“Η Φενέρ ήταν έτοιμη για την κορυφή – Δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο ο Ολυμπιακός”

Πέρσι η Φενέρμπαχτσε έχασε το ευρωπαϊκό επί της ουσίας για ένα ριμπάουντ. Έκανε μια τρομερή ανατροπή απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, πήγε το ματς στην παράταση αλλά εκεί οι Ρώσοι κατέκτησαν ένα τρόπαιο που κυνηγούσαν – και άξιζαν – χρόνια.

Οι Τούρκοι, υπό την καθοδήγηση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς θα έφταναν αργά ή γρήγορα στον στόχο τους. Η διεξαγωγή του Final Four στην πόλη τους ήταν το μεγάλο τους όπλο. Αρκεί να έφταναν ως εκεί. 

Ο δημοσιογράφος της NOVA, Χρήστος Καούρης, παρακολούθησε από κοντά όλη την πορεία της φετινής ανανεωμένης Euroleague. Βρέθηκε την τελευταία εβδομάδα στην Κωνσταντινούπολη, περιέγραψε με τον Νικήτα Αυγουλή τον ημιτελικό της Φενέρ με την Ρεάλ και δύο βράδια αργότερα ήταν μαζί με τον Δημήτρη Καρύδα στην περιγραφή του μεγάλου τελικού.

Ο Χρήστος Καούρης εξηγεί στο Pagenews.gr γιατί η Φενέρ είναι η δίκαιη πρωταθλήτρια Ευρώπης, αναλύει τους λόγους που οι Τούρκοι έδειξαν τον τελευταίο μήνα πως είναι πια έτοιμοι για την κορυφή και είναι ειλικρινής για το επόμενο Final Four στο Βελιγράδι: «Ακόμα και μία ελληνική ομάδα αν πάει, θα συνιστά επιτυχία».

– Χρήστο, είναι τελικά η Φενέρ η δίκαιη πρωταθλήτρια Ευρώπης; Αναγνώριζες πως ήταν το πρώτο φαβορί;

“Θεωρούσα ότι ειναι το πρώτο φαβορί, όχι γιατί το έχασαν πέρσι από ένα ριμπάουντ, ούτε γιατί θα είχαν τον κόσμο μαζί τους. Ο κόσμος μπορεί να σου γυρίσει μπούμερανγκ αν δεν ξεκινήσεις καλά. Την είδα κόντρα στον Παναθηναϊκό πόσο έτοιμη ήταν.

Ο Παναθηναϊκός δεν είναι τόσο κακός όσο τον άφησαν να φαίνεται τα εσωτερικά του προβλήματα. Η Φενέρ ήταν σε μια τέτοια κατάσταση που, βλέποντας όλα τα πράγματα να είναι στη θέση τους και όλους τους παίκτες παρόντες, καταλάβαινες ότι πηγαίνει για να το πάρει. Μέσα στη σεζόν είχε τραυματισμούς και πολλοί το πήραν σαν δικαιολογία, όμως δεν ήταν.

Αν πας σε μια τέτοια κατάσταση στο Final Four, με τέτοια φόρμα, θα το πάρεις. Και το πήραν χωρίς επί της ουσίας να απειληθούν ποτέ. Μπαίνοντας στα τελευταία δεκάλεπτα των παιχνιδιών, σχεδόν τα είχαν καθαρίσει”.

– Ο σχετικά εύκολος τρόπος που το πήρε σου θύμισε τον τρόπο που είχε πάρει ο Παναθηναϊκός το ευρωπαϊκό το 2011 στη Βαρκελώνη;

“Πράγματι ο τρόπος θύμισε λίγο στο Final Four, όμως η διαφορά είναι αλλού. Ο Παναθηναϊκός τότε είχε πετάξει έξω το μεγάλο φαβορί, την οικοδέσποινα Μπαρτσελόνα, πριν από το Final Four. Η Φενέρ έφτασε σε αυτό χωρίς να πετάξει έξω μια ομάδα που ήταν φαβορί, αφού ο Παναθηναϊκός ευνοήθηκε από τις συγκυρίες και βρέθηκε στην 4η θέση. Η Φενέρ βρήκε μπροστά της ένα διψασμένο αουτσάιντερ για να φτάσει στο Final Four.

