίνει ο πρώτος τερματοφύλακας – και μοναδικός έως και σήμερα – στην ιστορία του ποδοσφαίρου που θα πετύχει χατ τρικ. Ήταν στο ματς απέναντι στην Φέρο Καρίλ Εστέ, με τον Τσιλαβέρτ να σημειώνει χατ τρικ με τρεις εύστοχες εκτελέσεις πέναλτι.

Ο Τσιλαβέρτ στην Αργεντινή απέκτησε φήμη και δόξα, τέτοια που καθιερώθηκε ως ένας εκ των κορυφαίων γκολκίπερ του κόσμου, παίρνοντας το αντίστοιχο βραβείο απ΄την IFFSHS (Διεθνής Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου) για τις σεζόν 1995, 1997 και 1998.

Έφυγε απ’ την Εθνική επειδή διαφωνούσε με την κυβέρνηση της χώρας

Στο Μουντιάλ της Γαλλίας (1998) έκανε το ντεμπούτο του σε μεγάλη διοργάνωση, όπου έγινε και ο πρώτος γκολκίπερ που εκτέλεσε απευθείας φάουλ. Παρότι τα κατάφερε εξαιρετικά, μπαίνοντας στην καλύτερη ομάδα του τουρνουά, η καριέρα του με τα «χρώματα» της Παραγουάης σταμάτησε απότομα, λόγω ιδεολογικής απόστασης απ’ ό,τι συνέβαινε στην πατρίδα του…

Η Παραγουάη είχε αναλάβει τη διοργάνωση του Κόπα Αμέρικα 1999, ξοδεύοντας χρήματα αναγκαστικά σε γήπεδα και υποδομές. Το «μπουλντόγκ» δεν δίστασε να επικρίνει την κυβέρνηση της χώρας για τις κινήσεις της, διατυπώνοντας δημόσια την άποψη πως είναι λάθος να σπαταλώνται πόροι για το ποδόσφαιρο, όταν υπάρχουν ανάγκες στην παιδεία. Σε συνέπεια των λόγων του, αρνήθηκε να συμμετέχει στη διοργάνωση, κάνοντας τη διαφορά και επιβεβαιώνοντας όσους πιστεύουν πως ανήκε ως παίκτης σε μια «άλλη» εποχή, πολύ διαφορετική απ’ τη σημερινή…

Στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002 ήρθε σε σύρραξη με τον Ρομπέρτο Κάρλος, τον οποίο έφτυσε στο πρόσωπο. Κατηγόρησε τον Βραζιλιάνο για ρατσιστική συμπεριφορά και ότι τον αποκάλεσε «ινδιάνο», ενώ τα έβαλε και με τους οπαδούς της σελεσάο, οι οποίοι τον χαρακτήρισαν ως «ελάχιστα Παραγουανό», πηγαίνοντας την ιστορία ένα… βήμα παραπέρα, όταν οργισμένος ζήτησε απ΄τη Βραζιλία να επιστρέψει εκτάσεις στη χώρα του, αυτές που είχε κατακτήσει πολεμικά τον 19ο αιώνα!

Το καλοκαίρι του 2003 αποσύρθηκε απ’ την Εθνική, ενώ την επόμενη χρονιά, έχοντας περάσει απ΄τη Στρασμπούρ (2000-2003) και για λίγο απ’ την Ουρουγουάη και στην Πενιαρόλ, έκλεισε την καριέρα του στη Βελέζ, μετά από 728 συμμετοχές και 59 γκολ.

Ο ατακαδόρος Τσιλαβέρτ

Ποτέ δεν κρύφτηκε πίσω από τις λέξεις. Ποτέ δεν υπήρξε ο συμβατικός ποδοσφαιριστής. Ποτέ δεν έκανε και πάνω απ’ όλα δεν έλεγε όλα αυτά που ήθελαν οι άλλοι να ακούσουν. Ποτέ δεν… χάιδεψε αυτιά.

Αυτές είναι ορισμένες από τις καλύτερες ατάκες που έχει πει ο Χοσέ Λουίς Τσιλαβέρτ:

«Ξέρετε, δεν μπορεί ο καθένας να γίνει τερματοφύλακας. Οι οπαδοί νομίζουν πως είναι εκεί μόνο για να αποκρούουν τη μπάλα, όμως αυτό τελείως λάθος. Για μένα, δεν υπάρχει ομάδα χωρίς καλό γκολκίπερ. Η Βραζιλία το 1982 είχε φανταστική ομάδα, αλλά στο τέρμα καθόταν ο Βαλντίρ Πέρες. Όποιος πήγαινε στην επίθεση έβαζε γκολ. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως έχω δίκιο…».

«Ώστε ο Μοντόγια με σύγκρινε με ένα FIAT 600; Ίσως και να είμαι, αλλά η μηχανή μου είναι της Formula 1! Η δική του «χάνει» λάδια! Δεν τον βλέπω καν, δεν είμαστε στο ίδιο επίπεδο»!

«Οι δημοσιογράφοι μπορούν να λένε ό,τι θέλουν. Έτσι κι αλλιώς, δεν έχουν κερδίσει και τίποτα στη ζωή τους».

«Δεν γίνεται να έχεις φίλους απ’ την αντίπαλη ομάδα. Δεν μπορείς να επιτρέπεις σε κάποιον να σου πάρει ό,τι σου ανήκει. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο».

«Θα μπορούσα να παλέψω μαζί του, αλλά ζυγίζει μόνο 35 κιλά κι αυτό αν τον βρέξεις…». (Για τον καβγά του με τον Σεμπάστιαν Αμπρέου το 1995)

«Οι καλοί τερματοφύλακες πλέον είναι σαν τους δεινόσαυρους: είδος υπό εξαφάνιση». (1998)

«Δεν είχα ποτέ γούρια και προκαταλήψεις. Αυτά είναι δικαιολογίες για τους αδύναμους».

«Δεν σκέφτομαι ποτέ τι θα πω πριν μιλήσω, όμως έχω μια ωραία ατάκα και για σένα τώρα: Το ποδόσφαιρο είναι γεμάτο από ζηλιάρηδες. Η ζήλεια τους είναι αυτό που πληρώνεις επειδή είσαι επιτυχημένος». (απευθυνόμενος σε δημοσιογράφο)

«Δεν ξέρω ακριβώς πόσα θα κόστιζα στη σημερινή εποχή, αλλά ένας τερματοφύλακας που μπορεί να παίζει και στην επίθεση και να βάζει γκολ μάλλον κοστίζει αρκετά λεφτά…»

«Μάλωσα πολλές φορές στο γήπεδο, αλλά τι περιμένατε; Με το πρόσωπο που έχω πρέπει να κάνω τον κακό. Είναι πολύ πιο εύκολο για μένα, δεν μπορώ να είμαι το καλό παιδί»…