Ο ΠΑΟΚ και ο σουγιάς στα απόκρυφα του Πάμπλο

​Να μιλήσω σήμερα για ένα μεγάλο παοκτσή. Τον πιο παοκτσή απ’ όλους, με αφορμή σήμερα 11 Μαίου τα γενέθλια του. Τον Πάμπλο Γκαρσία, που δεν γεννήθηκε το 1977 παοκτσής από κούνια, ούτε ήξερε ο Ουρουγουανός πριν έρθει στη Θεσσαλονίκη που πέφτει η Ελλάδα κι αν υπάρχει ΠΑΟΚ. Αντιληπτό ότι μόνο οπαδικά δεν μιλάμε.

Ο οπαδός είναι μια ιστορία της πλάκας. Ασόβαρη. Μιλάμε για τον ΠΑΟΚ, όχι για τον παοκτσή, που αν τον ρωτήσεις γιατί είσαι ΠΑΟΚ, θα σου απαντήσει με ατάκα που τη φοράει και ο γάβρος, και ο βαζέλος, και ο αρειανός, και ο αεκτζής. Με μια άλλη κουβέντα, ο οπαδός είναι… λιγότερο οπαδός της ομαδάρας του και πολύ περισσότερο αντίπαλος μιας άλλης ομάδας. Γι αυτό δεν γνωρίζει τη όποια διαφορετικότητα της δικής του ομαδάρας. Φαντασιώνεται την ομαδάρα του και την επιδοτεί ηθικά και αγωνιστικά όπως αυτός, ο οπαδός νομίζει. Όχι όπως στην πραγματικότητα κυκλοφορεί η ομαδάρα του.

Ο Πάμπλο Γκαρσία είναι κάτι περισσότερο από παοκτσής. Είναι ο ποδοσφαιριστής που δεν είναι οπαδός, διότι ο ποδοσφαιριστής είναι εργαζόμενος, επαγγελματίας, και ο οποίος κατέδειξε τον αληθινό ΠΑΟΚ. Παίρνεις πρέφα, δεν μιλάμε για πυρηνική φυσική. Λέμε, Νο 1, είσαι κορόιδο αν περιμένεις δικαίωση οπαδική από τον… ποδοσφαιριστή. Σε δουλεύει χοντρά, όπως ο πολιτικός, αν παριστάνει τον οπαδό. Και Νο 2 λέμε ότι ο Γκαρσία, λόγω της φτιάξης του της ”παοκτσήδικης” τόνιζε τη ψυχογραφίκη ταυτότητα της συγκεκριμένης ομάδας. 

Έπαιξε στην Αθλέτικο Μαδρίτης ο Γκαρσία, δεν έπιασε στην Μίλαν και την Ρεάλ Μαδρίτης και από τύχη βρέθηκε στον ΠΑΟΚ. Ούτε παραγγελιά να τον είχαν κάνει.Είμαι μουσικός και γράφω ροκ, όχι μπάλο. Είμαι τραγουδίστρια της ποπ, όχι του ρεμπετάδικου. Όλο το παιχνίδι παίζεται στο πώς λανσάρεις το προϊόν, είτε ποτό είναι αυτό, είτε αυτοκίνητο, καλλυντικό, αθλητικό παπούτσι.

Τι πουλάει ο ΠΑΟΚ, όπως και η κάθε ποδοσφαιρική ομάδα; Ούτε ρολόγια, ούτε τοματοπελτέ. Ασφάλειες ζωής και ταξίδια τουριστικά. Όχι τέτοια πράγματα. Πανάκριβο το προϊόν της ποδοσφαιρικής ομάδος. Πουλάει αέρα. Όπως το λέω. 

Συναίσθημα πουλάει, όχι κάτι χειροπιαστό. Τη νίκη σου δίνει η παοκάρα, τη χαρά, την ικανοποίηση, όπως σου χαρίζει και την ήττα, την πίκρα, τον πόνο. Συναισθήματα. Τα εισπράτεις από τη δική σου ομάδα σα να διαβάζεις ένα βιβλίο, βλέπεις μία ταινία στο σινεμά.

Όταν, λοιπόν, στον πελάτη σου πουλάς αέρα, τότε ως σωστός έμπορας φροντίζεις το περιτύλιγμα, και το χρώμα, και τη γεύση του προϊόντος. Ο ΠΑΟΚ είναι η κατ’ εξοχήν λαϊκιά ομάδα, που παραπέμπει στο παράπονο, στο βάσανο, στη διαμαρτυρία, στην αδικία. Κι αυτά τα στοιχεία πρέπει να βγαίνουν μέσα στο γήπεδο. Που σημαίνει ότι πρώτα απ’ όλα, πάνω απ’ όλα χρειάζεσαι εκείνους τους παίκτες που να συνθέτουν τη ζωγραφιά της αγωνιστικής φιγούρας του ΠΑΟΚ.

Θέλεις να κτίσεις ένα σπίτι. Εσύ θα πεις του μηχανικού, πρώτα στον αρχιτέκτονα, τι σπίτι θέλεις να φτιάξεις. Αρχαιοπρεπές; Κλασικό, νεοκλασικό, μοντέρνο, παραδοσιακό, να κυριαρχεί η πέτρα, το μάρμαρο, το τζάμι, τι, πώς; Κι ανάλογα ο μάστορας, ο μαιτρ, θα σου σχεδιάσει το έργο. Θα δείξει πρώτα τη μακέτα, πριν ξεκινήσει το κτίσιμο. Θα έχει εσωτερικό ασανσέρ. Το μπάρμπεκιου δίπλα στην πισίνα, χωρίς μπαλκόνια, με αίθουσα χορού, με υπόγειους χώρους, πώς;

Πώς, αλήθεια, στις αποκριές θα ντύνονταν μασκαράς ο ΠΑΟΚ; Εγώ θα σου πω. Ποια στολή δείχνει την παοκάρα; Του καντηλανάφτη, του μπόντυγκαρντ, του μαρκήσιου, του σαράφη, του LakisGavalas, του Λάκη Λαζόπουλου; Σε καμία περίπτωση. Στον ΠΑΟΚ ταιριάζει ο Ζορό, ο Ρομπέν των Δασών, ο Τσε Γκεβάρα. Και τη ”στολή” να τη φοράει αυτή η αλήτρα, αυτή η αλητόφατσα ο Πάμπλο Γκαρσία που στο γήπεδο έβγαινε μ’ ένα σουγιά κρυμμένο στα απόκρυφά του.

Ποιός Γκαρσία, ρε, μην κρυβόμαστε, η κουβέντα ήτανε για την παοκάρα. Και τα μυαλά στα κάγκελα.

Πηγή: sdna.gr