Η Φενέρ μπήκε στο γήπεδο με σιγουριά και στα δύο παιχνίδια της Κωνσταντινούπολης. Τους έβλεπες και ήταν σαν να σου έλεγαν “δεν είμαστε πια νευρικοί”. Είδαμε μια ομάδα τρεις μέρες στην Πόλη που ήταν σίγουρη γι’ αυτό που πήγαινε να κάνει. Ήταν μια ομάδα του Ζοτς. Του πήρε χρόνο αλλά έφτιαξε μια ομάδα όπως ήθελε. Τον χρόνο, καμιά φορά, δεν μπορεί να τον κερδίσει ούτε ο Ζοτς, αλλά πλέον μας παρουσίασε μια ομάδα τόσο κοντά στα θέλω του”. 

– Θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να αλλάξει τη μοίρα του;

“Θεωρητικά θα μπορούσε να τρέξει λίγο παραπάνω. Να το πάει σε πιο γρήγορο ρυθμό. Κι αυτό διότι η θεωρία λέει πως αν οι 10-11 παίκτες τρέξουν απέναντι στους 8, τότε οι 8 (της Φενέρ) θα κουραστούν πιο εύκολα. Αλλά αυτά είναι στη θεωρία.

Η Φενέρ είχε εξαιρετικές επιλογές. Είχε σε δύο ματς 44 ασίστ. Μιλάμε για μυθικό νούμερο σε τέτοιο επίπεδο. Είχε καλές εκτελέσεις και καλό αριθμό επιθετικών ριμπάουντ, που σημαίνει ότι αν δεν πάρεις γρήγορα τη μπάλα θα έχεις πρόβλημα. Δεν μπορώ να βρω εύκολα πολλά πράγματα που θα μπορούσε να κάνει ο Ολυμπιακός για να τους κερδίσει.

Είχε και προβλήματα. Αν ήταν ο Λοτζέσκι έτοιμος θα μπορούσε να βρει κάποια σχήματα λίγο πιο περίεργα, με Λοτζέσκι στο 2, με Παπανικολάου στο 3, διάφορα. Ο Αγραβάνης ήταν καλός, αλλά και πάλι ο Κάλινιτς τον εξέθεσε. Χωρίς τον Λοτζέσκι δεν είχε πολύ ευελιξία ο Σφαιρόπουλος. Έβαλε τον Ουότερς ως έξτρα παίκτη στο ροτέισον, είναι το ίδιο βραχύσωμος με τον Ντίξον, αλλά όχι γρήγορος. Στο ματς με την ΤΣΣΚΑ ο Ολυμπιακός βρήκε πολλές φορές μις ματς. Με τη Φενέρ είναι αδύνατο να βρεις. Βρήκε μόνο 2-3 φορές ο Μπιρτς γι’ αυτό και φάνηκε περισσότερο”.

– Ο Ολυμπιακός είχε το πλεονέκτημα των 10-11 παικτών του ροτέισον, όμως ουσιαστικά στη… σούμα του ματς, ήταν σαν να έπαιξε χωρίς τους δύο ηγέτες του. Τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη. Ήταν καθοριστικό στην εξέλιξη;

Είναι δύσκολο πράγμα να παίξεις με 10-11 παίκτες σε ένα Final Four. Άλλο η μεγάλη σεζόν που προηγείται και άλλο δύο τέτοια ματς. Η Ρεάλ έπαιζε όντως με 12 παίκτες όλη τη σεζόν γι’ αυτό και ήταν πρώτη στην κανονική διάρκεια. Στο Final Four είναι δύσκολο να παίξει με 11. Πρέπει να στηριχτείς σε 8-9 παίκτες.

Ο Ολυμπιακός στην πραγματικότητα είχε ελάχιστους διακριθέντες. Ο Πρίντεζης ήταν εκτός ρυθμού απ’ την αρχή. Αν τον ρωτήσεις, δεν θα πει σαν δικαιολογία ούτε εκείνος την κούραση. Πάταγε άσχημα στο παρκέ απ’ το ξεκίνημα, έχασε στην αρχή 2-3 λέι απ, οπότε δεν μπορούμε να μιλάμε για κούραση αν δεν πάει στο 30′-35′ το παιχνίδι. Δικαιούται όμως να κάνει ένα άσχημο παιχνίδι. Το έχει κερδίσει το δικαίωμα αυτό.

