”Ο Άρης είναι το δεύτερο σπίτι μου”

H Ρία Κολλήγα…ζωντανή ιστορία του γυναικείου ποδοσφαίρου του Άρη, κρέμασε τα παπούτσια της φέτος και μίλησε στα ερτζιανά της Θεσσαλονίκης εφ’ όλης της ύλης.

Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 92.8:

Ξεκινώντας δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στο ξεκίνημα, την 1η Ιουλίου του 2008 λοιπόν ο Άρης είχε ομάδα ποδοσφαίρου γυναικών, την επόμενη ημέρα στάλθηκαν τα δελτία, η ίδια για το ξεκίνημα, τους στόχους και την πρώτη χρονιά ανέφερε

»Θέλω να πιστεύω ότι ήταν μια σημαντική ημερομηνία, ήταν όταν ο Άρης αποφάσισε να κάνει το βήμα και να εντάξει στο δυναμικό του μια γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα

Για να τα πάμε όμως με την σειρά, η ομάδα προϋπήρχε από το 1984 ως ΑΟ Ηλιούπολης από το 1984, η ομάδα πρωταγωνιστούσε και ήταν στην Α’ Εθνική

Υπήρχε ένας άνθρωπος που μας παρακολουθούσε ως Ηλιούπολη, τότε αυτός με συνεννόηση δική μας, με συνεννόηση του τότε υπεύθυνου του δικού μας τμήματος του κ.Μαυροβουνιώτη αποφασίστηκε να υπάρξει αυτή η συνεργασία ώστε τα πράγματα να πάνε καλύτερα υπό το όνομα του ιστορικού αυτού συλλόγου

Για την συνέχεια μπορώ να πω μια ιστορία, όταν 1 Ιουλίου του 2008 από ΑΟ Ηλιούπολης το τμήμα έγινε Άρη υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός και φιλοδοξία για να πάει το τμήμα μπροστά

Έγιναν προσπάθειες μέχρι 31 Αυγούστου για να έρθουν παιδιά και το τμήμα να είναι μια χαρά

Η ομάδα έβλεπε στα ίσια τον Π.Α.Ο.Κ. και τον κυνηγούσε, ήμασταν ή πρώτοι ή δεύτεροι, μια χρονιά μάλιστα στον Βόρειο όμιλο τερματίσαμε πρώτοι εμείς και δεύτερος ο Π.Α.Ο.Κ., στην συνέχεια δεν ξέρω τι έγινε, είναι σαν να έχουμε ένα λουλούδι που είναι ανθισμένο, δεν το προσέχουμε, το παραμελούμε μέχρι που στο τέλος μαραίνεται κα ξεράθηκε

Στα 2-3 τελευταία παιχνίδια αναγκαστήκαμε να ανεβάσουμε παιδιά της ακαδημίες για να συμπληρωθεί το ρόστερ να παλέψουμε και να πάρουμε ότι μπορούμε

Θέμα υποβιβασμού φυσικά δεν υπήρχε, δεν μπορούσε να υπάρξει όταν ήμασταν στις πρώτες δυο θέσεις στον πρώτο γύρο αλλά θέλαμε να κλείσουμε την χρονιά με το κεφάλι ψηλά

Τα θυμάμαι σαν τώρα αυτά τα τελευταία παιχνίδια της πρώτης χρονιάς, δεν θα ξεχάσω μέσα στην Καβάλα που κατεβήκαμε με παίκτρια λιγότερη, 93 λεπτά παίζαμε με 10 παίκτριες και ο αγώνας έληξε 2-2

Καταφέραμε με το πάθος και την ψυχή την τότε Καβάλα που ήταν πολύ δυνατή στο πρωτάθλημα να την κοιτάξουμε στα μάτια

Αν και τελικά αυτό ίσως και να μας βγήκε σε καλό με την έλευση του κ.Βουτσά»

»Το τμήμα θα διαλυόταν, εγώ όμως ήθελα να περιμένω μέχρι και την τελευταία στιγμή»Αυτό το 2-2 με την Καβάλα ίσως ήταν η τελευταία αχτίδα φωτός του τμήματος προτού αναλάβει ο Βαγγέλης Βουτσάς, πολλές και ικανές παίκτριες αποχώρησαν, η Ελευθερία Κολίγα όμως παρέμεινε, όχι γιατί δεν είχε προτάσσεις από ομάδες Α’ Εθνικής, αλλά επειδή είχε ήδη προλάβει να αγαπήσει τον Άρη και να δεθεί μαζί του η ίδια θυμάται

»Σαν άνθρωπος δένομαι πάρα πολύ, και συναισθηματικά δέθηκα με την ομάδα, είχα προτάσεις, όταν το τμήμα είχε πει ότι θα διαλυθεί εγώ περίμενα, περίμενα μέχρι τις 30 Αυγούστου που ήταν η τελευταία μέρα των μεταγραφών μήπως και γίνει κάτι.

