“Βάφ’τα Μαύρα”: Στο Θέατρο Λαμπέτη για 2η συνεχή χρονιά (pics & vid)

Όσοι με παρακολουθούν εδώ και χρόνια ξέρουν καλά πως μπορεί να συμπαθώ έναν ηθοποιό ή ένα δημιουργό. Όμως, θέλοντας να γράφω πράγματα που πρώτα η ίδια πιστεύω προσπαθώ τις φιλίες και τις συμπάθειες να τις βάζω στην άκρη προκειμένου μια που δεν είμαι θεατρολόγος να γράφω αντικειμενικά και με τα μάτια του θεατή και μόνον. Εχθές, βρέθηκα στο θέατρο Λαμπέτη για να δω την παράσταση «Βάφ΄τα Μαύρα» και να κάνω την κριτική και τις συνεντεύξεις μου για όλους εσάς που αγαπάτε τις τέχνες και τον πολιτισμό. Ευχαριστώ από καρδιάς την κ. Μαίρη Σταυρακέλλη για την πολύτιμη συμβολή της τόσο για τις συνεντεύξεις που έπονται όσο και για την πρόσκλησή της. 

Γράφει η Έπη Τρίμη

Όπως ξέρετε ήδη, πάντα διαβάζω κριτικές συναδέλφων και άλλων μέσων προκειμένου να έχω μια συνολική εικόνα αυτού που θα επιλέξω να δω. Στην προκειμένη λοιπόν περίπτωση, μού έκανε εντύπωση η κριτική έγκριτου εβδομαδιαίου εντύπου και site που αναφέρεται στα δρώμενα της πόλης που έβαλε μόλις 2,5 αστέρια χαρακτηρίζοντας έτσι την παράσταση μέτρια. Προσωπικά, εκτιμώ πως την αδικούν και μάλιστα πολύ. Πρόκειται για μια πολύ προσεγμένη παράσταση τόσο από πλευράς κειμένου που υπογράφουν οι Θανάσης Παπαθανασίου και Μιχάλης Ρέππας όσο και από πλευράς πλοκής, δομής και ηθοποιών.

Κριτική: Πρόκειται για μια πραγματικά σπαρταριστή και πρωτότυπη κωμωδία, με καταιγιστικό ρυθμό και ατάκες που καθηλώνουν το θεατή. Η θεματική είναι πρωτότυπη και βέβαια αν και σουρεαλιστική η όλη υπόθεση θα μπορούσε σε ηπιότερους τόνους να συμβεί σε κάθε σπίτι. Στην Ελλάδα, άλλωστε, μια απεργία είναι ένα πολύ σύνηθες φαινόμενο, οπότε το να μη μπορεί ένας νεκρός να ταφεί στη γενέτειρά του- αμέσως- υπάρχει ενδεχόμενο να συμβεί πάνω της μιας φοράς.

Η όλη πλοκή είναι εξαιρετική και οι ατάκες σύγχρονες και πιασάρικες. Θα μπορούσε να είναι ακόμη και μια κακόγουστη φάρσα καθότι τα τεκταινόμενα είναι μεν ακραία, αλλά σε καμία περίπτωση τραβηγμένα ή σαχλά. Υπάρχει, δηλαδή, αίσθηση του μέτρου σε κάθε ρόλο.

Οι ηθοποιοί που συμμετέχουν είναι της πρώτης γραμμής, αγαπητοί λόγω της τηλεόρασης αλλά και της συνέπειας και εξέλιξής τους στα χρόνια της επαγγελματικής τους πορείας.

Ο κάθε ρόλος έχει την ευκαιρία του. Είναι συνόλου έργο και όλοι έχουν σκηνές που έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Δεν υπάρχουν δεύτεροι ρόλοι που περνάνε και δεν τους έχει δει ή αντιληφθεί ο θεατής, δίδεται δηλαδή ο χρόνος και ο χώρος να προβάλει τη δυναμική και το εκτόπισμά του ο κάθε ηθοποιός. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως ο Μιχάλης Ρέππας είναι και ομότεχνος κατανοώντας τί σημαίνει να είσαι ο ηθοποιός πάνω στη σκηνή. Είναι πολύ έξυπνο, άλλωστε, να αξιοποιείς την ικανότητα όλων των συντελεστών και να δίνεις ισάξιες ευκαιρίες.