Ο Σπανούλης ήταν καλός μέχρι το 10λεπτο, είχε 6 πόντους και 4 ασίστ. Στο τέλος καταπονήθηκε, αλλά αν μοιράσουμε την ευθύνη, νομίζω έχει το μικρότερο μερίδιο. Έπρεπε το παρκέ να ανοίξει απ’ τους υπόλοιπους. Να νιώσει η Φενέρ τον φόβο από τον Παπανικολάου, τον Γκριν, τον Παπαπέτρου. Όσους και να βάλει ο Μπιρτς και ο Μιλουτίνοφ, δεν θα μπορούσε να απειληθεί η Φενέρ απ’ αυτούς.

– Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ τερμάτισαν στο 1-2 στην κανονική διάρκεια, αλλά έπαιξαν τελικά μικρό τελικό. Ποια είναι η μεγαλύτερη αρνητική έκπληξη απ’ τις δύο;

“Σίγουρα το ότι η ΤΣΣΚΑ ήταν εκτός τελικού είναι η μεγαλύτερη έκπληξη. Στα μάτια μου το Φενέρ – Ρεάλ ήταν ένα “καθαρό” 50-50. Η ΤΣΣΚΑ ήταν κοντά στο 60-65% να πάει στον τελικό, παρά το πρόβλημα με τον Τεόντοσιτς. Πήγαινε εκεί ως η πρωταθλήτρια Ευρώπης και με μια καταπληκτική επιθετική λειτουργία. 

Αυτή η επιθετική της λειτουργία, που τη θαυμάζαμε, καταστράφηκε από τον Ολυμπιακό. Η ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό μοίρασε μόλις 7 ασίστ, τη στιγμή που μοίραζε στα παιχνίδια της 10 και 12 σε ένα ημίχρονο. Με τον Ολυμπιακό έμειναν να μοιράζουν μονάχα οι Τεόντοσιτς και Ντε Κολό. Για μένα, λοιπόν, αυτή είναι η έκπληξη.

Κάποιος απ’ έξω ίσως να είχε παράπονο που έμεινε έξω η ΤΣΣΚΑ γιατί θα θεωρούσαν τον τελικό Φενέρ – ΤΣΣΚΑ πιο ανταγωνιστικό. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος πως η ΤΣΣΚΑ θα παρουσιαζόταν περισσότερο ανταγωνιστική από τον Ολυμπιακό”.

– Ακούγαμε την περιγραφή που κάνατε με τον Δημήτρη τον Καρύδα και ακόμα κι όταν έφυγε με 14-15 πόντους η Φενέρ, ήσασταν επιφυλακτικοί. Μάλιστα είπατε πως με οποιαδήποτε άλλη ομάδα θα κάνατε άλλη κουβέντα, αλλά με τον Ολυμπιακό πρέπει να κρατάτε μικρό καλάθι. Το πιστεύατε ή το λέγατε για να το πείτε;

Κάθε φορά που έχει όλα όσα έχει κάνει, δεν πίστευα πως θα τα κάνει. Τα έβλεπα και δεν τα πίστευα. Κάθε φορά. Γι’ αυτό κρατάς μια πισινή. Γιατί λες ότι με αυτούς εδώ τους τύπους τα έχεις δει όλα, οπότε μπορεί να δεις κι αυτό. Όμως όταν έβαλε το τρίποντο ο Άντιτς, έλεγες ότι όλα τελείωσαν.

Mπασκετικά μιλώντας, απ’ το 25′-27′ δεν έβλεπα πως μπορεί να γυρίσει το ματς. Όταν έβαλε η Φενέρ έξι συνεχόμενες βολές. Ειδικά σε ένα φάουλ του Μάντζαρη στον Ντατόμε καταλάβαινες ότι η συγκέντρωση δεν είναι στο πικ. Όμως δεν μπορώ να μην τους το δώσω, να μην τους το πιστώσω. Είναι ο Ολυμπιακός, είναι ο βασιλιάς της ανατροπής και έτσι τον έχουν ονομάσει πρώτοι οι ξένοι. Κάποια στιγμή, όμως, δεν έβγαιναν και τα κουκιά. Ο Ολυμπιακός ήθελε να είναι κοντά στο σκορ μπαίνοντας στην τελευταία στροφή του ματς, όμως η ανωτερότητα της Φενέρ ήταν φανερή”.

