Για ποια Ελλάδα ρε γαμώτο;…

Είμαι ένας από τους πολλούς που δεν ήξεραν τίποτα για την Εβίνα Μάλτση. Τόσα χρόνια στα γήπεδα μπάσκετ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό κι εγώ δεν ήξερα τίποτα. 

Ας καμωθώ πως έμαθα κάτι όταν έφτιαξε (αγόρασε) ο Ολυμπιακός ομάδα μπάσκετ κι όταν κάποιοι έφτασαν να την αποκαλούν θηλυκό Γκάλη. Όλα τα άλλα τα έμαθα όταν άρχισαν οι επιτυχίες στο Ευρωμπάσκετ γυναικών. Ούτε για το Ευρωμπάσκετ ήξερα. Μόνο το «κανονικό» με τους άντρες με απασχολούσε.

Σιγά-σιγά έμαθα και για τις άλλες αθλήτριες, τον προπονητή τους, για ότι σχετίζεται με αυτή την ομάδα-παρέα. Δεν δικαιούμαι λοιπόν να καμώνομαι τον εθνικά υπερήφανο για τις επιτυχίες της Μάλτση και των συμπαικτριών της. Τόσα χρόνια στα γήπεδα, κι εγώ με εκατομμύρια άλλους, την αγνοούσα. Κάτι έπιανε το μάτι μου όταν στο πρωτάθλημα είχαμε ντέρμπι «αιωνίων» και επεισόδια από κάποιους που στα συγκεκριμένα ντέρμπι θυμόντουσαν τα κορίτσια. Τις βλέπω στην οθόνη να πανηγυρίζουν τις νίκες τους, να χορεύουν συρτάκι , να τυλίγονται με τις ελληνικές σημαίες.

Τι να της πω άραγε της Εβίνας που μπαίνει στο γήπεδο και καταθέτει την ψυχή της στα τριάντα εννιά της χρόνια;. Τι να της πω, όταν οι άντρες συναθλητές της με εκατομμύρια στην τσέπη και δόξα ως τους ουρανούς, σταματούν από την Εθνική ομάδα στα τριάντα, στα τριάντα δυο και στα τριάντα τρία… Ό,τι και να της πως θα είναι λίγο. Και καλύτερα να μην της πω τίποτα γιατί δεν υπάρχει λόγος να ακούσει. Να μην της φορτώσω την …ανάγκη μου να νιώσω εθνικά υπερήφανος, να ξεχάσω τα βάσανά μου, την καταθλιπτική πραγματικότητα των μνημονίων, του ζοφερού μέλλοντός μου. Δεν αξίζω να με κουβαλάει πάνω της, να παίξει και για μένα, για όλους εμάς που την μάθαμε ξώφαλτσα κι επειδή μάλλον απρόσμενα νικούσε.

Ας παίξει για την πάρτη της για τις παρέες της για τους λιγοστούς που την πίστεψαν και την στήριξαν από την αρχή κι όχι όταν άρχισαν οι επιτυχίες. Ας παίξει για τα ελληνικά χρώματα όπως αυτή τα αντιλαμβάνεται χωρίς διαμεσολαβητές και πατεράδες της επιτυχίας που παρουσιάστηκαν εκ των υστέρων. Δεν της αξίζω, δεν της αξίζουμε…δεν αξίζουμε στα κορίτσια που ξεπερνούν τον εαυτό τους και συνεχίζουν. 

Η Ελλάδα που αποτελούμε όλοι εμείς οι νεόκοποι θαυμαστές τους δεν τους αξίζει και δεν τις αφορά. Ας παίξουν για την Ελλάδα όπως την αντιλαμβάνονται τόσο καιρό οι ίδιες. Συγνώμη Εβίνα…