Οι ρυθμοί είναι γρήγοροι κάνοντας το θεατή να γελάει συνεχώς και να χάνεται στο χρόνο. Οι συνεχείς αποκαλύψεις μιας αστικής οικογένειας, με σκηνές απάτης, δολοπλοκίας, σπατάλης και καταναλωτισμού είναι σύγχρονες και βέβαια απολύτως ρεαλιστικές. Σε ποια οικογένεια, δεν υπάρχει διάθεση εκμετάλλευσης, ανάγκη κοινωνικής αναρρίχησης, απιστίες, ένοχα μυστικά κλπ;

Σε ποια πολυκατοικία δεν υπάρχει μια γειτόνισσα λίγο αφελής, λίγο κουτσομπόλα, λίγο στο κόσμο της αλλά κατά βάθος καλόψυχης που δε θέλει να συμπάσχει σ’ ένα γείτονα που είναι σε πένθος;

Το σκηνικό είναι αρχοντικό αλλά λιτό προκειμένου να δίνεται έμφαση στο φέρετρο και στους ηθοποιούς. Δίδεται η αίσθηση πως είναι και ο θεατής στο σαλόνι ενός αστικού σπιτιού και παρακολουθεί τις συζητήσεις, τις αποκαλύψεις και τις ίντριγκες.

Αγωνία, γέλιο, επιπολαιότητα, στιγμές αδυναμίας και σκοτεινά μυστικά διαδέχονται το ένα το άλλο σε μια αλληλουχία προκειμένου να φτάσει η πλοκή στην αποκορύφωσή της.

Τί να πρωτοπείς για τους ηθοποιούς; Ετοιμοπόλεμοι, απολαυστικοί και με πολύ χημεία δένουν εξαιρετικά μεταξύ τους. Ο Γιάννης Τσιμιτσέλης καταφέρνει εδώ και πολλά χρόνια να ξεπεράσει το «στίγμα» του όμορφου άντρα , αποδεικνύοντας πως είναι ηθοποιός με ταλέντο και μεγάλη δυναμική όντας άψογος τόσο σε κωμικούς ρόλους όσο και σε δραματικούς. Ο Παύλος Ευαγγελόπουλος έχει ωριμάσει και ξεφύγει από τη χρυσή εποχή της βιντεοκασέτας, όντας πληθωρικός ηθοποιός.

Η Νικολέττα Βλαβιανού και η Μαρία Φιλίππου με μακρά πορεία στην τηλεόραση και στο θέατρο, έπαιξαν τους ρόλους των συζύγων μ’ ένα εκτόπισμα συγκλονιστικό. Η δε Μαρία Φιλίππου με την υπέροχη κυπριακή διάλεκτο προκαλεί γέλιο και γίνεται ιδιαιτέρως αγαπησιάρα, όπως σε κάθε της εμφάνιση.

Η Δήμητρα Στογιάννη έφερε εις πέρας τον ρόλο της Κύπριας κόρης με εκπληκτική άνεση στον χειρισμό της γλώσσας. Η εντυπωσιακή Νίκη Λάμη χειρίστηκε πολύ ρεαλιστικά το ρόλο της γραμματέως –ερωμένης και «κόρης» του εκλιπόντος. Ο πολύ γλυκός και εξαιρετικός ηθοποιός Χάρης Γρηγορόπουλος ήταν πολύ απολαυστικός στο ρόλο του υπαλλήλου κηδειών και ο ρόλος του ήταν κομβικός, επί σκηνής. Ο Σπύρος Κυριάκος στο ρόλο του αστυνομικού έδωσε τη δική του πινελιά και χρώμα.

Τέλος, η Μαίρη Σταυρακέλλη υποδύεται τον πιο σουρεαλιστικό ρόλο στο έργο. Με ιδιαίτερη χροιά στη φωνή, για να ταιριάζει στο ρόλο της πλούσιας μεγαλοαστής χήρας γειτόνισσας, με ταμπεραμέντο, μπρίο και εκτόπισμα αποδίδει τη Σιμόνη με έναν τρόπο που την κάνει κάπως γκρινιάρα και αφελή. Οι δε φωνές/ τσιρίδες είναι υπέροχες και ντύνουν με ιδιαίτερο χιούμορ τη φιγούρα αυτής της συμπαθούς αλλά και κάπως κουραστικής γειτόνισσας. Πρόκειται άλλωστε για μια ηθοποιό με χρόνια καριέρας στην πλάτη της που όταν υποδύεται ένα ρόλο δίνει ψυχή και πολύ πάθος.

Ευρηματική επίσης η σύνδεση να χρησιμοποιηθούν οι μπαμπάδες με ρούμι ως γλύκισμα εξόντωσης της νεαρής γραμματέως , γυρνώντας νοερά τους μυημένους θεατές στο θεατρικό παρελθόν του διδύμου Ρέππα- Παπαθανασίου.