– Ένα σχόλιο για τη δήλωση των Αγγελόπουλων σχετικά με τον μη θαυμασμό προς τη Φενέρ και ένα γι’ αυτό που είπε ο Ιτούδης, που θέλει κατάργηση του Final Four για να είναι πιο αξιοκρατικό;

Είναι φυσιολογική η πίκρα των Αγγελόπουλων. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι ο Ολυμπιακός θα βρει ξανά μια χρυσή δεκαετία όπως τώρα, με τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη σε ηλικία ωριμότητας. Είναι λογικό να προκύπτει μια πίκρα, αν σκεφτείς πως λένε ότι παίξαμε στις πόλεις της Ρεάλ και της Φενέρ στους δύο τελικούς που χάσαμε, ενώ στους άλλους δύο σε ουδέτερο έδαφος κερδίσαμε. Απολύτως λογικά ζητούν να γίνει ένα Final Four στην Ελλάδα, αλλά δεν θα γίνει γιατί δεν έχουμε λεφτά.

Τώρα όσον αφορά τη θέση του Ιτούδη, το έχει πει ξανά, αλλά δεν συμφωνώ. Πήρε θέση και ο Ομπράντοβιτς και είπε πως το Final Four το είδαν σε 213 χώρες. Αυτή είναι και η άποψη του Μπερτομέου. Μια χρονιά είχε γίνει με αγώνες σε δύο χώρες και είπε ότι δεν πρόκειται να γίνει ξανά. Ο τελικός που γίνεται σε 2 χώρες αφορά 2 χώρες. Το Final Four είναι όλων των χωρών.

Και να πούμε και το άλλο. Δεν μπορούμε ούτως ή άλλως να μιλάμε για αξιοκρατία όταν μιλάμε για διαφορετικά μεγέθη. Όταν η Τουρκία έχει 15% φορολόγηση παικτών και η Ελλάδα 60-65% δεν μπορεί να είναι αξιοκρατικά τα κριτήρια. Ακόμα και στην Ισπανία δεν μπορούν να αποκτήσουν παίκτες που μπορούν οι Ρώσοι και οι Τούρκοι, δίνοντάς τους την υπηκοότητα. Αν είναι να κάνουμε κάτι διαφορετικό απ’ το Final Four, τότε θα πρέπει να υπάρχει δικαιοσύνη και στο πως στελεχώνονται οι ομάδες.

– Υπάρχουν πιθανότητες να δούμε και τις δύο ελληνικές ομάδες στο Βελιγράδι στο επόμενο Final Four;

Πρέπει να είμαστε αρκετά ρεαλιστές για το Βελιγράδι. Είμαστε στην εποχή που αν πηγαίνει μία ελληνική ομάδα σε Final Four συνιστά επιτυχία. Δεν χρυσώνουμε κανένα χάπι, αλλά στο δικό μου μυαλό είναι επιτυχία μόνη της. Δες τα μεγέθη, δες την πραγματικότητα που ζούμε, το τι έχουμε πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά. Ναι έχουμε την τεχνογνωσία και δεν έχουμε τον ανταγωνισμό από Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, όπως στο ποδόσφαιρο. Αν υπήρχε και απ’ αυτές τις χώρες θα ήταν πιο δύσκολα. Τα καταφέρνουμε μια χαρά σε μικρότερο ανταγωνισμό. Θα είναι ανταγωνιστικές οι ελληνικές ομάδες.

Αποδείχτηκε και φέτος με τη Φενέρ κι έχει αποδειχτεί και στο παρελθόν πως θέλει υπομονή για να χτίσεις. Ο Παναθηναϊκός δεν δείχνει να την έχει αυτή τη στιγμή. Όμως χρειάζεται υπομονή. Η Φενέρ πήγε πέρσι τελικό, φέτος το πήρε. Η Ρεάλ πήγε τελικό το 13′, το πήρε το 15′, φέτος ήταν πάλι εκεί. Ότι κάνεις πρέπει να το κάνεις με ένα πρόγραμμα και να προσθέτεις πάνω σε αυτό κάποια πράγματα. Όχι να διαλύεις, αλλά να φτιάχνεις. Τη Μακάμπι του 14′ όσο κι αν τη χειροκροτήσαμε, αυτή τη στιγμή δεν τη βλέπουμε σαν τίποτα. Ένα πυροτέχνημα ήταν. Οι ελληνικές ομάδες δεν έχουν τη δυνατότητα να αγοράζουν παίκτες σκορπώντας 40 εκατομμύρια, οπότε πρέπει να κάνουν υπομονή και να χτίσουν”.