Τελικά 30 Αυγούστου είχα συμφωνήσει με μια ομάδα, όμως 10 λεπτά πριν κλείσουν μεταγραφές του είπα »Το τμήμα μου θα συνεχίσει, ευχαριστώ πολύ αλλά δεν θέλω να φύγω από τον Άρη» και τον ευχαριστώ και δημοσίως

Έτσι έμεινα και εκείνη την χρονιά

Βαγγέλης Βουτσάς: »Ο..νοικοκύρης που δεν του άρεσε να βλέπε μαραμένο το λουλούδιΤο γυναικείο ποδόσφαιρο όμως δεν μετατράπηκε σε ένα ακόμη τμήμα το οποίο θα παρέμενε μεταξύ Β’ Εθνικής και χαμηλών θέσεων στην Α’. Για αυτό φρόντισε ο Βαγγέλης Βουτσάς ο οποίος το ανέλαβε και με αργά και σταθερά βήματα θέλει να το οδηγήσει στην κορυφή

Οι ίδιες η παίκτριες έχουν αναφερθεί αρκετές φορές στην προσπάθεια που κάνει ο συγκεκριμένος άνθρωπος με την Ελευθερία Κολίγα να σχολιάζει

Η έλευση του κ.Βουτσά στο δικό μας τμήμα ήταν ένα θείο δώρο, έχω ζήσει δύσκολες και όμορφες στιγμές, η έλευση του κ.Βουτσά την συγκεκριμένη χρονική στιγμή ήταν θείο δώρο, ξεκινήσαμε από το 0 και κάθε χρονιά ανεβαίνουμε σκαλοπάτι

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ο…νοικοκύρης που δεν του Άρεσε να βλέπει μαραμένο αυτό το λουλούδι

Όταν ήμασταν στην Β’ Εθνική με τον κ.Βουτσά δεν μπορούσαμε να μην ανέβουμε, κερδίζαμε κάθε αγώνα τουλάχιστον με 6-7 γκολ, ήρθε τότε και το μοναδικό γκολ της καριέρας μου σε επίσημα παιχνίδια με αντίπαλο την Βέροια

Κάθε χρονιά πλέον κάνουμε ένα βήμα παραπάνω, και φέτος παίξαμε όμορφο ποδόσφαιρο αλλά όταν στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα δεν κερδίσεις ένα παιχνίδι σταματάνε και οι στόχοι σου, έτσι και εμάς το παιχνίδι με την Καρδίτσα μας έκοψε τα φτερά

Είχαμε και το κύπελλο όπου είχαμε δύσκολη κλήρωση, όσον αφορά το παιχνίδι θεωρώ ότι ήταν ένα από το καλύτερα Άρης-Π.Α.Ο.Κ. των τελευταίων χρόνων, μετά το παιχνίδι όλοι ήρθαν να μας συγχαρούν αλλά ήμασταν άτυχες γιατί η απώλεια της Γιάσνα μας στοίχισε τα τελευταία λεπτά»

»Ο Άρης είναι το δεύτερο μου σπίτι»

Όλα αυτά όμως όσο παράξενο και αν ακούγεται μετά από 15 χρόνια στην ενεργό δράση ανήκουν στο παρελθόν με ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής της »αρχηγού» να κλείνει με την ίδια να αναφέρεται σε όλα αυτά τα χρόνια αλλά και στο επόμενο κεφάλαιο της ζωής της λέγοντας»Είναι ανάμεικτα τα συναισθήματα μετά από τόσα χρόνια να ακούω εδώ και κάποιες μέρες »καλή συνέχεια σε ότι και αν κάνεις»

Εγώ θα κρατήσω τις όμορφες στιγμές που έχω ζήσει, και την Ηλιούπολη διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε από που ξεκινάμε αλλά και με τον Άρη έχω και θέλω να θυμάμαι μόνο τις όμορφες στιγμές, περάσαμε δύσκολες στιγμές αλλά οι δυνατές συγκινήσεις και οι όμορφες στιγμές υπερτερούν. Ο Άρης είναι το δεύτερο μου σπίτι, το πρώτο μου είναι στην Καστοριά όπου είναι οι γονείς μου και τα αδέρφια μου αλλά το δεύτερο μου σπίτι και η δεύτερη οικογένεια μου είναι ο Άρης

Πόνεσα και έχω κάνει πάρα πολλές θυσίες για τον Άρη, γιατί όντως νιώθω ότι είναι το δεύτερο μου σπίτι

Σίγουρα στις ακαδημίες θα συνεχίσω, θέλω να ευχαριστήσω τον κ.Βουτσά που που εμπιστεύτηκε έναν τόσο σημαντικό ρόλο, σίγουρα θα είμαι προπονήτρια στις ακαδημίες και δίπλα στην γυναικεία ομάδα για ότι με χρειαστούν»

Στον επίλογο της η επί 9 χρόνια αρχηγός της ομάδας ευχαρίστησε όσους βρέθηκαν δίπλα της, μίλησε για το μέλλον και ζήτησε από τον κόσμο να βρεθεί πιο κοντά στην ομάδα

»Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γονείς μου, σε όλους τους ανθρώπους που ήτανε δίπλα μου, θα ευχαριστήσω για άλλη μια φορά τον κ.Βουτσά αυτές τις δύσκολες χρονιές, εύχομαι να συνεχίσει να είναι στην ομάδα και η νέα σεζόν να μας βρει πιο χαμογελαστούς

Να ευχηθώ καλή ξεκούραση σε όλους μέσα στην ομάδα και τον Αύγουστο η ομάδα να θέσει πιο υψηλούς στόχους και να το αποδείξει αυτό με πράξεις

Τέλος θέλω να ζητήσω και από τον κόσμο να είναι δίπλα μας γιατί το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι ένα τμήμα αδικημένο με καλές πορείες τα τελευταία χρόνια»

Πηγή: pressaris.gr