Τί δήλωσε η ηθοποιός Μαίρη Σταυρακέλλη αναφορικά με την παράσταση:

«Είναι μια πολύ ωραία στιγμή των Παπαθανασίου-Ρέππα. Πρόκειται για μια νεοελληνική φαρσοκωμωδία τεχνικά δουλεμένη με χιούμορ και επίκαιρα στοιχεία. Δηλαδή, αυτά τα φαύλα πλάσματα ξαφνικά- όταν συμβαίνει ένα πάρα πολύ δύσκολο γεγονός όπως ένας θάνατος-αρχίζουν να ξεφλουδίζονται σαν τα κρεμμύδια και να παρουσιάζουν τους πραγματικούς τους εαυτούς . Είναι ωραίο θέμα για μικρό διήγημα που θα έλεγε και ο Τσέχωφ στο «Γλάρο». Το γεγονός πως ένας μικροαστός Έλληνας πάει να ταφεί στην Κάρπαθο και έχουν απεργία οι λιμενεργάτες και επιστρέφει πίσω το φέρετρο στην οικογένειά του είναι κάτι τόσο γνώριμο, πια, διότι αποτελεί νεοελληνική πραγματικότητα. Οι τρέλα της οικογένειάς του με το χρήμα και το πώς κατασπαράζει ο ένας τον άλλον, είναι παρουσιασμένα πολύ εύστοχα και έξυπνα και δε διαφέρει από γνωστές σ’ όλους μας καταστάσεις».

Για το ρόλο της Σιμόνης που υποδύεται ανέφερε: «Η κ. Σιμόνη είναι ένα πολύ ιδιαίτερο πλάσμα. Όταν διάβασα το ρόλο έμεινα άφωνη. Μέσα σ ‘ ένα ρεαλιστικό τοπίο αυτή είναι μια απίστευτη φιγούρα. Πρόκειται για ένα πλάσμα που λέει πως ήταν δέκα πόντους ψηλότερη και είχε μαύρα μαλλιά και μαύρα μάτια σαν τη Sofia Vergara. Εκτός τόπου και χρόνου δηλαδή, γενικώς. Όμως, επειδή εγώ θεωρώ πως υπάρχουν άνθρωποι εκτός τόπου και χρόνου προσπάθησα να πατάει στο ρεαλισμό. Αποτέλεσμα αυτού είναι να χαίρομαι αφάνταστα διότι έρχονται άνθρωποι που αναφέρουν πως και εμείς έχουμε μια γειτόνισσα τόσο γραφική. Είναι η κατηγορία που έρχεται να μάς συμπαρασταθεί στις κηδείες και πονάνε πιο πολύ από μας».

Υπόθεση: Ένας εύπορος πάτερ φαμίλιας πεθαίνει. Στη σκηνή εμφανίζεται το φέρετρο του και γύρω του οι συγγενείς σφάζονται για την περιουσία του. Από τη μία, η πρώτη του γυναίκα με τον γιο της και από την άλλη, η κυπριακής καταγωγής δεύτερη γυναίκα του μαζί με την κόρη της και το γαμπρό της. Φαινομενικά όλα κυλούν ήρεμα μεταξύ τους, μέχρι που εμφανίζεται η νεαρή ερωμένη του εκλιπόντος που εκβιάζει και τους πέντε. Ο Θανάσης δεν πέθανε σπίτι του, όπως νόμιζαν, αλλά στην αγκαλιά της γραμματέως του μετά από χρήση κοκαΐνης και σεξ. Αν η νεαρή ερωμένη αποκαλύψει στην ασφαλιστική εταιρεία το μυστικό της κοκαΐνης, οι συγγενείς δε θα πάρουν ούτε ένα ευρώ από τα 2.000.000 ευρώ του ασφαλιστικού συμβολαίου. Για να κρατήσει το μυστικό, εκβιάζει ζητώντας ένα μεγάλο μερίδιο από τα λεφτά της ασφάλειας για να κάνει το δικό της ινστιτούτο ομορφιάς. Στο σημείο αυτό αρχίζει μια μαύρη φάρσα αλληλοεξόντωσης στην οποία εμπλέκονται ακόμα μια ενοχλητική γειτόνισσα, ο υπάλληλος του γραφείου κηδειών κι ένας αστυφύλακας.

Εν κατακλείδι το www.pagenews.gr συστήνει ανεπιφύλακτα την παράσταση "Βάφ’τα Μαύρα" γιατί είναι πολύ ευρηματική, χωρίς φτηνά αστεία και χυδαιότητες.

Συντελεστές:

Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά) οι: Νικολέττα Βλαβιανού, Χάρης Γρηγορόπουλος, Παύλος Ευαγγελόπουλος, Σπύρος Κυριάκος, Νίκη Λάμη, Μαίρη Σταυρακέλλη, Δήμητρα Στογιάννη, Γιάννης Τσιμιτσέλης, Μαρία Φιλίππου.Κείμενο-σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαθανασίου, Μιχάλης ΡέππαςΣκηνικά: Ιούλιος ΤζιάταςΚοστούμια: Μαρία ΚαραπούλιουΣχεδιασμός Φωτισμών: Χρήστος Τζιόγκας

Πληροφορίες: Τοποθεσία: Θέατρο Λαμπέτη, Λ. Αλεξάνδρας 106.