Η Ξάνθη του Λουτσέσκου θα έτρωγε δύο από τους άμπαλους;

Διαβάστε το άρθρο του Γιάννη Ξανθάκη που δημοσιεύτηκε στο sportdog.gr:

Τα παιχνίδια της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ, σε δώδεκα λέξεις: Το ένα το κέρδισε ο Χιμένεθ, το άλλο το έχασε ο Λουτσέσκου!

Έτσι είναι παιδιά, αλήθειες να λέμε. Η μία ομάδα ήταν άψογα στημένη από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό και η άλλη νόμιζες ότι πήγε εκδρομή να δει το Βόρειο Σέλας. Να δαγκώσει και κάνα κοψίδι τάρανδου, την ίδια ώρα που οι παίκτες της ΑΕΚ δάγκωναν τον καρίτζαφλο των αντιπάλων τους. Και κάπως έτσι φτάσαμε με τον Μελισσανίδη εντός ομίλων να ψήνει μεταγραφές αεροδρομίου και τον Ιβάν έτοιμο να πάρει κεφάλια. Εκείνο του Βούκιτς, δεν το βλέπω να στέκει και τόσο καλά στη θέση του…

Αυτός ήταν αν θυμάμαι που είχε φέρει τον Στανόγεβιτς κι ο Στανόγεβιτς τα έκανε ρόιδο. Σκορποχώρι ήταν ο ΠΑΟΚ τον Ιούλιο, σκορποχώρι είναι και τον Αύγουστο, με τους παίκτες να κουτουλάνε μέσα στο γήπεδο. Αλλά η ευθύνη η δική του φτάνει μέχρι ένα σημείο. Δεν μπορούμε να τα ρίχνουμε όλα στην καμπούρα του και στο πλαστικό το τερέν. Από το πενήντα βρώμαγε το στόρι ότι θα το ρουφήξει το γκολάκι ο Δικέφαλος του Βορρά, έστω και από σπόντα. Μεγαλύτερη κι από τούνελ ήταν η τρύπα στην αριστερή του πλευρά, οι μεσαίοι του μαρκάρανε με τα μάτια, ο Μπίσεσβαρ κορόϊδευε τον πλανήτη κι ο Κρέσπο έτρεχε χύμα σαν τα ακέφαλα κοτόπουλα. Όσο για τον πάγκο, έμοιαζε να είναι σε ύπνο βαθύ.

Αλλά πες ότι εγώ είμαι μαλάκας. Πες ότι είμαι εχθρός του ΠΑΟΚ, ότι έχω πλακωθεί με τον Λουτσέσκου (όλη η Ελλάδας έχει πλακωθεί με τον Λουτσέσκου!), ότι πήρα λεφτά απ’ τους Σουηδούς και είμαι πιασμάν. Μια ερώτηση έχω να κάνω κι αν μπορεί κάποιος ας μου απαντήσει: η Ξάνθη του Λουτσέσκου, αυτή η σκληροτράχηλη ομάδα με νοοτροπία κομάντο, θα έτρωγε δύο γκολ από την Έστερσουντ; Το περυσινό σύνολο της Ξάνθης, άμα το είχε ταμπουρώσει ο Ρατσβάν ως συνήθως, υπήρχε έστω και μία περίπτωση να κονομήσει δυο γκολάκια έτσι για πλάκα από αυτά τα άμπαλα πλάσματα; Αυτά και τέλος και μην αρχίζουμε τώρα τις μαλακίες ότι δεν έχει Έλληνες στην ενδεκάδα ο ΠΑΟΚ και ότι λείπει η ελληνική ψυχή από την ομάδα. Αυτά είναι για τα νηπιαγωγεία και τις σχολικές παραστάσεις…

Και πάμε τώρα στην ΑΕΚ, να βγάλουμε το καπέλο στον Χιμένεθ. Ο οποίος έκανε μια απλή, απλούστατη κίνηση και το πήρε το ματσάκι: Αντί να ξεκινήσει με αυτό το μπουγαδοκόφινο τον Αλμέιδα, έβαλε στην αρχική ενδεκάδα παρεάκι τον Χριστοδουλόπουλο με τον Κλωναρίδη. Έμπνευση σπουδαία που του βγήκε εκατό τοις εκατό και απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι το ποδόσφαιρο δεν χρειάζεται πυρηνικούς επιστήμονες χρειάζεται κοινή λογική. Και καλό διάβασμα του αντιπάλου, για να μην πας κι εσύ κουβά μαζί με τα αρρωστάκια του στοιχήματος.

Εξηγούμαι εδώ για να μην παρεξηγούμαι. Δεν θεωρώ μεγάλους παίκτες τον Χριστοδουλόπουλο και τον Κλωναρίδη. Τους έχω δει χρόνια ολόκληρα στη Λεωφόρο να ταλαιπωρούν τη μπάλα και δεν αλλάζω γνώμη τώρα. Δεν είναι σκόρερ, ξεχνάνε εύκολα τους συμπαίκτες τους, χάνονται συχνά πυκνά μέσα στο γήπεδο. Αλλά είναι επίσης ταχύτατοι και οι δύο και ποτέ κανείς δεν θα μπορούσε να τους χαρακτηρίσει αφιλότιμους. Μπήκανε μπροστά λοιπόν, πιέσανε όσο τίποτα (εξ ου και σκάσανε αμφότεροι εκεί γύρω στο εβδομήντα), αποδιοργάνωσαν τους Βέλγους, κράτησαν πίσω ένα σωρό αμυντικούς που αλλιώς θα στρίμωχναν την ΑΕΚ, ανέβηκε η ομάδα, την πήρε πάνω του ο Μάνταλος (στη φυσική του θέση, σουλατσάροντας πίσω από τους επιθετικούς), άνοιξε και η τύχη (για να μην πω τίποτε άλλο…) του Σιμόες και αντίο ζωή για τη Μπριζ.

Δυο λογάκια ακόμη και τέλος: Man of the match ήταν μακράν ο Λάζαρος, αλλά κι ο Ανέστης έκανε τη δουλειά του όπως έπρεπε. Ας τον στηρίξουν ο σύλλογος και οι οργανωμένοι, είναι κεφάλαιο για την ομάδα. Και για να μην αδικούμε τον Αλμέιδα, να σημειώσω εδώ ότι σε δυο τρεις φάσεις την έδειξε την κλάση του. Αν μπορούσε και να τρέξει, θα έσκιζε τα δίχτυα σε κάθε αγώνα. Αλλά δεν μπορεί…

Υ.Γ.: Τέλειες οι αλλαγές του Χιμένεθ, άλλα αντ’ άλλων οι αλλαγές του Λουτσέσκου. Να το κρατήσουμε κι αυτό για μελλοντική χρήση.