Αναμνήσεις δι’ Αλληλογραφίας: Η Έμμα Ρέγιες αφηγείται

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Τo 1969 η ζωγράφος Έμμα Ρέγιες έστειλε στον φίλο της ιστορικό Χερμάν Αρσινιέγας την πρώτη από τις είκοσι τρεις επιστολές που περιγράφουν τις σκληρές συνθήκες μέσα στις οποίες κύλησε η παιδική της ηλικία. Ο φίλος της συγκλονίστηκε από τις επώδυνες αυτές αναμνήσεις κι αποφάσισε να δείξει τα κείμενα στον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο οποίος ενθάρρυνε τη Ρέγιες να συνεχίσει το γράψιμο. Η αλληλογραφία κράτησε ως το 1997· σ’ αυτό το διάστημα, ο Αρσινιέγας κατάφερε να πάρει την έγκριση της Έμμα Ρέγιες για να εκδώσει τις επιστολές μετά τον θάνατό της.

Με μια γραφή που ξεχωρίζει για την εντιμότητα και την απουσία κάθε επιτήδευσης, η Ρέγιες αφηγείται τις αντιξοότητες των παιδικών της χρόνων στην Κολομβία στις αρχές του 20oύ αιώνα, όταν την εγκατέλειψαν μαζί με την αδερφή της σ’ ένα μοναστήρι. Χωρίς αυτολύπηση, με ευφυΐα ενηλίκου και ματιά κοριτσιού, καταφέρνει να μεταδώσει με ακρίβεια στον αναγνώστη τα συναισθήματά της.

Διαβάζουμε ένα απόσπασμα

« Δεν είχαμε δικαίωμα να ζητήσουμε εξηγήσεις για τίποτα, ο κόσμος ήταν αμαρτία, τελεία και παύλα· γι’ αυτό στις προσευχές μας, τόσο πριν αρχίσει η δουλειά όσο και το βράδυ, πάντα λέγαμε μερικά πάτερ ημών για τους αμαρτωλούς πελάτες μας που μας ευεργετούσαν με τις δουλειές τους για να μπορούμε εμείς να τρώμε και να σώνουμε τις ψυχές μας. Φυσικά, εκείνη η επιμονή πάνω στο ίδιο θέμα είχε καταφέρει να μας πείσει πως ήμασταν τα πιο τυχερά και ευτυχή πλάσματα. Γι’ αυτό το λόγο δεν μας πέρασε από το μυαλό ποτέ ούτε να διαμαρτυρηθούμε ούτε ν’ απαιτήσουμε δικαιοσύνη. Οι δικές μας οι ζωές δεν είχαν μέλλον και η μοναδική μας φιλοδοξία ήταν να περάσουμε από το μοναστήρι κατευθείαν στον Παράδεισο χωρίς ν’ ακουμπήσουμε τον κόσμο. Στον Παράδεισο μας περίμεναν με ανοιχτές αγκάλες και ουράνιες ψαλμωδίες, οι άγιοι, οι άγγελοι, οι αρχάγγελοι και τα χερουβείμ, που θα μας οδηγούσαν μέσ’ από τα σύννεφα στους αιώνες των αιώνων προς τη Βασιλεία του θεού και της Παναγίας Παρθένας. Ο μοναδικός μας εχθρός ήταν ο Διάβολος. Για το Διάβολο τα ξέραμε όλα, ξέραμε περισσότερα για το Διάβολο παρά για το Θεό».

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Emma Reyes γεννήθηκε στην Μπογκοτά της Κολομβίας το 1919. Ήταν καλλιτέχνις η οποία διακρίθηκε ως ζωγράφος και σκιτσογράφος. Μεγάλωσε σε ακραία φτώχεια και δραπέτευσε από το μοναστήρι για ορφανά κορίτσια, όπου διέμενε, στην ηλικία των δεκαεννιά. Ανεξάρτητη, ταξίδεψε όπου μπορούσε και αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στη ζωγραφική και στο σχέδιο, και σιγά-σιγά το όνομά της έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές. Δημιούργησε φιλίες με μερικούς από τους πιο διακεκριμένους καλλιτέχνες, συγγραφείς και διανοούμενους του 20ού αιώνα στην Ευρώπη και στη Λατινική Αμερική. Έζησε στο Μπουένος Άιρες, στο Μοντεβιδέο, στην Ιερουσαλήμ, στην Ουάσιγκτον και στη Ρώμη, πριν εγκατασταθεί στο Παρίσι το 1960. Το 2003, τη χρονιά που πέθανε, η Γαλλική κυβέρνηση την τίμησε με τα διάσημα του Ιππότη του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών.

ΤΙΤΛΟΣ: Αναμνήσεις δι’ αλληλογραφίας

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Emma Reyes

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Μαρία Παλαιολόγου

Εκδόσεις Ίκαρος

Σελ.: 240

Τιμή: 14,50 €