Μακάρι να πήραν όλοι το μάθημα τους…

​Ποιό βράδυ να πρωτοθυμηθείς; Ποιο χαστούκι; Ποια πίκρα; Το οφσάιντ γκολ με τα Γιάννενα στο 92’ όταν κράταγες με νύχια και δόντια το 1-0 με 10 παίκτες από την αρχή σχεδόν του αγώνα;

Το ματς με το Ατρόμητο που στο 70’ τραγούδαγε για πρώτη φορά όλο το γήπεδο για το 2-0 και την ωραία μπάλα και στο 77’ είχε γίνει 2-2 με το γκολ μίκι μάους;

Την Κέρκυρα; Το Αγρίνιο με το διπλό ημίχρονο και άσο τελικό με τον Μάκο να βάζει τα δύο από τα τρία γκολ της τριετίας του στον Παναιτωλικό; Την ήττα στην Τρίπολη με την αποβολή του Βράνιες στο ντεμπούτο του; Πόσα περάσαμε; Πόσα αντέξαμε;

Ποιος πίστευε όταν ακόμη και τα πλέι οφ έμοιαζαν κάτι μακρινό ότι θα φτάσουμε σε αυτή την μέρα; Αυτή την υπέροχη Τετάρτη…

Και εκεί που η πεντάδα έμοιαζε… μακρινή τελικά ότι μπορούσε η ΑΕΚ να χτυπήσει από την ημέρα που ήρθε στην Αθήνα το καμένο χαρτί που του ζήτησαν συγνώμη το χτύπησε. Έχασε ένα τελικό κυπέλλου με άκυρο γκολ, έχοντας αποκλείσει τον Ολυμπιακό, και πήρε την πρώτη θέση στα πλέι οφ. Για πρώτη φορά από το 2008 που καθιερώθηκαν. Και έτσι η ΑΕΚ που σε 15 ματς στον πρώτο γύρο είχε μόνο 5 νίκες(!) κατάφερε αυτό που δεν είχε καταφέρει ούτε η ΑΕΚάρα του Ριβάλντο, του Λύμπε, του Μπλάνκο, του Ζήκου και του Δέλλα…

Γιατί έτσι είναι η μπάλα. Και γιατί, όπως λέει κι ένας φίλος Παναθηναϊκός, όσο στραβά κι αν πάνε τα πράγματα, ότι κακό κι αν γίνει η ΑΕΚ τουλάχιστον ΕΧΕΙ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗ. Κι όταν έχεις τον Μελισσανίδη ξέρεις…

Όση σκόνη κι αν σηκωθεί κάπου στο βάθος σε οδηγεί μια λάμψη που ποτέ δεν χάνεται. Και παρότι θέλουμε και τον ΣΚΟΚΟ και τη νέα μας καψούρα τον ΑΡΑΟΥΧΟ ΜΑΖΙ του χρόνου, τον Μελισσανίδη δεν τον θέλαμε ποτέ για τα λεφτά του. Αλλά για αυτό το… μαγικό που όσα λεφτά κι αν έχεις δεν μπορείς να το αγοράσεις…

Ήταν φυσιολογικό το ξέσπασμα χθες. Η χαρά ήταν μεγάλη κι αυτό το τελευταίο δεκάλεπτο στην Τούμπα και στη Νέα Σμύρνη έκανε την χαρά ακόμη πιο άγρια. Τον σεβασμό μου στον ΠΑΟ τον κατέθεσα πριν λίγες μέρες προκαταβολικά, αυτό που έγινε χθες ήταν απόλυτα φυσιολογικό για όποιον ξέρει την ιστορία.

Αυτοί που δεν ξέρουν την ιστορία επειδή σχεδόν πάντα ήταν θεατές όταν γράφονταν σε επίπεδο κορυφής πρέπει να το πάρουν λίγο αλλιώς γιατί αφού χάσουν όλους τους σύμμαχους θα χάσουν και τους δικούς τους. Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία και η αλαζονεία ΠΟΤΕ δεν είναι δύναμη γιατί το ποδόσφαιρο δεν είναι απλό. Το ποδόσφαιρο είναι μαγικό. Για αυτό μας πήρε αιχμάλωτους από τότε που αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο και μας κράτησε παιδιά για πάντα, όλους εμάς τους πιστούς της φυλής.

Έχει τους ίδιους βασικούς κανόνες από τότε που οι προπαππούδες μας ήταν παιδιά και έχει και τους άγραφους. Και σε αυτούς οι ποινές της παράβασης είναι πιο αυστηρές. Αυτό ζήσαμε και φέτος. Κι όπως έλεγε κι ο συγχωρεμένος ο Στιβ Τζομπς στο τέλος κι ανεξάρτητα τι έγινε στην πορεία, αν θέσουμε ως αρχή τις ρεβάνς των ημιτελικών, οι τελείες ενώθηκαν… και το αποτέλεσμα ήταν ένα αριστούργημα. Καλή ξεκούραση σε όλα τα παιδιά. Δεν ξέρω αν θα τεντώσει το σεντόνι. Αλλά θα ζήσουμε ένα υπέροχο καλοκαίρι. Καλό μήνα σε ολους. Μακάρι όλοι να πήραν το μάθημα τους…

Υ.Γ. Ευτυχώς η πρώτη θεση κρίθηκε στο γήπεδο και όχι από τις ποινές…

Πηγή: aek365.com